Noordzeevissers worden weggejaagd
Vrijdag 29 september 2017
Een gastbijdrage van De Beroepsvissers
Introductie
Noordzeevissers worden weggejaagd De strijd om de publieke ruimte wordt ook op zee keihard gevoerd. Offshore windparken schieten als paddenstoelen uit de grond. Vissers zijn de klos. Als de Nederlandse politiek niet snel wakker wordt en alles aan Brussel overlaat, komt onze traditionele voorziening van zeevoedsel ernstig in gevaar.
Vanuit Brussel sturen dubieuze, met Amerikaans oliegeld gesponsorde lobbyorganisaties zoals Oceana Europe en PEW Europe, aan op zeereservaten, een kolderrieke aanlandplicht voor babyvisjes en nieuwe vangstbeperkingen in een zee waar sinds 1957 niet zoveel vis in zat.
De Franse documentaire Oceanen, Stem van de Onzichtbaren schetst het schimmige spel waarin ook Wereld Natuur Fonds een prominente rol in speelt. Noordzeevissers zijn furieus. Deze Nederlands ondertitelde film, die al 3 prijzen won en op 29 filmfestivals draaide, zien zij als steun in de rug.
Dit is het persbericht dat de beroepsvissers verstuurden: Geselecteerd voor 29 internationale filmfestivals; kreeg al 3 cinemaprijzen Visserijdocumentaire ontmaskert machtige NGO’s .
Visserijhavens, 27 september – Op vrijdag 29 september lanceren Noordzeevissers de Nederlandstalige versie van de Franse documentaire ‘Oceanen; Stem van de Onzichtbaren’. De onafhankelijk geproduceerde film legt o.a. dubbele agenda’s bloot van de in Brussel actieve NGO-lobby. Voor journalisten is de documentaire van 56 min. nu al te bekijken via https://vimeo.com/230132853
De Bretonse filmmaakster Mathilde Jounot wilde aanvankelijk een film maken over overbevissing. Tijdens haar journalistieke reis rond de wereld ontdekt ze echter dat het shock-label ‘overbevissing’ te pas en te onpas wordt gebruikt om vissers zwart te maken. Ze graaft dieper, bezoekt internationale oceaan- en visserijconferenties, praat met visserijbiologen en Europese, Aziatische en Afrikaanse vissers, en erkent dat ze er naast zit. Overbevissing is een hardnekkig NGO-frame op basis waarvan politici beslissingen nemen die visserijgemeenschappen wereldwijd onterecht marginaliseren.
Onthullend Ronduit onthullend is de film als Jounot de dubbele agenda’s blootlegt van organisaties als Het Wereld Natuur Fonds – en de bij ons relatief onbekende, maar in Brussel machtige (door The Rockefeller Foundation gesponsorde) Oceana-Europe en PEW-Europe. Onder het mom van natuurbescherming zijn die uit op het kleineren van de (Europese) visserij.
Zo wil Brice Lalonde (WWF-Frankrijk) alle wildvangst “zonder keurmerk verbieden” en vindt hij dat “de hele kustlijn kan worden toegekend aan aquacultuur.” Jounot vraagt zich af, “of het beschermen van het milieu wel het enige doel is van milieuorganisaties.” Ze laat zien dat viskeurmerk MSC een initiatief is van WWF en multinational Unilever – en dat aquacultuur-keurmerk ASC wordt beheerd door Marine Harvest, de grootste producent van kweekzalm.
“Hoe kunnen wij mensen vertrouwen die een label toekennen dat zij zelf hebben gecreëerd,” klinkt de voice-over.
Privatisering van de oceanen
De vertaling van de film is bekostigd door de Nederlands/Belgische vissersactiegroep EMK. Op een steeds ongelijker speelveld voelen deze zeevissers zich in de hoek gedrukt. Deze maand nog werd hen in Brussel nieuwe vangstbeperkingen in het vooruitzicht gesteld. Terwijl de visbestanden in de Noordzee er juist uitstekend voor staan, fact checkte NRC recent. “Met list en bedrog hebben NGO’s politici iets op de mouw gespeld,” zei Pim Visser van koepel VisNed in de krant Visserijnieuws. Ook de gevreesde Europese aanlandplicht voor babyvisjes is er zo tamelijk ‘feitenvrij’ doorgedrukt.
Toenmalig pleitbezorger, EU-Commissaris Maria Damanaki, is nu Global Managing Director for Oceans bij het Amerikaanse The Nature Conservancy, waar zij werkt aan ‘transformatie van oceaanmanagement.’ Volgens filmmaakster Jounot beleven we “de privatisering van de oceanen.”
Voor meer informatie zie: http://www.vissersvoorvrijezee.nl/
