Klimaatwet door de Eerste Kamer: Een zwarte dag voor Nederlandse burgers

Vandaag gaat het gebeuren. Het wetsvoorstel wordt bekrachtigd door de Eerste Kamer. Eventueel aanwezige twijfels bij VVD en CDA zijn ondergeschikt gemaakt aan het belang van het behoud van de coalitie. De senatoren van de PVV en misschien die van 50Plus zullen tegenstemmen en FvD komt te laat in de Eerste Kamer om weerstand te kunnen bieden tegen deze zogenaamde klimaatwet.

Een wet met een benaming waarin onverenigbare begrippen worden samengeperst. Alsof het klimaat maakbaar is met wetten en alsof het niet juist het vrije menselijk vernuft is die ons in staat stelt te overleven en te bloeien – in weerwil van het klimaat. Maar juist die vrijheid en de bron van dat vernuft zijn nu slachtoffers van een wet.

Een wet waarvoor ik de juiste kwalificaties niet kan vinden: absurd, kwaadaardig, onbegrijpelijk, fataal? Weinigen lijken geneigd de ernst er van in te zien. Op zijn best zijn er laconieke reacties over dat het allemaal zo’n vaart niet zal lopen, maar dat het slechts om de intenties voor een ‘duurzame toekomst’ gaat. Ik zie het daarentegen als de overwinning van de postmoderne krachten die streven naar een “anti-industriële revolutie”. Een zwarte kroon op het destructieve werk van de irrationaliteit waarin onze cultuur gedurende decennia is gemarineerd. Een van binnenuit gerealiseerde aanval op de geïndustrialiseerde beschaving, vastgelegd in een nationale wet. Dáárom, een zwarte dag.

Een zwarte dag, voor Nederlandse wetenschap. Zij hebben het klimaatparadigma gecultiveerd, niet tegengesproken en in handen geworpen van nationale alfa’s die het gretig vertaalden in beleid dat hun belangengroep goed uitkomt. Sterker nog, de wetenschap heeft het gemaakt tot een verdienmodel waarin postmoderne waarheid de klassieke waarheidsvinding heeft verdrongen.

Een zwarte dag voor bedrijven. De internationale concurrentiepositie zal alleen maar kunnen lijden onder een dwaasheid die anderen beslist niet zullen volgen. De illusie van “groene business” zal niet bestand zijn tegen de wetten van de meedogenloze wetten van de fysica.

Een zwarte dag voor de individu. Zijn vrijheid is wederom afgenomen, ditmaal ondergeschikt gemaakt aan een nieuwe god. Nu er een ‘klimaatwet’ bestaat, is er niet veel verbeelding voor nodig om ook de komst van een de-facto ‘klimaatinquisitie’ voor te stellen.

Vandaag benoemen we de zwarte dag op de Groene Rekenkamer. Maar het verbaast ons niets in het hedendaagse pandemonium van absurditeit. Wij gaan door met onze analyses. Met het aangaan van debat. Met het stellen van vragen en het bouwen van bruggen. Het informeren, inspireren en beïnvloeden van de intellectuele leiders. Deze zwarte wet op deze zwarte dag maakt ons meer doordrongen van de noodzaak hiervan.

Dit is een opinie bijdrage van Cyril Wentzel