Hernieuwbare subsidiemythe
Vrijdag 28 april 2017
Gastbijdrage van Jeroen Hetzler
Geregeld duikt de mythe op van de royale subsidies die ten deel vallen aan de kern- en fossiel gestookte energiecentrales. Het is niets anders dan de drogrede van de jij-bak. Het leidt de aandacht af van de kernprobleemstelling, namelijk de financiële afhankelijkheid van hernieuwbaar vs. die van de kern- en fossiel gestookte energieopwekking.
Hernieuwbaar houdt per direct op te bestaan zonder de directe geldstroom omdat het verdienmodel van hernieuwbaar 100% afhankelijk van subsidie is. Zonder deze geldstroom door misleiding uit de zakken geklopt van de huishoudens bestond er geen hernieuwbare energieopwekking. Zoals onlangs is gebleken uit de ingestorte markt voor zonenergie in de UK na een 65% reductie van subsidies.
Het is een mythe om te denken dat kern- en fossiel gestookt energieopwekking in dezelfde mate afhankelijk zijn van bijvoorbeeld belastingvoordelen e.d. Komt een energiemaatschappij, of ongeacht welk ander bedrijf in sokken of stoeptegels, niet tot een akkoord over belastingvoordelen, vestigingsfaciliteiten et cetera, dan wordt het hoofdkantoor gevestigd waar de voorwaarden gunstiger zijn.
Met subsidie heeft dit niets te maken, want Shell bijvoorbeeld zal er geen boorplatform minder om bouwen. Zie hier en hier. Het windpark Borssele daarentegen zou zonder subsidie en het overhevelen van 40% van de kosten via TenneT naar de burger en gunstige kapitaallasten, geen schijn van kans hebben.
Het belangrijkste manco immers van hernieuwbaar (zon en wind hier) is de afwezigheid van vraagvolgendheid, wat dit product waardeloos maakt. De vraagvolgendheid ervan is de facto 0% betrouwbaar versus tenminste 85% van kern- en fossiel gestookte energiecentrales. Dit in combinatie met subsidie, heeft grote gevolgen voor de hele energiemarkt. Immers, de marktprijs zakt voortdurend door de toenemende overproductie als gevolg van steeds meer bijgeplaatst MW-vermogen uit wind en zon waar geen vraag naar is. Het is dan ook niet moeilijk vast te stellen dat de hele energiemarkt, met name gas en kolen, verstoord wordt door subsidie-afhankelijke planeconomie van marxistische origine (D66, GroenLinks en JOVD), ieder ofwel vanuit ideologie ofwel gebrek aan kennis van zaken en gebrek aan strategisch inzicht, zoals dit laatste met name bij de JOVD het geval is.
Nu dan, de kostprijs van opwekking van fossiel gestookte elektriciteit overschrijdt die van de marktwaarde, waar die van kernenergie het nog redt. Dit kan tot drie dingen leiden:
a) kern en fossiel gestookt verdwijnen van het toneel zoals het doel is van genoemde marxistische planeetredders;
b) wil deze maatschappij kunnen blijven functioneren, dan zullen subsidies voor (mogelijk kern-) en fossiel gestookte energiecentrales nodig zijn;
c) deze maatschappij gaat zonder alternatief b te gronde. Intussen, om punt c te verdoezelen, klinkt eendrachtig de kreet uit de kelen van de marxisten van GL, D66, de JOVD en Greenpeace: zie je wel kern- en fossiel gestookte centrales kunnen niet buiten subsidie; dus is hernieuwbaar gelijkwaardig, is de impliciete boodschap.
Het blijkt eens te meer catastrofaal voor een maatschappij als verantwoordelijken geen kennis hebben van de noodzakelijke natuurkunde zoals blijkt uit de cv van Van Tongeren en Jesse Klaver. Wat maakt hun beweringen dan wel betrouwbaar? Ik constateer: niets. Hun beweringen zijn niet op wetenschappelijke feiten gebaseerd, maar op bluf en kudde-instinct. Hoe pervers kan dan hun bewering zijn? Hoe dom kan iemand zijn om in de drogrede van de subsidie-jij-bak te trappen? Als ik de geruchten over een Regeerakkoord moet geloven dan vrees ik het ergste. Het enige voordeel van een dergelijk akkoord is dat des te eerder het fiasco ervan zichtbaar wordt, vergelijkbaar met de val van de Berlijnse Muur. Feiten zijn feiten en deze veranderen niet door marxistische ideologie en misleidende praatjes van Nijpels c.s., maar kennelijk hebben marxisten geen lering getrokken uit het fiasco van de USSR. De CO2-mythe zal eenzelfde Waterloo beleven.
Hoe zit het nu met die subsidies? Zie hier.
Gegeven de enorme vermogensdichtheid, is het geen heidense miljardenverslindende klus om kern- en fossielgestookte centrales aan de praat te houden. Borssele zelf stelt dat er geen subsidie nodig is.
Wat ik constateer is dat de protagonisten van de AGW-hypothese zich in de meest barokke bochten wringen om een niet bestaand, niet bewezen en zelfs weerlegd, probleem in leven te houden; niet toevallig klimaat en natuurlijk ook energie.
Zij doen dit met alle mogelijke middelen zoals de mythe van de 97%-consensus, het fiasco van de hockeystickgrafiek van Mann, de al 45 jaar voortdurende boodschap van 5 voor 12, de onzin over de Noordpool, de uitstervende ijsberen, de ijskap van Groenland, het koraal, de oceaanverzuring, de al 20 jaar afwezige miljoenen klimaatdoden, de onzin over subsidies aan de kern- en fossiele energieopwekking en ga zo maar door.
Het is bedroevend te constateren hoe weinig relevants dezulken weten in te brengen. Het is des te verontrustender te constateren hoe groot het effect is van hun bluf, de bevattelijkheid hiervoor en hun gebrek aan verantwoordelijkheid voor de volgende generatie. Mij lijkt het een nuttig advies om de feiten kritisch na te lopen i.p.v. marxistisch ideologisch achter de kudde aan te lopen. Wie immers de kudde volgt, zal in de mest van zijn voorloper stampen.
