Discussie vs. feit
Woensdag 24 augustus 2016
Een gastbijdrage van Jeroen Hetzler
Feit:
Discussie:
Al langer verwonder ik mij over de gretigheid waarmee CAGW-protagonisten, in elk geval nijvere scribenten als reageerders op CG, zich storten op allerlei koppelingen die zouden moeten aantonen dat er vreselijke rampen op ons af komen a.g.v. menselijke CO2-emissies. Het lijkt erop dat deze lieden hunkeren naar de rampen die hun standpunt kunnen onderschrijven. Misschien ook is hun geloof zo sterk dat zij instinctief niets anders kunnen dan het profeteren van rampen en het weerspreken van stellingen. Dit doen ze al decennialang, maar de aarde vertikt het om mee te werken, integendeel. Ik kan me indenken dat dit niet leuk is. Dus, wat doe je dan om je frustratie te kanaliseren? Het ultieme ‘bewijs’ fabricereren dat 97% van alle wetenschappers op deze aarde het eens is met de CAGW-hypothese (Anthropogenic Global Warming; door de mens veroorzaakte catastrofale opwarming).
Je vraagt je in alle gemoede af waarom men een dergelijk armzalig autoriteitsargument hanteert om zijn gelijk te halen. Niet alleen is het vergelijkbaar met Ursus Bogus , maar het illustreert ook het onbegrip van de wetenschappelijke verkenning van het nog grotendeels terra incognita dat het klimaat is. Het doorgronden van de natuurlijke drijvende krachten die al miljoenen jaren direct en indirect de klimaatbewegingen bepalen, staat nog maar in de kinderschoenen.
Dat zich hier een potentiële drijvende kracht als menselijke CO2-emissie heeft bijgevoegd is te billijken, maar het is niet realistisch om dan pardoes alle natuurlijke drijvende krachten te annihileren ten gunste van die menselijke CO2-emissie, waar hier geen bewijs voor is. Het zegt alleen iets over de overschatting van de invloed van de mens op deze planeet. Nog minder dient het als rechtvaardiging van het klimaatbeleid dat er thans op wordt nagehouden.
Even tussendoor kan worden berekend dat het opslaan van elektriciteit uit windmolens voor 2 weken windstilte in Nederland tenminste € 186 miljard per jaar zal kosten (los van inpassings-, transport- en oplaadverlies), En dit is nog maar 13% van het totale Nederlandse energiegebruik. Ons BNP is ca € 750 mrd. Het valt te begrijpen dat hernieuwbare energie het einde van de Nederlandse maatschappij betekent.
De observaties bevestigen bovendien dat op de zegeningen van hernieuwbare energie veel, zo niet alles, valt af te dingen. Echter, het geloof onder protagonisten blijkt te sterk om dit in te zien, wat dan ook telkens de discussie doorkruist. Het is evenwel goed te constateren dat tussen antagonisten van de CAGW-hypothese volop discussie is. Zo hoort het ook: geen consensus.
Waar dit alles dus op neerkomt is het volgende:
Klimaatverandering vindt miljoenen jaren plaats lang voordat de mens bestond. De oorzaken van die verandering zijn duidelijk alle van natuurlijke aard – niet door de mens veroorzaakt (antropogeen). Er is geen reden om aan te nemen dat deze natuurlijke oorzaken opeens zijn gestopt. Bijvoorbeeld, vulkanisme, invloeden van de zon en oceanische oscillaties gaan allemaal door tot op de dag van vandaag. Wij kunnen deze natuurlijke klimaat-forcings niet precies modelleren, zodat wij er niet op kunnen anticiperen hoe sterk deze in de toekomst zullen zijn.
Laten wij dit de nul-hypothese noemen: klimaatveranderingen worden door natuurlijke krachten veroorzaakt. Deze staat tegenover de alternatieve hypothese, namelijk dat de huidige klimaatverandering van antropogene aard is. Logischerwijs ligt de bewijslast bij de alarmisten om aan te tonen dat de nul-hypothese niet in staat is om de empirische data te verklaren, en daarmee verworpen is ten gunste van de alternatieve hypothese. Met andere woorden: alarmisten zullen met overtuigende meetgegevens moeten komen als bewijs voor de antropogene klimaatverandering (AGW). Zij moeten dit doen door gedetailleerde vergelijking van de data met de klimaatmodellen. Dit is natuurlijk uiterst moeilijk en praktisch onmogelijk, daar men de natuurlijke invloeden niet exact kan specificeren.
Wij kennen geen dergelijke gedetailleerde vergelijking, wel slechts anekdotisch bewijs. Wij moeten echter wel toegeven dat AGW plausibel is. CO2 is immers een broeikasgas en het niveau stijgt, voornamelijk door de verbranding van fossiele brandstoffen sinds de Industriële Revolutie.
Toch, wanneer wij klimaatmodellen vergelijken met observaties van het verleden (hindcasting) blijkt dat de AGW veel beperkter is dan de modellen projecteren. Er is zelfs een interval van niet-significante opwarming (pauze of hiatus) gedurende zo’n 18 jaar, ondanks de snelle stijging van de CO2-concentratie in de atmosfeer. Er is thans geen algemeen geaccepteerde verklaring voor deze discrepantie tussen de uitkomsten van modellen en waarnemingen, hoofdzakelijk in de 21ste eeuw.
Zo simpel is het:
Feynman: Then we compare the result of the computation to nature, with experiment or experience, compare it directly with observation, to see if it works. If it disagrees with experiment it is wrong.”
Hier is sprake van: discrepantie tussen model en observaties. Geen reden voor alarmisme, maar dit is wel het Overheidsbeleid:
In welk universum leven onze beleidsmakers? De prijs is hierboven al genoemd.
