Appels en peren
Maandag 28 maart 2016
Een gastbijdrage van Jeroen Hetzler
In diverse reacties op artikelen van Climategate in de vorige week dook o.a. deze koppeling op.
De auteur stelt in elk geval wel dat windmolens op subsidie draaien, maar hier houdt het op, want vervolgens heft de auteur een vermanende vinger over vermeende maatschappelijke kosten van fossiele brandstoffen. Het argument van maatschappelijke kosten wordt wel vaker gebruikt, als ware deze onze zonde. Het is echter niets anders dan de bekende drogredenering van het hellend vlak omdat er uitsluitend op basis van, al dan niet vermeende, nadelen alsmede foute aannames wordt geredeneerd. Deze drogredenering is tegenwoordig schering en inslag omdat men geen andere mogelijkheid meer ziet om de inferieure hernieuwbare energievormen te slijten zoals scharenslijpers aan de deur ooit deden. Het is haast gênant om hier aandacht aan te besteden. Maar goed, het kan nooit kwaad.
Niet zelden wordt immers hierbij ook de LNT-rekenmethode gehanteerd.
Bijvoorbeeld: Als de kans op overlijden 100% is bij een val van 10 meter hoogte op een asfalt wegdek, dan is die kans op overlijden bij een val van een 10 centimeter hoge stoep 1%. Dus in een stad met 1 miljoen inwoners en een valincidentie van een stoep van 100 per dag zou er dagelijks 1 dode te betreuren zijn. Dus 365 per jaar. In steden met 10 miljoen inwoners dus 3.650. Alle stoepen verbieden dus als maatschappelijk onverantwoorde medische kosten? De vergelijking met de maatschappelijke kosten in het artikel deugt natuurlijk op de zelfde manier van geen kant.
We hebben het hier immers over valse analogieën, in gewone taal: appels en peren vergelijken. Ik heb de meest barokke berekeningen gezien over het aantal doden door zout in rookworsten, fijnstof in de atmosfeer, botsingen met overstekende herten, allergieën voor kattenharen en ga zo maar door. Het geeft dan wel een leuk Gutmensch-sausje van maatschappelijke betrokkenheid om zich hier selectief druk over te maken, maar het is niet meer dan opwinding over enkele marginale moleculen.
De lucht bijvoorbeeld is namelijk sinds 1600 in steden nog nooit zo schoon geweest. Alles is beter, schoner en veiliger dan ooit, maar de calamiteitverslaving blijkt hardnekkiger en lijkt zelfs omgekeerd evenredig naarmate wij ons meer vervelen en we het beter hebben. Daardoor blijven de onheilsprofeten met succes ach en wee roepen. Dit doen ze al duizenden jaren. Alleen nu zijn die onheilsprofeten de milieubeweging.
Laten we vaststellen dat alle menselijke handelingen kosten met zich meebrengen zoals bijvoorbeeld transporten voor de handel in blauwe bessen uit Chili. Eigenlijk zouden die bessen duurder moeten zijn door het bootje varen en de koeling. Kijk, dit zijn ze ook, want milieuwetten en –regelingen werken kostenverhogend en reken er maar op dat die worden doorberekend aan de consument. Zo betalen we ook waterschapsbelasting voor zuivering van ons eigen afvalwater. De kosten die bedrijven moeten maken uit hoofde van milieuwetten en –regelgeving worden, geheel, soms gedeeltelijk, doorberekend. TenneT berekent ook de aansluitkosten van windmolenparken op zee alsmede de aanpassingen aan het net aan de belastingbetaler door etc. De waardedaling van huizen door het grootste wonder van de moderne techniek: de windturbine, vind ik niet terug in die koppeling. Als Noordwijkse bezoeker is met name na donker de aanblik van die zwaaipalen op zee ronduit stuitend.
In de genoemde koppeling, wordt de suggestie gewekt dat dergelijke maatschappelijke kosten niet voor hernieuwbaar gelden. Vandaar de term drogredenering. Met evenveel gemak kan namelijk worden gesteld dat windturbines ernstige gezondheidsklachten veroorzaken, kosten door medische zorg, waardedaling van huizen, opdrijving van energiekosten met de economische schade van koopkrachtverlies als gevolg, banenverliezen tot in de tienduizenden bij energiebedrijven door hernieuwbaarheidgedreven oligarchie van Overheidswege en vertrek van grote bedrijven, en ga zo maar door. De ironie wil dat juist hernieuwbaar verantwoordelijk is voor honderden miljarden economische schade omwille van een niet bestaand probleem: omdat de Groene Kerk op een al even verwoestende ISIS-achtige wijze gelooft in een waandenkbeeld, de ontluisterende feiten niet kent en niet wil kennen. Iets waar vooral de Ontwikkelingslanden de prijs voor betalen. Ook aanhangers van de Groene Kerk als Rotmans c.s. spreken over veroordeling door klimaattribunalen van sceptici als ware zij afvalligen van het ware geloof. Griezelig. Hoe onverantwoordelijk kan een politicus zijn zoals Jan Vos van de PvdA?
Immers, hernieuwbaar bedreigt onze maatschappij:
Denken politici als Jan Vos en Liesbeth van Tongeren dit vraagstuk op te lossen door de vestiging van een op Lysenkoïstische leest gestoelde planeconomische dictatuur? In welk universum leven deze twee?
Terugkerend naar het artikel: het opvoeren van maatschappelijke kosten is een cherry picking grabbelton van gelegenheidsargumenten en dus als argumentatie ondeugdelijk. Immers, hebben we ook niet de zeer indrukwekkende maatschappelijke baten door fossiele energie in de afgelopen 250 jaar? En wil de Gutmensch kennelijk vele miljoenen vrouwen en kinderen in Ontwikkelingslanden overleveren aan de dodelijke gevolgen van teveel fijnstof en roet door binnenshuis koken, omdat betaalbare energie nu eenmaal onthouden moet worden omwille van de heilige plicht overlijdensgevallen in het Westen door een fractie van die binnenshuis fijnstof te voorkomen door windmolens en daarmee die elders te verhogen? Wat een lichtende moraal die van de Gutmensch!
Vandaar bovenstaande representatie van de echte maatschappelijke betekenis van fossiele en kernenergie voor het voortbestaan van onze maatschappij en die van Ontwikkelingslanden. Wel iets anders dan het fabeltje van dat artikel. Ik krijg bovendien niet de indruk dat Greenpeace c.s. erin geïnteresseerd zijn hoe deze maatschappij de welvaart voor de komende generatie kan waarborgen. En over maatschappelijke kosten gesproken. Wel wel.
Het zal Greenpeace een zorg zijn dat er jaarlijks meer dan 4 miljoen vrouwen en kinderen overlijden door maatschappelijk niet gecompenseerde gevolgen van binnenshuis hernieuwbaar koken op biomassa.
Het schermen met extra maatschappelijke kosten, die al lang zijn verdisconteerd, zonder ook de baten te benoemen en niet onder de streep kijken naar de netto betekenis voor onze maatschappij, is misleidend, zo niet getuigend van hypocrisie in het licht van het voorafgaande. Maatschappelijke kosten? 4 miljoen overlijdensgevallen door hernieuwbaar op hout koken binnenshuis? Waar haalt de auteur van dat artikel het lef vandaan zich als maatschappelijke redder op te werpen? Hij moet zich schamen.
Het is dan ook wel welletjes met de Gutmensch-mythe van de Groene Kerk en de steeds weer opduikende hypocriete ‘betogen’ zoals dat artikel.
Maar goed, we doen het dan als volgt: sluit per onmiddellijk het elektriciteits- en gasnet af, sluit alle fossiel gestookte en kerncentrales, want wind, zon en biomassa zijn immers gratis, oneindig beschikbaar, volledig concurrerend met fossiele en kernenergie. Het waait bovendien altijd wel ergens en de zon schijnt ook wel ergens. Bovendien wordt de maatschappelijke schade door fossiele en kernenergie volgens de opvatting van de auteur, Van Tongeren van GroenLinks, Jan Vos van de PvdA en Pechthold van D66 onmiddellijk tot 0 gereduceerd. Die windmolens en zonnepanelen maken ons ook nog eens op slag onafhankelijk van Russische gas, steenkoolimporten en Midden Oostelijke olie. We worden op deze manier schatrijk door al die uitgespaarde maatschappelijke kosten dankzij gratis wind- en zonenergie! Ouderen worden minstens 120 jaar oud door de schone lucht. Wat wil je nog meer?
Einstein zei: Twee dingen zijn oneindig: het universum en de menselijke domheid. Maar van het universum ben ik nog niet heel zeker
