De lockdown is bijna niet effectief – een bewijsschrift.
Een bijdrage van Peer Ederer (vertaald uit het Duits, verschenen bij Eike en bij Achgut)
Wie zich verdiept in de gewoonten van het Corona-virus, zal snel merken dat het de voorkeur geeft aan speciale werktijden. Het virus werkt het liefst tegen het einde van de week, van donderdag tot zaterdag, en het liefst aan het begin van de week. Dit patroon is zichtbaar op alle grafieken van de dagelijks bevestigde infecties in zowel de Duitse deelstaten als in de kantons van Zwitserland en Europese landen, gedurende de afgelopen 6 weken (grafiek 1 en grafiek 2). Het is duidelijk dat het virus in het weekend niet werkt, aangezien de meeste testlaboratoria gesloten zijn – maar waarom vrijdag?
Zoals de meeste verkoudheids- en griepvirussen lijkt het coronavirus een 7-dagen-ritme te hebben verworven. Dit kan worden verklaard uit de leefgewoonten van de menselijke gastheer. Degenen die in het weekend besmet raken tijdens feesten of andere sociale gelegenheden, werken nog steeds door in de werkweek, voelen zich dan tegen het einde van de week al wat aangeslagen, maar zetten het aansluitende weekend met intensief sociaal contact opnieuw de gewenste vrijetijdsactiviteiten in.
Daar infecteert deze persoon alle anderen voordat het bed in de tweede week wordt opgezocht. Virusmutaties, die bijzonder snel tot symptomen leiden of de gastheer eerder met hevige pijn naar bed jagen, missen de kans om zich het volgende weekend elke keer te kunnen verspreiden en daardoor te verdwijnen. Dit is hoe evolutie werkt. Het feit dat het huidige coronavirus hetzelfde 7-daagse ritme heeft – in technische termen serie-interval genaamd – werd al vroeg in Azië vastgesteld en wordt opnieuw bevestigd in Europa. De verdere gang van zaken moet dan wel zodanig zijn dat de getroffen patiënt op dinsdag na het tweede weekend besluit – met koorts die al enkele dagen aan de gang is – om een test te laten doen, het op donderdag ook daadwerkelijk te doen zodat vervolgens de resultaten op vrijdag geregistreerd worden. Zo komen de statistieken tot hun ritmisch terugkerende patroon en dus zijn er 14 dagen vanaf infectie tot melding. Er zijn natuurlijk afwijkingen van deze norm, maar de cijfers laten zien dat dit door de bank genomen het geval is.
Figuur 1
Figuur 2
De lockdown had geen meetbaar effect
Met deze correctie volgt dat de reproductiesnelheid R in NRW zelfs op 9 maart lager was dan 1,0 en dus de epidemie afnam. Dezelfde berekening voor verschillende deelstaten en alle dagelijkse cohorten laat zien hoe de R op 10 maart in NRW, Rijnland-Palts, Hessen en Hamburg al was gedaald tot 1,0. In Berlijn, Nedersaksen, Baden-Württemberg en Beieren daarentegen werd de waarde 1.0 pas rond 20 maart bereikt, ongeveer 10 dagen later. Dit verschil is erg belangrijk. Het laat zien hoe de eerste vier staten een R van 1,0 al 6 dagen VOOR de Lockdown hadden bereikt, en de laatste vier staten slechts 4 dagen na de sluiting – maar in alle gevallen met hetzelfde verloop.
Het RKI komt tot een vergelijkbaar resultaat als dat in mijn berekeningen. Op 9 april publiceerde het RKI zijn bevinding dat de R op 22 maart rond Duitsland afvlakte op 1,0, maar zonder de cijfers te kalibreren voor een moeilijker toegang tot de test (zie hier). Met kalibratie zou de RKI-berekening op Duits gemiddelde rond 15 maart 1,0 zijn, net zoals bij mij. Het RKI laat echter de cruciale informatie weg dat er tussen de afzonderlijke deelstaten een vertraging van maximaal 10 dagen is. Als gevolg hiervan had de blokkering van 16 maart geen statistisch meetbaar effect op de reproductieve snelheid (R) van het virus. In de wetenschap wordt deze situatie een “natuurlijk experiment” genoemd. Als verloop bij twee groepen identiek is, alleen vertraagd, kan worden geconcludeerd dat een tussenliggende gebeurtenis* geen effect had. In dit geval waren het de afsluitmaatregelen op 16 maart die geen statistisch waarneembaar effect op het infectieproces kónden hebben.
Het resultaat is de ergste economische crisis in de moderne tijd
Op 16 maart konden besluitvormers dit niet allemaal weten. Je weet altijd pas drie weken na de infectie wat de status was. Tenzij de autoriteiten al op 28 februari begonnen waren met representatieve willekeurige onderzoeken, toen Duitsland na Italië het op één na hoogste aantal bevestigde infecties in Europa had. Dan was de huidige infectie sneller bekend geweest. Als, als… Deze studies waren niet gedaan, en dus zat er niets anders op dan het functioneren van de samenleving op 16 maart stop te zetten. Het resultaat van deze Lockdown zal de ergste economische crisis sinds de Tweede Wereldoorlog zijn – een dure mislukking om in februari niet met een paar testbatterijen* te beginnen. Hoe dan ook, deze drie weken zijn nu verstreken sinds 16 maart – nu zijn de cijfers voor iedereen beschikbaar, herkenbaar en begrijpelijk. En de cijfers spreken klare taal: de uitgaansbeperkingen en contactbeperkingen van de lockdown zijn bijna niet effectief. Het aantal nieuwe infecties was al voordien vanzelf gedaald, zonder dat de blokkering van 16 maart nodig was. Daarnaast bestaat het vermoeden dat de lockdown niet eens heeft bijgedragen aan een verdere verlaging van de reproductiesnelheid. In Duitsland ligt de R rond de 0,7 in de tweede week van april. Dat was waarschijnlijk vanzelf gebeurd, net als de daling naar 1.0 in de eerste helft van maart in NRW. Italië zit al in de zesde week van een nog meer meedogenloze afsluiting door de samenleving, en toch is de R met Pasen nog steeds 0,8; hoger dan in Duitsland. Zwitserland, dat een ietwat soepeler regime heeft dan Duitsland, heeft een R van 0,6 en Nederland, dat ook ietwat ontspannen is, heeft een R van 1,0. Het is duidelijk dat andere factoren dan een Lockdown leiden tot een lager reproductiesnelheid.
Het Rijnlandse carnaval was de eerste brandversneller.
De sterftecijfers van Heinsberg sterken het vermoeden dat er rond 25 maart ongeveer 600.000 voorheen zieke mensen in Duitsland waren, die tot ongeveer een week eerder – dat wil zeggen tegen 18 maart – besmet waren geraakt met een niet-gerapporteerd Donker-cijfer* van ongeveer een factor 20 ten opzichte van het officiële aantal* gevallen. Dit is hetzelfde aantal patiënten dat ik twee weken geleden heb geïdentificeerd op basis van IJslandse en Japanse bronnen in mijn post op “der Achsen des Guten” voor de stand op 25 maart.
Vermoedelijk kan het hele infectieproces in Duitsland ruwweg als volgt worden samengevat: Aannemende dat de reproductie aantallen in het carnaval gemiddeld 14 waren, dat wil zeggen een geïnfecteerde persoon infecteerde 14 andere mensen binnen een week. Met een R van 14, in de week voor carnaval op 9 februari, waren er slechts 100 besmettelijke en zich vrij en blij bewegende mensen op de bolwerken van NRW carnaval nodig tijdens de vele vieringen en voorbereidingen, zonder te weten dat ze ziek waren. Het is gemakkelijk voor te stellen dat er 100 mensen waren. Alleen al de Lufthansa Group heeft in januari bijna 100.000 mensen van China naar Duitsland vervoerd. Slechts één van hen leidde tot 16 bekende patiënten bij de uitbraak van Webasto in Beieren. Slechts zeven andere onopgemerkte webasto-achtige situaties in Noordrijn-Westfalen zouden voldoende zijn geweest voor het aansteken van het carnavalsvuur vanaf half februari.
De 100 mensen zouden 1.400 (= 100×14) meer mensen hebben besmet in de eerste week van carnaval tot 16 februari. Zo vond op 15 februari de bekende carnavalsessie Gangelter in de wijk Heinsberg plaats. In de tweede week van carnaval van 17 tot 24 februari besmetten deze 1.400, nog eens 19.600 (= 1400 x 14) anderen. De meeste van deze 19.600 hadden ook niet gemerkt dat ze ziek waren. Veel meer mensen zouden hebben gedacht dat het uitputtende carnaval hen erg verkouden zou hebben gemaakt. Ongeveer 500 werden zo ziek dat ze de volgende twee weken tot 8 maart de weg vonden naar een coronatest en daar positief werden getest. Het is bekend dat bijna de helft van alle positieve tests in Duitsland op 8 maart uit NRW kwam.
De andere helft van de positieve tests in Duitsland zou leiden tot nog eens 20.000 mensen die tegen 23 februari ergens anders waren geïnfecteerd. Ze waren waarschijnlijk verspreid over het hele land in kleinere besmettingsketens, maar met een sterke focus op Duitsers die op vakantie waren in skigebieden. Daar brak de tweede golf uit in de après-ski. Vanaf 24 februari, het hoogseizoen in de Alpen, zijn de eerste echte data voor de R beschikbaar. Onder de Zuid-Duitsers woedde het virus door de apres-skiclubs met een R van 5, eenieder besmet er daar nog vijf. Ondertussen was het rustig in NRW, de R daalde daar tot 9 maart naar 0,9 en op 10 maart volgden ook Rijnland-Palts, Hessen en Hamburg naar 1,0. Omdat het ski-feest doorging in Beieren en Baden-Württemberg, zakte de R rond 20 maart pas naar 1,0.
Gemiddeld betekent dit dat de 40.000 patiënten vanaf 23 februari met een R van 2,5 tegen 1 maart nog eens 100.000 mensen hebben geïnfecteerd, en degenen met een R van 2 nog eens 200.000 mensen tegen 8 maart, en ten slotte met een R van 1,3 volgden 260.000 mensen tot 15 maart, de dag dat tot sluiting werd besloten. Al deze individuen incubeerden Covid-19, werden min of meer ziek en ongeveer elke twintigste liet zich in de week tussen 23 en 27 maart testen. In totaal zijn deze week 34.000 besmette mensen officieel gemeld. In feite waren tot nu toe ongeveer 600.000 als geheel ziek geworden, zoals de som van de bovenstaande cijfers aangeeft (= 40 + 100 + 200 + 260). Sommigen van hen werden zo ernstig ziek dat ze naar het ziekenhuis moesten en stierven daar gemiddeld na twee weken. Van de 600.000 mensen die op 25 maart waren getroffen, was volgens het Heinsberg-onderzoek 0,37 procent overleden – het resultaat is de 2.200 sterfgevallen die het RKI tot en met 8 april heeft gemeld. Op deze manier kan het sterftecijfer van Heinsberg worden gebruikt om het werkelijke aantal infecties in Duitsland ruwweg te schatten.
Van de redactie
Dit artikel verscheen bij Eike en bij Achgut. Vertaling door de redactie Groene Rekenkamer, op basis van een vertaling met Google Translate. Op het begrip “Dunkelziffer” na, lukte het redelijk om een vertaling te maken. We houden ons aanbevolen voor eventuele correcties. De 5 resterende gevallen waar in ieder geval enige twijfel bestond, zijn met ene asterisk * gemarkeerd.
We zijn van mening dat dit een van de betere analyses is van de pandemie, met terugblik op een 6-weekse periode, waarin al hele duidelijke conclusies te trekken zijn voor de wenselijkheid en effectiviteit van verregaande reisbeperkingen en Lock-downs.
Literatuur
Weiterführende Literatur z.B. dieses Thesenpapier zur Pandemie durch SARS-CoV-2/Covid-19 vom 5.4.20 erschienen bei SPRINGER nature.
De berekeningen die bij de gepresenteerde getallen horen, zijn hier te vinden: speadsheet.
Stichting De Groene Rekenkamer
is een door ingenieur-wetenschappers en journalisten opgerichte stichting met als missie: Cijfermatige controle van economische en/of wetenschappelijke aannames, berekeningen alsmede de daar aan gekoppelde conclusies … –> Lees hier verder …
Lieve Lezeresse en even lieve Lezer*
Als dit coronavirus zo reislui is als in het artikel gesteld,, waar halen dan de Chinezen de euvele moed vandaan om het over een pandemie te hebben??
Maar wat is er echt aan de hand: In de afgelopen 75 jaar heeft het |Linkse Rode Beest uit Peking alles vertrapt en vermorzelt wat het niet aanstond vandaar, dat in alle grote steden in China ademen een kwestie van meer of minder stof happen is. Het gevolg daarvan is, dat 95 % van de chinese stedelingen ziekelijke longen heeft en dus een makkelijke prooi voor het coronavirus is! Nu zijn de Chinezen uit Wohan om economische redenen zeer reislustig en worden dus niet gehinderd door een lichte verkoudheid en zijn dus dragers van het corornavirus, zoals dat in Ethiopië is gebleken..maar ook in Noord-Italië, waar in de textielindustrie al tientallen jaren zo’n 200.000 Wohannezen i werkzaam zijn!!!!
Dus overal in Europa is het coronavirus gewoon inheems: het bewijs wordt in het bovenstaande artikel wetenschappelijk geleverd, want het is toch reislui???
Nu is het erge, dat het kabinet in zijn zorg om het leven van de zwakken door al die knuffelearijen de zwakken voor 80 % heeft dood geknuffeld met al die quarantaine-maatregelen?!?!
Er zal toch echt een brede maatschappelijke discussie gevoerd moeten worden. over de rol van de wetenschap en politiek: Want het gaat niet aan, dat er dankzij een goede lobby de mensheid te lijden heeft onder een reisluie coronapandemie…waardoor velen hun goed lopende broodwinning zijn kwijtgeraakt en dus een hongerwinter onder ogen moeten zien!!
Als het Kabinet nu eens gewoon zijn eigen wetten had gehandhaafd en het wettelijk voorgeschreven “Voorzorgprincipe”had toegepast, dan was ons Jan en Merie Modaal veel onheid bespaard gebleven.
Hebt gij het ook gehad met al die genderneutrale flauwekul????