Klimaatdictatuur
Dinsdag 26 juni 2018
Een gastbijdrage van Jeroen Hetzler
De klimaatdictatuur is nu een feit onder de knoet van de kliek van het partijkartel, de duurzaamheidsindustrie (VNO-NCW) en milieuorganisaties (de kwade genius) als Urgenda, Milieudefensie en Greenpeace. In feite maken thans marxistische politici het klimaatbeleid uit. Het heeft veel weg van Noord Korea, met zijn marxistische planeconomie en Staatsomroep die de burgers tot op het bot indoctrineert en misleidt.
Immers, onze NPO heeft zich in dienst gesteld van klimaatindoctrinatie. De voormalige baas van de NPO Hagoort stelde herhaaldelijk: geen objectieve verslaggeving na te streven over het klimaat. Hij vindt dat de NPO de Nederlandse politiek moet aansporen om feller op te treden tegen klimaatverandering. Hagoort zei dan ook te weigeren programma’s te maken die aan de orde te stellen of er eigenlijk wel een klimaatprobleem is.
Zie hier en hier. Heel wat ‘kwaliteitskranten’ volgen dit zelfde ‘beleid’. De burger wordt dus stelselmatig en opzettelijk misleid door de spreekbuizen van het klimaatkartel. Zie ook hier. Klimaatdictatuur? Ik denk van wel.
De ironie wil bovendien dat er geen klimaatprobleem (ook geen energieprobleem) bestaat Zie hier. Alle klimaatmodellen van het IPCC hebben gefaald, ook die van het KNMI die ons ook bang probeerde te maken met uit de lucht gegrepen verhalen over weersextremen. Zie hier. Ook de mondiale temperatuur is gezakt naar die van 1988. Niets aan de hand dus.
Wat wij desondanks kunnen constateren, is dat het linkse kartel met verve de mythe van de AGW-hypothese tegen gezond verstand en verantwoordelijkheidsgevoel in poogt te handhaven om hun ideologie te kunnen opleggen en ons privé leven binnen te dringen tot achter de voordeur. Het resultaat is dat de kiezer nu zelfs de keuze van energiebron wordt ontnomen en gedwongen wordt tot het maken van enorme kosten. Stilletjes neemt die marxistische ideologie ons in een wurggreep ook door leugens over uitstervende ijsberen, een ijsvrije Noordpool, zeespiegelstijging, subsidievrije windmolens et cetera. Hoe moreel te verantwoorden is het nog de kiezer zo te bedriegen en angst aan te praten?
Veel realistischer daarentegen moet de angst bij de kiezer zijn voor wat er aan astronomische kosten op ons af zitten te komen. Wij worden vanaf 2013 tot op de dag van vandaag misleid over deze kosten. Dit jaar alleen al zal aan SDE+-subsidie € 12 miljard worden verstrekt. Op de rekening van de huishoudens zal dit neerkomen op € 130 per maand. Een interessant sommetje is dit: er is sinds 2012 ca. € 33 miljard uitgegeven aan SDE+-subsidies voor duurzaam. Zie hier en hier. Het effect is een stijging van 4,72% duurzaam in 2012 naar 6,6% in 2017 ofwel 1,88% toename. Voor 49% (klimaatdoel 2030) – 6,6% = 42,4% zullen de kosten dus bedragen: € 760 miljard over 12 jaar = € 680 per maand per huishouden. Hierbinnen valt van-gas-los voor een deel onder (Zie de kosten van het afgedwongen van-gas-los van tussen de € 600 en € 700 miljard.). Ed Nijpels, als uitvoerder van dit beleid, spreekt aldoor over een dalende energierekening en een feest voor de portemonnee. Het PBL spreekt over slechts ca. € 3 mrd/jaar. Hoe betrouwbaar is het klimaatkartel dan nog? Zie hier. Wij kunnen stellen dat de huidige plannen onze vrijheid, welvaart en koopkracht ernstig zullen aantasten en onze maatschappij als geheel in haar voortbestaan bedreigen. Zie hier.
Wij, de kiezers, worden misleid en in het ongewisse gelaten over wat in werkelijkheid op ons zit af te komen. Het is een kwestie van tijd voordat de kiezer zich dit bedrog zal realiseren. Dus probeert het kartel bijvoorbeeld zo veel mogelijk contracten af te sluiten om de subsidies voor lange tijd te kunnen blijven binnenhalen en planeconomische greep te houden.
Onze hele maatschappij is doortrokken van politieke correctheid in dezen. Universiteiten, de journalistiek, het bedrijfsleven, Kamerleden, lagere overheidsdienaren etc., zij allen zijn de radertjes van het ‘klimaatsysteem’ geworden waardoor niemand meer verantwoordelijk is of zich als zo danig acht. Eichmann beriep zich dan ook op het principe dat hij dus niet als individu verantwoordelijk gesteld kon worden. Tevergeefs.
Ceterum censeo Lex Caeli esse delendam. Zie.
