Gebroeders Grimm
Maandag 7 mei 2018
Gastbijdrage van Jeroen Hetzler
Zoals bekend verondersteld, zijn deze broers befaamd vanwege hun sprookjes. Zie hier. Sprookjes bergen doorgaans een levensles, een vermaning of een opvoedkundige betekenis, dit alles in positieve zin. Zie hier. Zo lezen wij over het nut van sprookjes:
Immers, een sprookje deelt geen uiterlijke feiten mee, poneert geen theorie die aanvaard moet worden, maar het suggereert een bepaalde waarheid. Het kind zelf echter moet die waarheid ontdekken; het moet er zelf iets voor doen.
De eerste zin is intrigerend: een sprookje deelt geen uiterlijke feiten mee, poneert geen theorie
Als wij kijken naar de CAGW-hypothese (Anthropogenic Global Warming; door de mens veroorzaakte catastrofale opwarming), dan komen wij op grond van de klimaathistorie en van hedendaagse observaties tot bijna dezelfde bevinding: geen uiterlijke feiten, maar wel een hypothese. Wij weten inmiddels evenwel dat deze hypothese afdoende is weerlegd door falende klimaatmodellen, het bedrog van de hockeystickgrafiek, het bedrog van de 97% consensus en nog zowat leuke dingetjes ten bate van het verdienmodel van het Eco Industrieel Complex. Derhalve rest: Het kind zelf echter moet die waarheid ontdekken
‘Het kind’ moet hier vervangen worden door de burger/belastingbetaler die er verstandig aan zou doen om te achterhalen hoe het echt zit, anders dan wat deze door de media wordt voorgehouden. Ik vrees echter dat de pedagogische waarde van het ontdekken van de waarheid achter de sprookjes van Grimm groter is dan die van het CAGW-sprookje. Tendentieuze klimaatpropaganda door, met name het NOS-journaal en dagblad Trouw, belemmert immers de zoektocht naar de waarheid achter het CAGW-sprookje.
Intrigerend is dat met name GroenLinks en D66 zich zo beijveren om dat CAGW-sprookje in stand te houden en te vertalen in beleid. Ik kan dit beleid moeilijk anders kwalificeren dan ideologisch, maar onverantwoordelijk ten opzichte van de huidige en komende generatie. In elk geval niet op wetenschappelijk inzicht, wat toch minimaal vereist is.
Het CAGW-sprookje is gebaseerd op een door hemzelf in 1906 herroepen onbewezen hypothetische berekening, namelijk chemicus, geen klimaatwetenschapper dus!!, Arrhenius in 1896. Het beste dat men sindsdien bij het IPCC heeft kunnen bedenken zijn de klimaatmodellen die datgene voorspellen waarmee deze ideologisch gedreven verdienmodellen, pardon klimaatmodellen, zijn gevoed. Rotzooi in, rotzooi uit. Meer niet, want zelfs het verleden kunnen die modellen niet ‘voorspellen’. Het is dan ook geen wonder dat deze modellen veel te hoog prognosticeren ten opzichte van de observaties. Het zijn dan ook scenario’s, geen natuurkundig onderbouwde feiten. Ongeschikt voor rationeel beleid.
Ik moet dan ook de wenkbrauwen optrekken bij de pogingen om te ‘bewijzen’ dat de observaties in de pas zouden lopen met de modellen zoals AR5 beweert. Als het niet lukt dan passen we homogenisatie toe. Of nog erger: het IPCC rekt het zelf gecreëerde quasi ‘betrouwbaarheidsinterval’ op. In werkelijkheid is het nep statistiek zonder onderliggende berekening zoals wel het geval bij de ontdekking van het Higgs-deeltje. Zie hier.
Het is een armzalige poging om het falen van een inmiddels weerlegde CAGW-hypothese tegen beter weten in in de lucht te houden ten behoeve van de lobbycratie. Met behulp van de media lukt dit, hetgeen weliswaar niet in strijd is met het recht op persvrijheid, maar zeker wel het recht van de burger/belastingbetaler op objectieve informatievoorziening. Het eenzijdig berichten door de media om de lobbycratie van het klimaatverdienmodel ter wille te zijn is even verwerpelijk als het belemmeren van persvrijheid in dictaturen.
Het zou wenselijk zijn als vooral de media tot bezinning zouden komen over hun maatschappelijke verantwoordelijkheden. Immers, het hedendaagse klimaatalarmisme berust niet op natuurkunde, maar op emotie en psychologische factoren die bijvoorbeeld economische modellen en beurskoersen een doorgaans kortstondige levensduur geven. De klimaatmodellen pretenderen daarentegen een betrouwbaarheid van maar liefst een eeuw. Dit veronderstelt een wetenschappelijk inzicht in een echter nog nauwelijks doorgrond chaotisch systeem met non lineaire vergelijkingen. Deze veronderstelling is daarom ongegrond, alleen al doordat de aarde geen laboratorium is waar diverse hypothesen kunnen worden getest. De toegedichte dominante catastrofale rol van menselijke CO2 is op grond van observaties dan ook weerlegd, hetgeen het klimaatbeleid tot een hersenspinsel maakt dat weergaloos is in de menselijke geschiedenis. Sterker kan deze terugval naar de donkere middeleeuwen in contrast met de Verlichting niet zijn.
Het zou wenselijk zijn als de media zich dit zouden realiseren en aandacht zouden geven aan het wetenschappelijk verantwoord gehalte van hun berichtgeving in dezen. De koude kermis wacht. Elk weldenkend mens bijvoorbeeld kan zich voorstellen dat het binnen luttele jaren terugbrengen van de kosten van windmolens op zee met 40% verdacht is. Immers, windmolens hebben hun grens bereikt vanwege de Wet van Betz. Windmolens zijn uitontwikkeld en dit was al het geval met Gemini in 2017. Zie hier. Het bewijs voor subsidievrije windmolens op zee is (nog) niet voorhanden.
Hernieuwbaar kan na 30 jaar nog niet zonder subsidies. Zegeningen van gratis hernieuwbare energie na 30 jaar gemodder? Niets van gemerkt, behalve een explosief stijgende energierekening en haperende stroomlevering. Ik prijs mij gelukkig een mens te zijn die in de geest van de Verlichting is opgevoed i.p.v. het middeleeuws klimaatalarmisme. Interessant zijn dan ook al die ‘bewijzen’ voor dat alarmisme. Ehrlich met zijn sneue hongersnoden in de 70’er en 80’er jaren, Al Gore met zijn verzonnen ijsvrije Noordpool in 2013, Bernice Notenboom met haar duimzuig ijsvrije polen in 2017, 50 miljoen klimaatvluchtelingen in 2010 die niet kwamen opdagen etc. Zie voor de volledige lijst van alarmistische onzin ook. Klimaatalarmisten maken zich ongeloofwaardig. Het gebrek aan wetenschappelijke onderbouwing van alarmisten is recht evenredig met hun uitspraken over berechting wegens misdaden tegen de mensheid e.d.
De relatie met natuurwetenschappelijke wetmatigheden, die wel aan verwachtingen voldoen, is aantoonbaar afwezig. Dit toont de kloof tussen waarachtige wetenschap en de subsidieafhankelijke klimaat’pseudowetenschap’ die geobsedeerd is door angst zaaien teneinde te voldoen aan de wensen van de lobbycratische broodheren ter zekering van hun inkomen/onderzoeksgelden. Er zijn mensen die geloven in kabouters. Ik zou niet weten waarin dit geloof verschilt van het geloof in de CAGW-hypothese. Laten we wel vaststellen dat het CAGW-sprookje onze maatschappij terug zal brengen naar de middeleeuwen, maar dan onder een Noord Koreaans geschoeide planeconomische dictatuur. Dit lijkt mij een omineus vooruitzicht, het doel van wijlen Strong en mw. Figueres: “Democracy is a poor political system for fighting global warming. Communist China, she says, is the best model.” Geen wetenschap, wel ideologie. Het klimaatsprookje kan heel grimmig zijn ..en exceptioneel kostbaar.
