Schildpaddensoep
Vrijdag 17 maart 2017
Een gastbijdrage van Jeroen Hetzler
Als jonge gymnasiast op de katholieke middelbare school had ik elk jaar via mijn vader, hoofdredacteur van het Nederlands Katholiek Persbureau, een agenda van de Witte Paters, missionarissen. In die agenda’s stonden, doorgaans Oost Afrikaanse, spreuken. Eén ervan is mij altijd bijgebleven, namelijk deze: wie altijd gedekt wil zijn, moet als schildpad geboren worden ….maar dan koken ze nog soep van je.
Hier moet ik vaak aan denken bij de discussie over de AGW-hypothese, omdat er een verschil is tussen postulaat en feit. Jarenlang beheerst de veronderstelling van die CAGW-hypothese het debat, het politieke beleid en de media. De deelnemers van het Eco Industrieel Complex wanen zich in het parallelle universum van hun ‘wetenschappelijke’ gelijk, met name de imaginaire 97% consensus, het autoriteitsargument. Een zwakker argument is niet denkbaar in het wetenschappelijk debat over het broeikaseffect. Immers, klimaatwetenschappers hoeven niet langer te worden gesubsidieerd en kunnen hun laboratoria sluiten, nu de wetenschap er volgens hen uit is en elke discussie derhalve overbodig is. Dit althans volgens o.a. de uitlatingen van bijvoorbeeld Pechtold, Klaver, Thieme, Asscher en deze meneer. De ontluistering kan niet vernietigender zijn van het autoriteitsargument. Zij die zich op het autoriteitsargument beroepen lopen een groot risico zoals het laatste geval aantoont. Lees hier.
Belangrijker is echter de confrontatie met de feiten. Alle doemscenario’s van de afgelopen 50 jaren ten spijt kan worden vastgesteld dat geen ervan is uitgekomen. De feiten zijn niet meer uit te leggen of goed te praten vergeleken bij de praatjes van weleer. Zo heeft de kapitalistische elite van het Eco Industrieel Complex waartoe ook GroenLinks, D66, de PvdD, de PvdA en Greenpeace behoren, de feiten i.c. de kosten voor de burger/belastingbetaler met opzet achter gehouden. Dit kan men een poos volhouden, maar onvermijdelijk zullen niet alleen de exorbitante kosten, maar ook de nutteloosheid van de groene plannen zich manifesteren.
Alle bombarie ten spijt slagen wind en zon er niet in om meer dan 1% van de Nederlandse energie te voorzien, althans wat voor voorzien moet doorgaan, omdat er geen relatie tussen vraag en aanbod. Elk huishouden zal, indien die plannen doorgaan, rond 2025 ruim € 450 per MAAND kwijt zijn aan niet geleverde elektriciteit en niet bestaand terugdringen van een niet bestaande catastrofale opwarming door menselijk toedoen.
Dit is des te navranter omdat er geen bewijs is voor het effect van CO2, integendeel. Hier is binnen wetenschappelijke kringen nog volop discussie. Duidelijk wordt dat de gedoodverfde terugstraling door CO2 vanuit een koude troposfeer naar een warmer aardoppervlak, de basis van de AGW-hypothese tot op heden niet is aangetoond en met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid ook niet bestaat, omdat dit in strijd is met de Tweede Wet van de thermodynamica. Hoe zit het nu met de feiten? Die zijn onverbiddelijk en demonstreren wat de betrekkelijke waarde is van die zogenaamde consensus. Hier is het ontluisterende scenario van wetenschappers die met elke winden meewaaien om maar vooral altijd gedekt te zijn. Catastrofale afkoeling of opwarming maakt niets uit. Het is een demasqué van de consensus. Oordeelt u zelf. Die klimaathysterie leidt inmiddels tot een kleine € 2 miljard per dag aan verspilling van koopkracht. Verspilling waar de planeetredders toch zo tegen zijn? Planeetredders? Och ze zijn ook maar mensen met hun belangen en misvattingen. Zie hier.
Belangrijker dan dit marginale geneuzel is o.a. dit bericht dat ingaat op de natuurlijke krachten
Zo langzamerhand lijkt het dan ook tijd om afscheid te nemen van de middeleeuwse kwakzalverij die de AGW-hypothese is. Er is immers geen bewijs voor het bedoelde broeikaseffect, maar slechts voor warmteoverdracht, iets wat heel iets anders is dan de niet bestaande terugstraling door CO2.
Wat ik lieden als Nijpels, Van Tongeren, Klaver en Pechtold euvel duid, is hun obsessie voor de AGW-hypothese, terwijl deze hypothese door de meetresultaten is weerlegt. Iets waarvan zij weet moeten hebben. Ook het feit waarvan zij zeker weet moeten hebben, namelijk de buitensporige kosten tegenover de uitblijvende resultaten, omdat de natuurlijke krachten de menselijke component tot het niets doen verdwijnen, weten zij zeker, maar zij doen er niets mee. Politici die dit willens en wetens verdoezelen, handelen naar mijn mening te kwader trouw en/of zijn te laf om hun ongelijk te erkennen.
De vraag rest wat deze lieden beweegt om die hypothese te blijven omarmen. Angst voor gezichtsverlies? Honger naar macht, status en subsidie? Het leven kan banaal zijn, hoe nobel men zich ook wil voordoen. Greenpeace is inmiddels om existentiële reden een onmisbare schakel in het kapitalistische Eco Industriële Complex geworden door alle leugens zoals die van de uitstervende ijsbeer, de verzuring van de oceanen en ga zo maar door. GP is een onbetrouwbare informatiebron zoals immer het geval was na het vertrek van Patrick Moore in 1986. GP liegt over alles wat denkbaar is om maar de alarmistische boodschap ter eigener belang uit te dragen. GP is een vazal van het grote geld.
Ik vrees dan ook dat de banaliteit van het kwaad deze klimaatdiscussie overheerst. Het kwaad is hier de ideologie van de AGW-hypothese waar elk relativisme over de eigen moraliteit en zeggenschap ontbreekt, laat staan over de wetenschappelijke rechtvaardiging van het standpunt over de vermeende catastrofale opwarming van de aarde door menselijk toedoen, die sinds 1998 is gestopt.
Voor mij staat vast dat de zich door consensus gedekt wanende politici gekookt zullen worden door de onvermijdelijke feiten, lees: de niet bestaande terugstraling door CO2, de buitensporige kosten van de klimaatdoelenmaatregelen en het logischerwijze 0-effect van deze maatregelen.
Laat ik het houden bij een erwtensoepje, waar onze planeetredders zich in de ketel werpen in hun eigen soep. Ik zal er niet rouwig om zijn. Het is immers tijd voor een paradigmaverschuiving.
