Dankzij ivermectine leven mijn ouders nog

Het verhaal rond ivermectin is heel persoonlijk voor me. Mijn ouders, beiden woonachtig in de VS, kregen Covid-19. Mijn vader is 82, mijn moeder 78. Met name mijn vader is een voorbeeld van een patiënt die met onderliggende klachten (astma, atriale fibrillatie, reumatoïde artritis, pacemaker) tot de risicogroep behoort; mijn moeder is een stuk gezonder.

Mijn achtergrond

Ik volg het debat en de onderzoeken rond ivermectine vanaf het begin, inclusief de behandelingsprotocollen  (I-MASK+ en I-MATH+) van Dr. Pierre Kory, president van de FLCCC. Van origine ben ik zelf een Amerikaanse en van beroep een Certified Registered Nurse Anesthetist, opgeleid en getraind in de VS, waar ik ook meer dan 10 jaar als anesthesist heb gewerkt voordat ik naar Nederland kwam.

Tijdens onze opleiding wordt veel aandacht besteed aan statistiek, gericht zowel analyse als het doen van onderzoek; we werken op basis van ‘evidence based medicine’ om onze patiënten de beste en veiligste zorg te geven. Tijdens de pandemie heeft onze beroepsgroep een vitale rol gespeeld voor de patiëntenzorg in onze IC’s en de spoedeisende hulp, zoals in de VS en ook in de rest van de wereld.

Aanvankelijke behandeling

Mijn vader had longsymptomen en kreeg een monoclonale antilichaam infusie toegediend in een lokale Covid kliniek, maar zijn reactie erop leidde tot een cytokine storm waardoor hij uiteindelijk naar het ziekenhuis moest. Eenmaal in het ziekenhuis weigerden de artsen mijn vader ivermectine te geven. Inmiddels kon mijn vader amper praten, kreeg zuurstof toegediend en verslechterde met het uur. Ivermectine was bij de eerste klachten al aan mijn ouders voorgeschreven, maar de eerste dosis had mijn vader thuis nog niet in kunnen nemen (mijn moeder al wel) en nu, eenmaal in het ziekenhuis, weigerde men mijn vader zijn eigen medicatie.

Omdat mijn vader geen vertrouwen meer had in de zorg die hij kreeg, nam hij zelf het besluit om het ziekenhuis te verlaten. Mijn moeder heeft toen zelf voor zuurstof moeten zorgen, zonder hulp van het ziekenhuis. Mijn vader had een kort gesprek met de arts over zijn zorg, maar kreeg geen informatie over zijn gezondheidsstatus, kreeg geen inzage in z’n röntgenfoto’s en ook de resultaten van het lab werden niet verstrekt. Mijn vader heeft een officiële klacht in moeten dienen om uiteindelijk inzage te krijgen. Ik moet erbij vermelden dat mijn vader een gepensioneerd radioloog is.

Eenmaal thuis begon mijn vader direct met de inname van ivermectine volgens het protocol van de FLCCC. Aanvankelijk nog wel met zuurstof, maar al na 24 uur verdween de koorts en na 48 uur hoefde mijn vader ook geen zuurstof meer te gebruiken. Mijn moeder, die zoals gezegd iets eerder met ivermectine begonnen was, had dezelfde regressie van de symptomen.

Ongelukkigerwijs haalde het ziekenhuis mijn moeder over tot het toedienen van een monoclonale antilichaam infusie die tot een onmiddellijke negatieve reactie leidde; gelukkig bleef deze beperkt tot een afname van reuk- en smaakzin. De positieve werking van ivermectine zorgde er gelukkig voor dat ze beide zintuigen weer volledig terug heeft. Een maand later liet een röntgenfoto zien dat mijn moeder organiserende pneumonie (OP) had ontwikkeld en daarbij was ze erg moe en had ze een wat warrig geheugen. Ze heeft hiervoor additionele ivermectine voorgeschreven gekregen en ook deze klachten zijn verdwenen. Mijn ouders zijn inmiddels beiden volledig genezen en geheel vrij van klachten.

Profylaxe

Om mijn ouders bij te staan en te helpen ben ik, voordat mijn vader ziek werd, naar de VS gevlogen en ik heb tijdens mijn verblijf ivermectine gebruikt als profylaxis. Ik was er tenslotte als zorgverlener voor mijn eigen ouders, dus ik moest gezond blijven voor hen, maar ook voor als ik terug naar Nederland kwam. Ik heb om die reden geen Covid-19 gekregen tijdens mijn verblijf in de VS.

Mijn oordeel over ivermectine

De hoeveelheid onderzoek en inmiddels ook peer-reviewed onderzoek over ivermectine is in overvloed beschikbaar. Sterker nog: complete landen als Zuid-Afrika, India, Peru, Slowakije, Egypte en Zimbabwe etc etc zijn overgegaan tot het landelijk distribueren van ivermectine onder de bevolking. In al deze landen schieten de cijfers omlaag, gaat niemand naar de IC en is het aantal doden tot nagenoeg nul gereduceerd. Talloze malen is reeds aangetoond dat ivermectine in alle stadia van het virus effectief is en dat het ook helpt bij de zogeheten vorm van ‘long-haul covid’. De meta-analyses voor de ‘randomized control trials’ zijn allemaal geanalyseerd door Tess Lawrie systematic reviewer en director van de Evidence-Based Medicine Consultancy en hoofd van de BiRD Group en laten zonder enige twijfel zien dat er door het gebruik van ivermectine een overduidelijke reductie is in ziekteverloop en sterfte onder Covid-19 patiënten.

Ik hoop ten zeerste dat de WHO, de NIH en de EMA al deze onderzoeken en ruimschoots beschikbare data als bewijs zullen erkennen.

Tot slot vind ik het schokkend om te vernemen dat als doktoren in Nederland ivermectine voorschrijven aan Covid-19 patiënten, ze een boete van €150.000,- riskeren en dat men inmiddels zover is gezonken dat men apothekers vraagt om artsen te verraden als er ivermectine wordt voorgeschreven. Het is niet uit te leggen dat men op deze manier juist meewerkt aan de obstructie van de gezondheidszorg en dat men de IC opnames en het aantal (onnodige) doden doet toenemen.