O tempora, o mores
Dinsdag 20 maart 2018
Een gastbijdrage van Jeroen Hetzler
O tempora, o mores! (‘O tijden, o zeden’) is een beroemde Latijnse uitdrukking, gebruikt door Marcus Tullius Cicero in zijn Eerste Catilinarische Rede, gehouden op 7 november 63 v.Chr. voor de Romeinse Senaat.
In deze rede tegen de politicus en kandidaat-consul Lucius Sergius Catilina, die eerder had geprobeerd hem te vermoorden, betreurt Cicero de slechtheid en de corruptie van de moderne tijd. De Eerste Catilinarische Rede begint met de al even beroemde zin Quousque tandem abutere, Catilina, patientia nostra? (Hoelang nog in ’s hemelsnaam, Catilina, zal je ons geduld misbruiken?)
Zie verder hier.
Ik denk dat Cicero toen een punt aanroerde dat nog even illustratief is voor de hedendaagse gang van zaken bij het Eco Industrieel Complex. Men kan het corruptie noemen in de gebruikelijke betekenis van financiële corruptie, maar ik vrees dat het geraffineerder is, namelijk het met hulp van in de klimaatleer afgerichte wetenschappelijk ongeletterde sensatiezoekende media bewerken van de belastingbetaler door deze angst in te boezemen met uit de lucht geplukte doemscenario’s, talloze fraudes waaronder de hockeystickgrafiek, en het aanpraten van schuldgevoel. Het is een effectieve, manier om de aldus geïndoctrineerde belastingbetaler geld af te persen voor bestrijding van een niet bestaand probleem. Zelfs Willem Holleeder had geen beter verdienmodel kunnen bedenken. Dit stelt naar mijn mening tevens het morele gehalte van de propagandisten van de CAGW-hypothese aan de kaak. Het boek van Marc Morano The politically incorrect guide to Climate Change toont aan dat op dat morele gehalte het een en ander valt af te dingen. Wat dan ook kan worden vastgesteld is de constante stroom van nep nieuws over op handen zijnde catastrofes die alle de eigenschap hebben nooit uit te komen, evenals de klimaatmodellen. Elk weldenkend mens verwacht dan zelfkritiek en terughoudendheid, maar deze begrippen lijken het klimaat-groepsdenken koud te laten.
Vast staat daarom dat overheden er verstandig aan zouden doen hun obsessie voor het politiek correcte redden van onze planeet los te laten als zijnde een door de Summary for Politicians van het IPCC uit wetenschappelijk verband gerukt en opgedrongen ‘probleem’. Het wordt tijd om correcte (ergo politiek incorrecte) wetenschapsbeoefening de ruimte terug te geven die deze verdient. Dit is veruit te verkiezen boven de huidige postmoderne onwetenschappelijk speculaties die nu de klimaatpolitiek en het -debat domineren.
Dit Groepsdenken heeft niet alleen de rol van gezond verstand overgenomen, maar vertekent bovendien de werkelijkheid. Het lijkt er nu zelfs op dat de beleidsmakers werkelijk geloven het klimaat te kunnen beïnvloeden als ware zij Olympische goden zelve. Dit vergelijkbaar primitieve Urgendiaans denkniveau doorkruist elke poging om wetenschappelijkheid in het debat en vooral het beleid te brengen. Het lijkt boter aan de galg gesmeerd. Vandaar de verzuchting over de mores van deze tijd ..en de moraliteit:
Hoelang nog in ’s hemelsnaam, Urgenda, WWF, Greenpeace, Milieudefensie, Minister Wiebes, zullen jullie de onwetendheid van burgers misbruiken?
