Pearl Harbor en energie
Maandag 4 mei 2015
Een gastbijdrage van Jeroen Hetzler
Soms moet ik 70 jaar na de oorlog denken aan de wisselvalligheden van die oorlog. Zo bleken houten plankjes van een paar dubbeltjes per stuk voldoende om de Japanse torpedo’s die anders in de modder van de zeebodem van Pearl Harbor zouden stuklopen, tijdig te doen stijgen om hun vernietigende werk te doen. Het simpele concept van die plankjes lijkt nu ook een rol te spelen bij het verleidelijk simpele concept van hernieuwbare energie. Het verschil is echter dramatisch, want toen werden die torpedo’s door ingenieurs beproefd en getest. De besluitvorming berustte toen op harde feiten en succesvolle resultaten.
Het tegenovergestelde is thans bij de toepassing van hernieuwbare energie gebleken. Sterker, de praktijk wijst uit dat hernieuwbaar een verslechtering op alle aspecten inhoudt. Er is geen sprake van efficiënter energiegebruik of gebruik van financiële middelen en grondstoffen of van terugdringing van CO2-emissie. De kosten per kWh zijn bovendien exorbitant. Nu na al die jaren van experimenteren kan vastgesteld worden dat hernieuwbaar een negatieve (economische) transitie teweeg brengt, namelijk een terugkeer naar de windmolens van toen en stoken op houtvuur.
De reden is gelegen in basale fysica namelijk vermogensdichtheid.
Waar ooit de stoommachine en de verbrandingsmotor hun intrede deden en deze innovaties binnen luttele jaren zich bewezen zonder subsidie, blijft deze doorbraak uit na decennia subsidie voor hernieuwbaar.
Integendeel, de subsidie via SDE+ zal sterk toenemen zonder enig zicht op afbouw hiervan. Dit illustreert het fundamentele verschil tussen innovatie op grond van gedegen experimenten enerzijds en de aannames, zo niet wensdenken, bij het Nationale Energieakkoord anderzijds.
Bij de kustverdedigingswerken van Katwijk bijvoorbeeld is uitsluitend gebruik gemaakt van de traditionele brandstoffen en verbrandingsmotoren voor de kranen, schepen, draglines etc. er is geen windmolen aan te pas gekomen.
De cijfers over de huidige stand van zaken van energie zijn tekenend.
Allereerst de samenstelling van de diverse energiebronnen:
Het moge duidelijk zijn dat de belofte om de meer dan 90% fossiele en kernenergie te vervangen door hernieuwbaar, gegeven de huidige subsidiekosten, de milieubelasting en de inefficiëntie weinig goeds inhoudt voor de komende generaties. Er is nogmaals na 20 jaar geen overtuigend bewijs dat hernieuwbaar zich zonder subsidie kan meten met de huidige energiebronnen en hun toepassingen.
Het lage percentage van kernenergie is overigens niet het gevolg van fysische beperkingen, maar van politieke tegenwerking en dus huivering bij investeerders. Gegeven de bouwplannen in Azië, zal dit beeld in de komend 15 jaar drastisch veranderen ten detrimente van Europa en de VS. Sinds kort is er een oplevende belangstelling voor thorium:
https://www.groene-rekenkamer.nl/3636/thorium-de-ideale-kernbrandstof/
Thorium zou wel eens zoiets kunnen zijn als die Japanse plankjes van weleer, “iets” duurder weliswaar, maar minstens zo innovatief.
Hydro neemt overigens het leeuwendeel van hernieuwbaar voor zijn rekening blijkens onderstaande tabel.
Het moge duidelijk zijn dat de overige componenten van hernieuwbaar geen rol van betekenis spelen. Zij zullen dat ook nooit kunnen doen vanwege hun lage vermogensdichtheid. Daarbij is wind uitontwikkeld evenals de huidige generatie zonnepanelen. Wat biomassa betreft is dit artikel aanbevelenswaard:
https://www.groene-rekenkamer.nl/download/HW08_p28-30_(biomassa).pdf
Ook hieruit blijkt dat hernieuwbaar een ander woord is voor teruggang naar de voorbije eeuwen toen vrijwel heel Europa ontbost was.
Binnenkort verschijnt een nieuwe publicatie van de Groene Rekenkamer waarin uitgebreid op deze materie wordt ingegaan.
De conclusie is dat inzet op hernieuwbaar niet de juiste weg is om in de toekomst te kunnen voldoen aan de energiebehoefte en mogelijke tekorten aan energiebronnen op te vangen. De huidige inzet op hernieuwbaar is in strijd met het begrip duurzaamheid, omdat dit welvaartsachteruitgang in de hand werkt en nadelig is voor de menselijke samenleving en het milieu. Dit is een zorgelijke ontwikkeling.
