Als heer van stand ga ik mijn eenzame weg
Vrijdag 2 oktober 2015
Een gastbijdrage van Jeroen Hetzler
Vandaag was een dag met enige verrassingen. In hoeverre één ervan een dode mus zal blijken, zal de toekomst moeten uitwijzen. Het laat in elk geval zien hoe wetenschap werkt bij het zoeken naar plausibele en vooral falsifieerbare hypotheses. In dit geval betreft het een mogelijke verklaring voor de discrepantie tussen de klimaatmodellen van het IPCC en de metingen van de werkelijkheid. De vlucht in Ocean Heat Content heeft geen afdoende verklaring kunnen geven voor de stagnatie van de opwarming. Thans heeft zich een tot dusverre onbekende factor aangediend. Dit is wat men stelt:
A team of top-level atmospheric chemistry boffins from France and Germany say they have identified a new process by which vast amounts of volatile organic compounds (VOCs) are emitted into the atmosphere from the sea – a process which was unknown until now, meaning that existing climate models do not take account of it.
The effect of VOCs in the air is to cool the climate down, and thus climate models used today predict more warming than can actually be expected. Indeed, global temperatures have actually been stable for more than fifteen years, a circumstance which was not predicted by climate models and which climate science is still struggling to assimilate.
In essence, the new research shows that a key VOC, isoprene, is not only produced by living organisms (for instance plants and trees on land and plankton in the sea) as had previously been assumed. It is also produced in the “microlayer” at the top of the ocean by the action of sunlight on floating chemicals – no life being necessary. And it is produced in this way in very large amounts.
En achter betaalmuur: http://pubs.acs.org/doi/abs/10.1021/acs.est.5b02388
Of zonder betaalmuur:
https://www.tropos.de/en/current-issues/press-releases/details/surface-of-the-oceans-affects-climate-more-than-thought/
Laat ik duidelijk stellen dat ik niet over de kennis beschik om hier een gefundeerd oordeel over te hebben. Wat ik wel beoog is deze recente ontwikkeling onder de aandacht te brengen, omdat dit laat zien hoe pril de klimaatwetenschap nog is en hoe voorzichtig men dient te zijn met boude en vooral voorbarige uitspraken die leiden tot angst en zeer ingrijpende kostenverslindende beleidsmaatregelen op kosten van de belastingbetaler, waarvan men zich mag afvragen in hoeverre hier meer van emotie dan van weloverwogenheid sprake is.
Dit is wat in de uitingen van, laten we zeggen, sceptici doorklinkt. Menig deskundige op het gebied van (massa)psychologie wijst op de, mogelijk evolutionair bepaalde, dominante rol van emotie ten detrimente van weloverwogenheid, rationaliteit. Dit loopt als een rode draad door de hele menselijke geschiedenis.
Wat dit betreft zijn deze tijden niet uniek. Dit blijkt uit de moeizame discussie heden ten dage over opwarming, klimaatverandering, CO2 et cetera. Velen hebben de neiging om de tijd waarin zij leven als uniek te beschouwen, wat niet zo is. Dit is daarom geen vrijbrief om er van alles bij te verzinnen aan rampen en verlossingen die in het verschiet liggen. Ook dit doemdenken is een rode draad door de hele menselijke geschiedenis. De ‘verlossing’ was en is: religie, geloof zo men wil. Het geeft een gevoel van redding, geborgenheid en saamhorigheid. Het groepsgevoel van wij rechtvaardigen tegen jullie ongelovigen.
De scepticus of de rationele optimist die zich hieraan onttrekt, is de Heer van stand die eenzaam zijn eigen weg gaat. Het aardige is dat deze niet zelden het gelijk aan zijn zijde krijgt. Thans lijkt iets van dezen aard aan de orde, maar nogmaals, dit zal moeten blijken. In de aanloop naar Parijs is dit geen geringe ontdekking.
Wat wel al is gebleken, is dat het met de ijsvrije Noordpool niet helemaal verloopt zoals gedacht.
Ik breng in herinnering de boude bewering van Al Gore dat in 2013 de Noordpool ijsvrij zou zijn:
http://iceagenow.info/2013/12/years-al-gore-predicted-north-pole-ice-free-5-years/
Mij lijkt het daarom verstandig om op alle fronten bedachtzaamheid, zorgvuldigheid, relativisme en bovenal zorgvuldige wetenschapsbeoefening te betrachten i.p.v. de medemens omwille van elk wissewasje de stuipen op het lijf te jagen. Dit alleen al is reden het hedendaagse klimaat- en energiebeleid met veel reserve te beoordelen.
Hier is reden toe, want vandaag bereikte mij deze koppeling:
http://www.globalconstructionreview.com/news/dutch-railway-system-run-entirely-wind-powe7r-2018/
Dit is al over 3 jaar.
De auteur van dit sprookje leeft blijkbaar in een eigen, vermoedelijk subsidiabel, sprookjesbos à la Ad van Wijk. Naar mijn mening is deze maatschappij niet gebaat met fantasten als dezulken. Dit geldt ook voor projecties die Greenpeace en Urgenda het licht laten zien. Zij vertragen door hun narcistische winstbejag de ontwikkeling van deze maatschappij en de mogelijkheden van de generaties na ons. Bovenal ontnemen zij Ontwikkelingslanden het fundamentele recht om zich vrij te ontwikkelen door betaalbare energie (wat wind- en zonenergie niet zijn) te eisen. Dit recht wordt hen onthouden door het neerbuigende eco-kolonialisme van de milieubeweging, de eveneens klassieke rode draad door de menselijke geschiedenis: paternalistische machtsuitoefening. Het valt op dat de milieubeweging in dezen net zo vooruitstrevend was als de koloniale machten 120 jaar geleden. Ik denk bijvoorbeeld aan de Atjeh-oorlog, door dorpjes te beduvelen met zonnepaneeltjes die het na 6 uur ’s avonds niet meer doen omdat het donker is, en men dus blind is.
Het sparen van aluminium melkflesdopjes rond 1950 voor de arme negerhummetjes was niet minder paternalistisch dan het optreden van Greenpeace.
Macht is de belangrijkste factor in dit hedendaagse steekspel. Met bekommernis om Moeder Aarde heeft het niets te maken, laat staan correcte wetenschapsbeoefening. Al het bovenstaande laat dientengevolge zien dat er gegronde redenen zijn om de roep om directe maatregelen –We must act now- nader onder de loep te nemen.
Uit al het voorafgaande bekruipt mij het idee dat de soep niet zo heet wordt opgediend. Met enig gezond verstand kan wat Nederland betreft € 73 miljard worden bespaard. Geld dat beter besteed kan worden aan onderzoek naar en ontwikkeling van wel duurzame energiebronnen. Er is immers geen reden om de milieubeweging ter wille te zijn in haar eco-neokolonialisme. Men, politici, dient slechts te beschikken over nuchter verstand en bovenal ruggengraat. Dit is thans een zeldzame combinatie onder politici. Een heer, of dame, van stand dus die zijn of haar eenzame weg gaat.
Of dit de nachtmerrie zal worden van Parijs, zullen we zien. Je weet het maar nooit met die cognitieve dissonantie.
