Socialisering groene lasten als demasqué duurzame verliezen
Woensdag 10 februari 2016
Gastbijdrage van Gert-Jaap van Ulzen
De Friese Milieu Federatie beklaagt zich in de LC van zaterdag 6 februari over de vele hindernissen bij de aanleg van zonneparken. De kosten daarvan zoals leges, net-aansluiting en OZB maken een rendabele business case onmogelijk. De voorzitter van onze milieuraad vindt dat deze kosten moeten worden ‘gesocialiseerd’ – of te wel afgewenteld moeten worden op de samenleving. Een verwijzing naar het betreffende LC artikel vindt u onder.
Milieuclubs zijn buitengewoon bedreven in het socialiseren van kosten – afwentelen van kosten op de samenleving, hun eigen kosten niet uitgezonderd. De Friese Milieu Raad ontvangt jaarlijks zo’n miljoen aan subsidies (en een beetje van uw uw postcode loten). Noch lidmaatschapsbijdragen noch sponsoren door eigen inzet, staan opgenomen in de jaarrekening.
Voorbeelden van het ‘socialiseren’ van de verliezen op duurzame energieprojecten, zijn de energiebelastingen en ODE regeling (Opslag Duurzame Energie). Maar ook een keur aan lokale overheden, die zonneweides subsidiëren. Wanneer u de gaskraan dichtlast en de stoppen weggooit, blijft nog altijd meer dan de helft van uw energie rekening over. Het nu al gesocialiseerde deel.
Iedereen die bouwt moet leges betalen, zonneweides daarop uitzonderen is oneerlijke concurrentie. Bovendien worden die gemiste leges opbrengsten vervolgens ‘zoek’ gesocialiseerd middels het verhogen van de leges voor anderen en/of het verhogen van de lokale OZB. Een lokale belasting voor iedereen, waarbij onze Friese Milieu Raad het nota bene presteert om – jawel – te pleiten voor een vrijstelling daarvan voor zonneweides.
Een serieuze kostenpost voor groene energieprojecten van enige omvang, is de aansluiting op het stroomnet. De zonnestroom moet per slot van rekening wel ergens heen. De kosten van zo’n net-aansluiting zijn logischerwijze voor de eigenaar van de energie centrale. Het is immers geen publieke infrastructuur. Het verbaast dan ook niet, wanneer de Friese Milieu Raad ervoor pleit, ook deze kosten over te hevelen naar de samenleving. Zon (en wind) zijn dan ook alleen maar gratis – voor de exploitant – wanneer alle ‘overhead’ kosten worden overgeheveld naar de blauwe enveloppe.
Overigens is de minister voornemens om als enige uitzondering, de net-aansluiting voor offshore windparken – de stopcontacten op zee, a raison van een slordige €300 miljoen per stuk– wél te subsidiëren. Uw cadeautje aan de exploitanten van windenergie op zee. Cosmetisch worden daarmee deze windparken een stuk goedkoper. Juist op dit punt heeft de Raad van State zwaarwegende kritiek op het voorliggend voorstel. Te meer daar de Autoriteit Consument en Markt (ACM) buitenspel wordt gezet. De consument moet wél betalen – maar mag vooral niet gehoord worden.
De eerlijkheid gebiedt domweg te constateren dat zonnestroom nog niet rendabel is. De enige stroom die duurzaam is bij wind & zon, is de nimmer aflatende subsidiestroom. De Friese Milieu Raad doet er van alles aan om ideologisch gedreven projecten, cosmetisch economisch rendabel te maken. En daarbij de democratie en consument op een zo groot mogelijke afstand te houden.
Een pleidooi naar meer onderzoek om de energie efficiëntie van zonnepanelen te verbeteren was meer op haar plaats geweest. Door te pleiten voor het ‘socialiseren’ van de kosten, wordt juist elke prikkel weggenomen om zonneparken wel economisch rendabel te maken. Hiermee zet de milieu beweging weer eens een rem op innovatie. Een extra reden om uw postcode loten maar op te zeggen.
Dit artikel verscheen ook op: http://gertjaap.van-ulzen.nl/blog/?p=1499
