Vooraankondiging van technisch artikel: elektrisch vliegen.
Het was menigeen al opgevallen, we leven in interessante tijden. Technologie ontwikkelt snel. Dat zien we allemaal, zeker als het op elektronica aankomt. Maar de ‘overspraak’ van ervaringen in dit domein naar verwachtingen op andere gebieden kan nog wel eens tot bizarre ideeën leiden, zeker als die meeliften op sentimenten omtrent het verband tussen “emissievrijheid” en elektrische energie. Hier op de website van DGR zijn de inherente beperkingen van de fysica en economie van energieopwekking met behulp van wind en zon uitgebreid besproken. Een ander terrein waar de wetten van de fysica botsen met verwachtingspatronen, is het “elektrisch vliegen”.
Daar waar elektrisch vliegen in de modelbouw volledig gemeengoed is geworden, met goede redenen, is dat voor het transport van mensen of dingen toch een heel ander domein. Des te opmerkelijker is het dat schijnbaar serieuze initiatieven blijkbaar (private) financiering weten te krijgen voor dit soort ontwikkeling. Dus, wat hiervan te denken? Komt de vliegende taxi er dan tóch en is die dan elektrisch aangedreven? Doen luchthavens en onderhoudsbedrijven er verstandig aan om rekening te houden met de komst van het elektrisch vliegtuig?
Een artikel hier presenteert een aardig overzicht waarbij ook grote namen als Rolls Royce opduiken en merkt op dat:
The aviation industry has some support to iron out the regulatory hurdles—mainly because electric power offers the best chance of meeting the ambitious European Commission Flightpath 2050 aim of cuts in carbon-dioxide emissions by 75 percent, nitrogen oxide by 90 percent, and noise by 65 percent.
De vraag dringt zich op: is dit allemaal echt realistisch of slechts voor de bühne en publieke goodwill en om subsidies binnen te harken? Binnen enkele weken zullen we hier daarom een analyse plaatsen van het fenomeen ‘elektrisch vliegen’, bezien vanuit de fundamentele weten van de vliegmechanica.
Onder de concrete voorbeelden in het artikel met recente initiatieven bevindt zich het Lilium luchttaxi concept (5 personen, verticaal startend en landend , 300 km vliegbereik). Eenieder met enige ervaring in het ontwerpen van vliegtuigen ziet hier de uitdaging voor zoiets ambitieus, aangezien dit het drone-domein toch echt verre overstijgt. Hoe zit dit met de andere, nog grotere concepten?
Wij bij DGR fronsen onze wenkbrouwen en gaan voor u uitzoeken of dit soort geprojecteerde ontwerpen hout snijdt. Met een zogenaamde voorontwerp benadering (preliminary of conceptual design) zijn zaken als (voortstuwings-) aerodynamica, benodigde energie en state-of-the-art prestaties van accupakketten te vertalen naar een haalbaarheidsuitspraak, zonder veel meer te weten over het detailontwerp.
Hoofdauteur is ir. Evert Jesse, die niet alleen zijn sporen heeft verdiend als hoofd voorontwerp van het inmiddels verdwenen Fokker Aircraft, maar ook nog dagelijks nieuwe en afgeleide vliegtuigconcepten analyseert en ontwerpt.
Duurzaam vliegen.
En terwijl onze auteur het artikel schrijft, kunt u zich vast inlezen in een onderwerp dat al ruim een decennium in ontwikkeling is en door Boeing werd – en mogelijk nog steeds wordt – beschouwd als de brandstof voor de toekomst voor de luchtvaart: biobrandstof uit algen. Lees het artikel van Kees van Loon hier. Of een andere kijk, op biobrandstof uit landbouwgewassen hier.
