Vele vragen, vele antwoorden

Vele vragen, vele antwoorden

Dinsdag 20 maart 2018

Een gast bijdrage van Jeroen Hetzler.

Een van de trouwe lezers van dit blog heeft onderstaande omkaderde vragen opgestuurd met de vraag om commentaar. Hierbij dan.

Ik zal zeer sporadisch linkjes plaatsen om mijn woorden kracht bij te zetten, want die zijn er in overvloed en maken anders dit artikel onleesbaar. Veel praktischer is het om het onlangs verschenen boek van Marc Morano, The politically incorrect guide to climate change, te lezen. Dit boek stelt de talloze dogma’s rond klimaatopwarming die inmiddels het politieke speelveld beheersen, ter discussie. Naar mijn mening is hiervan het belangrijkste, en meest misleidende, dogma dat van de 97% consensus. Deze 97% is nepnieuws. Hierover later meer.

Nu dan, laten wij het scala aan klimaatclaims nader beschouwen:

Mens uitgestorven volgens de Club van Rome? Dit behoeft concrete onderbouwing. Wel heeft bijvoorbeeld Paul Ehrlich de een na de andere massale hongersnood ‘voorspeld’ door menselijk toedoen, … en heeft er in alle gevallen volledig naast gezeten. Vanuit de Club van Rome, bij monde van Ugo Bardi, lezen we: “Als we alle grondstoffen die nog over zijn nauwgezet beheren en gebruik maken van hernieuwbare energie, kan de menselijke beschaving blijven. Op voorwaarde dat we onze meest verspillende gewoontes achter ons laten.”

Kilimanjaro ijsvrij? Dit is al eeuwen zo op het ritme van natuurlijk klimaatveranderingen; dit is nu mogelijk versterkt door boskap aan de voet omdat men anders niet aan brandstof kan komen; men zou het menselijke invloed op het lokale klimaat kunnen noemen omdat men niet voldoende toegang heeft tot betaalbare energie.

Het IPCC is in wezen een administratiekantoor dat bij de poort alleen/overheersend artikelen die binnen het VN-mandaat van onderzoek naar menselijke invloed vallen, doorlaat. Er is dus geen reden om het IPCC als een wetenschappelijk instituut te beschouwen daar het IPCC op voorhand de invloed van natuurlijke oorzaken van klimaatverandering afwijst of marginaliseert.

De hockeystick-grafiek heeft het IPCC geruisloos uit de rapporten laten verdwijnen, maar het kwaad was al geschied. Er is bij het tot stand komen van die grafiek gemanipuleerd met o.a. centreren. McKitrick en McIntyre hebben de tekortkomingen van de berekeningen en de methodiek aan de kaak gesteld en dit is ook erkend voor de VS-senaat (Wegman). De geest van die grafiek echter leeft nog steeds voort in bijvoorbeeld het klimaatakkoord van Parijs.

Al Gore en diens voorspelling. Hij bevindt zich in goed gezelschap, want er is geen doemscenario sinds de afgelopen 3.000 jaar uitgekomen. Men zoekt bijvoorbeeld nog steeds naar de verdwenen 50 miljoen klimaatvluchtelingen. Wereldwijde rampen en een ijsvrije zomer op de Noordpool doen zich niet voor.

Kyoto Protocol. De geest van de weerlegde hockeystick-grafiek is onuitroeibaar. Allereerst moet men zich realiseren dat CO2 geen substantiële rol speelt. Dit doen waterdamp, wolkenvorming, convectie, verdamping, orkanen en horizontale winden binnen het uiterst complexe chaotische systeem van weer en klimaat waarvan nog lang niet alles voldoende bekend is om zo veel autoriteit aan te hechten aan de relatief simpele, en onvermijdelijk gebrekkige, klimaatmodellen. Gezien de opkomende industrieën van China en India, is er sprake van toename van menselijke CO2-emissie. Zie: in 1990 21.598 en in 2016 33.432 miljoen ton (bron: BP). Dit is een toename van meer dan 50%.

Het akkoord van Parijs heeft betrekking op slechts 1% van CO2-terugdringing met een theoretisch effect van 0,04 graden minder opwarming in 2100 tegen kosten van tenminste € 1.000 miljard/jaar zoals Lomborg berekende. Lomborg berekende eerder het theoretisch effect van de veel omvangrijkere dan Parijs volledig mondiale inzet op 0,17° C Zo schreef hij: All climate policies by the US, China, the EU and the rest of the world, implemented from the early 2000s to 2030 and sustained through the century will likely reduce global temperature rise about 0.17°C in 2100.

De vraag is dus: waarom zo bang voor CO2? De rol van CO2 is ondergeschikt, laat staan de 3% hiervan van menselijke oorsprong. Bovendien is de CO2-boekhouding nog niet volledig doorgrond.

De opwarming na 1850 is mild t.o.v. die tijdens de Minoïsche, Romeinse en Middeleeuwse Opwarming. Bovendien is na 1998 de temperatuurstijging sterk afgezwakt terwijl CO2-emissies flink door blijven stijgen.

De stijging van het zeeniveau vlakt af en in sommige gebieden is er zelfs sprake van daling zoals in de Pacific. Verder is sprake van een recent ingezette (voorlopige?) aanwas van de Groenlandse ijskap. De gemiddelde stijging is ca. 15 cm/eeuw. Laten wij dus genieten van de korte weldadige periode van het interglaciaal

Wind- en zonnenergie zijn niet duurzaam doordat zij weersafhankelijk zijn zodat zij niet zonder subsidie kunnen bestaan, niet kunnen leveren wanneer er vraag is en niet zonder ondersteunende klassieke stroomlevering kunnen wil het licht blijven branden. Wind en zon voldoen slechts, en dan nog door toeval, in 5% van de tijd aan het gevraagde vermogen, waar zij bovendien maar kort leven tussen de 15 en 25 jaar tegenover 40 tot 60 jaar van klassieke centrales. Van duurzaamheid is dus geen sprake. Wind en zon zijn even ‘gratis’ als kolen, olie en gas, maar juist veel duurder vanwege hun lage vermogensdichtheid ondanks hun politiek correcte acceptatie en het doorschuiven van 40% kosten naar netbeheer.

De kosten van het Energieakkoord van 2013 bedragen voor wind tenminste € 72 miljard zoals de Algemene Rekenkamer berekende met als resultaat 3% duurzaam geachte energie van het totale energiegebruik. Het streven voor 2030 is 49% ofwel € 1.176 miljard; kosten per huishouden per maand € 850 (bij een levensduur van 15 jaar). Zonnepanelen zijn duurder en biomassa is niet lang meer vol te houden vanwege ernstige ontbossing.

Het energieakkoord met in het achterhoofd de uitspraak van Dijksma:
Energieakkoord beoogt voor 2023 16% CO2 reductie t.o.v. 1990

Door Urgenda geëist 25% CO2 reductie t.o.v. 1990

Dus 9% extra.

Temperatuurreductie in 2100 volgens Dijksma 0,000045°C door die 9%.

Derhalve 25% reductie geeft 25/9 * 0,000045 = 0,000125°C reductie.

En 100% reductie geeft 4 x 0,000125 = 0,000500°C reductie.

Op mondiaal niveau 0,0005/0,35% (NL aandeel)= 0,14°C reductie.

Biologische landbouw is een luxe, want dit levert tenminste 20% oogstverlies op (lees verder The sceptical environmentalist van Lomborg). Het is een onwenselijke doodlopende weg die de voedselproductie belemmert en nodeloos meer landbouwgrond vergt.

De overige kritische opmerkingen zijn correct. Men heeft zich overigens in de vingers gesneden door de ijsbeer als icoon te kiezen voor het ‘bewijs’ van een klimaatprobleem dat nu juist niet blijkt te bestaan met als bewijs nu juist diezelfde goed gedijende ijsbeer. Tekenend was recentelijk de lastercampagne om de ijsbeertellingen in diskrediet te brengen. Als de feiten je hypothese weerleggen, dan verdraai je die feiten: klimaatwetenschap anno 2018!

Het gebruik van gezond verstand en kritische observatie alleen al vertellen een ander verhaal dan dat wat men ons wil doen geloven. Dit nog los van alle achterliggende wetenschappelijke bevindingen en observaties, maar vooral ook van datgene wat wij niet weten en waarschijnlijk ook nooit betrouwbaar kunnen modelleren.

Ik krijg thans de indruk dat de klimaatmodellen als een Kerkelijk leerstuk worden gezien, net als het Rapport aan de Club van Rome toen de computer als een onfeilbaar instrument werd gezien. Sindsdien is de situatie onveranderd gebleven, namelijk: onvoldoende/onjuiste info erin, onvoldoende/onjuiste info eruit = onvoldoende/onjuiste conclusies, want onvoldoende betrouwbaarheid. Geïllustreerd door het falen van het Rapport aan de Club van Rome.

Wat verder verdacht is dat het IPCC de schijn van absolute betrouwbaarheid tamelijk doorzichtig probeert op te houden door nep statistiek. Elk klimaatmodel immers is een hypothese op zich die getoetst moet worden. Dit kan pas over tientallen jaren. Het gemiddelde nemen van de ca. 100 modellen slaat nergens op. Het IPCC wekt hiermee de misleidende indruk van de klassieke statistische en berekende toets, terwijl er slechts sprake is van handopsteken bij het ‘bepalen’ van het nep ‘betrouwbaarheidsinterval’ rond dat nep gemiddelde.

Klimaatmodellen zijn representanten van onzekerheid zoals ook weersverwachtingen in de verdere toekomst dit zijn gegeven de onzekerheidspluim die breder wordt in de komende dagen. Als dus binnenkort blijkt dat de observaties nog verder achterblijven bij de modellen, dan valt te verwachten dat het IPCC in het volgende rapport zich gedwongen voelt het nep ‘betrouwbaarheidsinterval’ naar bijvoorbeeld 97,5% uit te breiden, waar het juist om die onzekerheidspluim gaat. Dit doet het IPCC al vanaf het begin: de spelregels aanpassen om de oorspronkelijk CAGW-hypothese overeind te houden en hiermee de raison d’être van het IPCC.

Tot slot wil ik mij niet van enige ironie onthouden. De huidige pogingen door de zichzelf moreel boven het plebs verheven achtende politieke bourgeoisie om het dom geachte plebs te beschermen tegen ongewenst uit de pas lopen vanwege nepnieuws is wel erg doorzichtig. Het past binnen het moraliserende, lees: dictatoriale beleid, van de heersende Europese Gutmensch-elite om de EU onwelgevallige informatie, w.b. het voorgestane (klimaat)beleid te weren.

In gezond-verstand-termen heet dit censuur. Dit is nu ook het geval in het sultanaat van Erdogan. In dit licht bezien is het niet verwonderlijk dat onder nepnieuws niet de nep 97%-consensus wordt gerekend, omdat dit niet in het opgelegde Parijse klimaatbeleid past, terwijl die 97% het meest in het oog springende voorbeeld is van nepnieuws. Het is immers een onwetenschappelijk autoriteitsargument dat berust op 2 nepstudies. Het geloof in dit dogma uit zich in de cirkelredenering van de NOS inzake hun eenzijdige beleid bij klimaatberichtgeving waarbij de NOS zwicht voor de drogreden van het autoriteitsargument Zie hier: Wij geloven dat de 97% gelijk heeft en hieruit concluderen wij dat uw klacht ongegrond is.

Daarom worden, naast de nep 97%-consensus, het nepijsbeer uitsterven, de nepijsvrije Noordpool etc., kortom alle AGW-hypothese (‘Anthropogenic Global Warming’, door de mens veroorzaakte catastrofale opwarming) beweringen en rampen niet tot nepnieuws gerekend. Vast staat wel dat deze beweringen ofwel onvoldoende onderbouwing hebben ofwel reeds door observaties zijn weerlegd. De roep om bestrijding van nepnieuws berust derhalve op vooringenomenheid.