Nepwetenschap?
Woensdag 13 december 2017
Een gastbijdrage van Jeroen Hetzler
Op het Ministerie van EZ kakelen ze liever over klimaat”ontkenners” dan over harde cijfers die aantonen dat wind en zon het niet gaan doen. Men maakt liever de brengers van het juiste nieuws verdacht.
Hier moest ik aan denken bij het lezen van deze lastercampagne, waarbij één persoon gebruikt wordt als proxy voor een hetze tegen alle kritisch ingestelde wetenschappers wat betreft de CAGW-hypothese (Anthropogenic Global Warming; door de mens veroorzaakte catastrofale opwarming). Zie hier. Er is al heel wat over dit artikel geschreven. Zie hier.
Eén onderdeel in het artikel bevestigde waar het allemaal om is begonnen, namelijk een hetze tegen kritische wetenschappers.
Overcoming reticence: Scientists as advocates in countering AGW denial
Pimm and Harvey (2000) provided three criteria with which to evaluate the credibility of scientific studies. First and most importantly, follow the data. They emphasized that the data trails of skeptics generally go cold very quickly. Second, follow the money. Some of the most prominent AGW deniers, including Crockford, are linked with or receive support from corporate-funded think tanks that downplay AGW (e.g., the Heartland Institute) and/or receive direct funding from fossil-fuel companies (Oreskes and Conway 2011). Third, follow the credentials. As we have illustrated here, scientists such as Crockford who are described as “experts” on denier blogs in fact typically have little in the way of relevant expertise, and their expertise is often self-manufactured to serve alternative agendas. These criteria confirm that many denier blogs are deliberately distorting science to promote predetermined worldviews and political or economic agendas (Oreskes and Conway 2011, Dunlap 2013).
Het is ook de bekende riedel van verdachtmaking vanwege vermeende betalingen door de fossiele industrie. De fossiele industrie heeft juist belang bij de energietransitie (windmolens en zonnepanelen), omdat de huidige energietransitie met zijn inferieure technologie geen schijn van kans heeft en daardoor niet zonder fossiele achtervang kan. Zie hier.
Opmerkelijk is dat de auteurs geen van allen bekend staan als experts op het gebied van ijsberen. Hoe het volgens hen wel zit, komt dan ook niet uit de verf. WNF heeft meer informatie. Zie hier.
Instead of saying there are 20,000 – 25,000 polar bears, it now says there are approximately 26,000 polar bears, but that this estimate has a possible range of 22,000 – 31,000 bears.
WNF zou WNF niet zijn om er alsnog een negatieve draai aan te geven. Dezelfde obsessie bespeur ik ook in het lasterlijke artikel. Niet voor niets is Crockford het doelwit. Immers, het feit dat het jachtverbod heeft bijgedragen aan de stijging van de populatie is kennelijk onverdraaglijk voor deze groep aanhangers van de CAGW-hypothese.
De ijsbeer als levend icoon van de schuld van de mens aan hun uitsterven, blijkt immers een illusie. Het is voor dezulken blijkbaar niet te verteren zich met een dergelijke illusie geconfronteerd te weten. Om de een of andere reden blijkt het hen onmogelijk om wat meer afstand te nemen.
In plaats hiervan is er sprake van een persisterende bezetenheid om deze planeet te redden en zich voor te staan als moreel verhevene die de waarheid in al haar wetenschappelijke geledingen volledig heeft doorgrond zodat er geen sprake kan en mag zijn van enige kritiek of tegenspraak.
Mij bekruipt het bekende historische beeld dat dit tot onverkwikkelijke dwang op meningsuiting kan leiden. Het nabije verleden kent genoeg voorbeelden. Een veeg teken is de bovenstaande oproep tot activisme. Men verlaat kennelijk degelijke wetenschapsbeoefening en kiest voor laster en verdachtmakingen. Deze maatschappij, en zeker het belang van de komende generatie, heeft recht op objectieve voorlichting, maar hiervan is al lang geen sprake meer. In plaats hiervan heerst de Klimaatideologie als een moderne versie van de doctrine van het Lysenkoïsme. Over maatschappelijk inzicht en ontwikkeling gesproken.
Naar mijn mening is het hoog tijd geworden dat deze ongewenste ontwikkeling aan de kaak wordt gesteld. Dit is inmiddels gebeurd met deze klacht bij het KNAW.
Interessant tot slot is dit inkijkje:
Honest Broker 6 december 2017 om 11:36
De auteurslijst is heel opmerkelijk: veel Nederlandse auteurs dan wel werkzaam bij Nederlandse onderzoeksinstituten. Een aantal heeft zich tot dit moment nooit actief gemengd in het klimaatdebat en zijn biologen of ecologen, geen sociologen. En dit is toch echt een sociologisch onderzoek, ook al is het gepubliceerd in een biologisch tijdschrift. Meer bekende namen zijn:
Verheggen – op climategate.nl welbekend
Kampen – die geen affiliatie heeft maar zich wel onder de reaguurders van het blog van Verheggen bevindt
Crowther – ook alarmist, werkzaam KNAW-NIOO
Nuijten – duurzame top 100
De rest uit het buitenland zijn vriendjes van Verheggen uit de ‘clan’ rondom Mann, Cook, Lewandowsky & Co
– Lewandowsky
– Stirling
– Balgopal
– Armstrup
– Mann
De enige die ik niet kan plaatsen is Post. Aangezien er veel NL of NL-geaffilieerden als auteur vermeld staan lijkt met het volgende een reeel scenario:
– Verheggen is actief blogger en alarmist met een obsessie voor critici en skeptici (vraag Marcel Crok maar)
– … probeert via ‘wetenschappelijke’ publicaties al tijdenlang allerlei critici in diskrediet te brengen (Lewandowsky/Mann style)
– … ergert zich daarom (ook) aan GWPF en Crockford
– … en dit is het volgende project
Vanwege zijn toegang tot de Mann/Lewandowsky clan (ML-Clan) was het makkelijk om bv Armstrup als co-auteur te benaderen. Die wilde ongetwijfeld maar wat graag. Ook is er binnen de ML-Clan naar nog wat andere bereidwillige co-auteurs gezocht (Stirling, Balgopal, Post).
Binnen NL en in de omgeving Amsterdam (Verheggen = University College Amsterdam) zijn auteurs gerecruteerd om meer gewicht aan het artikel te geven, en om te voorkomen dat de skeptische goegemeente denk: ah, de ML-Clan (vandaar Harvey als eerste auteur). Tot het tegendeel bewezen is vermoed ik dat het vooral goedgelovige en wat naïeve mensen uit de Amsterdamse Universiteits-Bubbel zijn.
Uit de wetenschap, van alarmistische inslag, en die zich ook al lang zich ergeren aan critici en skeptici.
Ik vermoed ook dat ze daarbij niet goed nagedacht hebben of dit artikel wetenschappelijk integer is en wat eventuele wetenschappelijke consequenties zouden kunnen zijn vanwege het controversiële gehalte ervan. Daar kun je een heel epistel over schrijven, zoals waarom er 14 auteurs op dit artikel moeten staan, en of ze uberhaupt ooit serieus kritisch naar de methodiek gekeken hebben (zie onder). In ieder geval heeft Verheggen zijn zin: zijn blog wordt weer bevolkt door allerlei actieve critici en alarmisten. Richard Tol veegt methodologisch de vloer aan met het artikel. Wat een terugkerend patroon lijkt te zijn binnen de ML-Clan artikelen die betrekking hebben op wat je de “sociologie van het klimaatdebat” zou kunnen noemen.
Soms bekruipt mij de associatie met het boek van Hanna Ahrendt: de banaliteit van het kwaad. Zie hier.
Ik ben er niet gerust op inderdaad, gezien het gegeven dat de CAGW-hypothese onze maatschappij tot in elk haarvat begint binnen te dringen. Mijn ongerustheid neemt alleen maar toe door bovengenoemd lasterlijk artikel, de oproep tot activisme en door onze eigen PM VVD Rutte die doodernstig de CAGW-hypothese luid en duidelijk predikt. Er is geen reden om aan te nemen dat hij de wetenschappelijke discussie inhoudelijk kent. Integendeel, hij is gezwicht voor de nep wetenschap van anti kapitalistische activisten, activistische zich wetenschappers noemenden en profiterende belanghebbenden van het Eco Industrieel Complex. Zo banaal is het allemaal.
Ik concludeer dan ook dat de auteurs met dat artikel de wetenschap een slechte dienst hebben bewezen. De nabije historie kent hier helaas meer voorbeelden van.
