Rem op groei onbetaalbare duurzame energie in Duitsland
Woensdag 9 april 2014
Jarenlang hebben ruim 2500 Duitse industriële bedrijven geen bijdrage geleverd aan de energiewende, terwijl de bedrijven wel volop profiteerden van de lage groothandelsprijzen voor stroom. De peperdure energierekening daarvoor kwam terecht bij de consument en kleine bedrijven.
Om aan deze, voor de Duitse huishoudens, scheve situatie een eind te maken, startte de Europese Commissie eind vorig jaar een onderzoek naar ongeoorloofde staatssteun aan een deel van het Duitse bedrijfsleven.
De regering in Berlijn heeft een akkoord gesloten met Brussel over het steunen van de zware industrie via de energierekening. De industrie gaat nu meebetalen aan de kosten van duurzame energie. Dit maakte de Duitse minister van Energie, Gabriel, gisteren bekend.
Minister Gabriel presenteerde gisteren ook een wetsontwerp voor een nieuw Duits energiebeleid. De inzet van de nieuwe wet is om de energierekening van de Duitse huishoudens niet verder te laten stijgen, wat in feite betekent dat er een rem komt op de stormachtige groei van duurzame energie. Duitsland is jaarlijks vele tientallen miljarden kwijt aan energiesubsidies.
De bijdrage die de industrie moet gaan leveren, hangt af van het aandeel van de energiekosten in de totale kosten. Energie-intensieve bedrijven zoals aluminiumsmelters moeten maximaal 0,5% van hun toegevoegde waarde afdragen.
Het aantal bedrijven dat grotendeels wordt vrijgesteld van de groene heffingen wordt teruggebracht van 2100 naar 1600.
In de praktijk zal de lastenverlichting ‘rond’ de huidige € 5,1 miljard blijven schommelen, terwijl consumenten die rekening blijven betalen door middel van een extra heffing. Het enige voordeel is dat de rekening voor de Duitse huishoudens tot 2020 minder steil oploopt maar wel gestaag blijft stijgen.
De situatie in Nederland
Nederland ziet Duitsland als het voorbeeldland hoe je burgers in hun portemonnee moet treffen door de kosten van duurzame energie op hen te verhalen.
In Duitsland is de situatie zo uit de hand gelopen dan er inmiddels 800.000 Duitse huishoudens van energie zijn afgesloten omdat ze de maandelijkse energierekening niet meer kunnen betalen.
Deze energiearmoede dreigt ook in Nederland te ontstaan. De gigantische kosten van meer dan 100 miljard van het vorig jaar gesloten energieakkoord zijn door de overheid nooit transparant aan de Nederlandse burgers gecommuniceerd. De burger werd zelfs angstvallig uit de onderhandelingen geweerd.
Richard Tol zei over het IPCC: De organisatie wordt geleid en gecontroleerd door mensen die een belang hebben bij het klimaatbeleid. Het IPCC wordt bestuurd vanuit het milieubeleid, niet vanuit de wetenschap.
Deze tekst zou zonder meer van toepassing kunnen zijn op het energieakkoord, waar de wetenschap eveneens buiten het akkoord werd gehouden en de milieubeweging het in feite voor het zeggen had.
De 18 miljard euro die minister Kamp eind vorig jaar uit de hoge hoed toverde en als subsidie beschikbaar stelde om de offshore windenergie uit het slob te trekken komt niet uit de rijksbegroting en wordt rechtstreeks aan de Nederlandse huishoudens in rekening gebracht via opslagen op de maandelijkse energienota.
Ed Nijpels is namens de overheid aangesteld om de voortgang van de ontwikkelingen zoals die in het energieakkoord zijn afgesproken, te bewaken.
Zijn uitspraak over het punt windenergie uit het akkoord zullen we in herinnering houden:
Het zal nog moeilijk worden om financiers te vinden om al die windparken te bouwen.
Eén ding staat vast, de rekening van al deze onrendabele duurzame experimenten komt bij de Nederlandse huishoudens te liggen. U moet bloeden om de uit de hand gelopen hobby van een enkeling te betalen.
