Duurzame stroom?
Dinsdag 9 januari 2018
Een gastbijdrage van Jeroen Hetzler
Het lijkt een mooie toekomst voor windenergie. Zie hier. Ik zou onder de indruk raken, als er geen bedenkingen waren. De elektriciteitsproductie uit hernieuwbare bronnen in 2016 bedroeg 15 miljard kilowattuur (kWh), in 2015 was dit nog 13 miljard kWh. Ruim de helft hiervan werd opgewekt met windmolens, een derde met het verbruik van biomassa en een tiende met waterkracht en zonnepanelen. Zie hier en hier.
Opgesteld vermogen wind 4,257 GW levert 8,107 TWh. Dus 8,107/(4,257 x 8760) uren in een jaar = 21,7% gemiddelde capaciteitsfactor voor land en zee. Hierbij is evenwel de vraag in hoeveel procent van de tijd deze levering voldoet aan de actuele vraag niet beantwoord. Die is minder dan 0,2%, namelijk 17 uur/jaar vol vermogen, en berust ook nog eens op toeval vanwege de weersafhankelijkheid. Geen energiebeleid kan hierop plannen. Zie hier.
Kijken we naar het opgesteld vermogen van zon, dan zien we: 2,049 GW levert 1,559 TWh = 8,7% capaciteitsfactor en met hetzelfde bezwaar voor de leveringszekerheid, zeker in de wintermaanden. Ergo, bij een van de vele donkere windstille dagen in de wintermaanden zit u in uw van het Poetins gas bevrijde woning in de kou. Het moge evenwel duidelijk zijn dat alleen energiebronnen met een hoge vermogensdichtheid en een betrouwbare leveringszekerheid van 99% i.t.t. het op toeval berustende gemiddelde van 0,2% van wind resp. zon, onze moderne maatschappij in stand kunnen houden.
Met alleen windmolens en alle fossiel- of kerngestookte centrales afgebroken en uitsluitend gasloze woningen zouden al velen aan de oostkust van de VS nu zijn doodgevroren. Kijken we verder naar de cijfers, (dank aan Hugo Matthijssen) dan zien we dit:
Biomassa voor elektriciteit 8,53 PJ
Wind energie 29.95Pj
Zon 6,75Pj
Totaal 45,23PJ
Dat is 12,564 TWh
Aandeel biomassa 18,9%
Wind 66,2%
Zon 14,9%
Inpassingsverliezen niet meegerekend. Kijk je verder dan zul je zien dat hernieuwbaar gebruikt wordt voor transport, verwarming en stroomproductie. In de praktijk dragen de “hernieuwbare bronnen” maar in de elektriciteitsproductie net 2,58% bij aan ons totale finale energiegebruik.
Hernieuwbare energie brengt ons dus terug naar 250 jaar geleden, maar dit lijkt niet door te dringen. Kennelijk leven de opwarmingsadepten in de waan dat vorst en sneeuw tot het definitieve verleden behoren en dat er geen zekerheid meer bestaat over een nieuwe ijstijd. Dit illustreert hun beperkt begrip van de waarheid omdat dit gebaseerd is deels op groepsdenken, deels op onvolledige wetenschappelijke inzichten en deels op ideologisch getinte, aannames.
De overhaaste implementatie van hernieuwbaar is dan ook de meest onverantwoorde anti humane geldverspilling in de menselijke geschiedenis, zij het tevens een fabuleus verdienmodel voor het Eco Industrieel Complex dat zo krachtig is dat het onethisch is te noemen. Mogelijk te onderwerpen aan anti kartelwetten. Laten we vaststellen dat onze Overheid onder invloed van NGO’s, de milieubeweging, linkse partijen en de eenzijdige media het zicht op een verantwoord beleid is kwijtgeraakt en zich alleen laat leiden door de Summaries for Politicians van het IPCC.
Hierbij te bedenken dat er sprake is van onjuiste statistiek bij klimaatmodellen. Ten eerste wordt een gemiddelde van alle klimaatmodellen genomen, wat al onjuist is omdat alle modellen op zichzelf staande hypothesen zijn. Zie hier voor meer detail. En hier uitgelicht:
What I’m trying to say is that the variance and mean of the “ensemble” of models is completely meaningless, statistically because the inputs do not possess the most basic properties required for a meaningful interpretation. They are not independent, their differences are not based on a random distribution of errors, there is no reason whatsoever to believe that the errors or differences are unbiased (given that the only way humans can generate unbiased anything is through the use of e.g. dice or other objectively random instruments).
Ten tweede zijn mij van geen dezer modellen betrouwbaarheidsintervallen bekend waaruit blijkt dat de parameter bij herhaalde metingen in 95% van de gevallen daarbinnen valt. Ter toelichting:
Wat een betrouwbaarheidsinterval is wordt vaak verkeerd begrepen ten gevolge van een subtiliteit. De te schatten parameter heeft een, weliswaar onbekende, maar vaste waarde. Van alle berekende realisaties van het interval zullen sommige de parameter wel bevatten, maar sommige ook niet. Hoe groter de betrouwbaarheid, hoe meer van de berekende intervallen de parameter zullen bevatten. De betrouwbaarheid van het interval geeft aan welk percentage dat is. Als we op grond van een steekproef een 95%-betrouwbaarheidsinterval voor een populatiegemiddelde µ berekend hebben, kunnen we niet zeggen dat er 95% kans is dat µ in dat interval ligt. Immers: µ ligt er in of µ ligt er niet in, een van beide. De betekenis is dat we bij herhaling van de procedure, met steeds nieuwe (aselecte) steekproeven uit dezelfde populatie, mogen verwachten dat 95% van de zo berekende intervallen de parameter µ zullen bevatten.
Wat het IPCC echter doet is de spelregels veranderen bij iedere nieuwe publicatie door de likelyhood (hier: niet bestaand betrouwbaarheidsinterval) aan te passen en door handopsteken te vermommen als statistiek. In werkelijkheid is de likelyhood dus verwaarloosbaar doordat de metingen steeds verder uit de pas lopen i.e. achterlopen. De conclusie is dat de modellen falen zowel op forecasting als op hindcasting. Daarom representeert dit onderstaande beeld de schijnwerkelijkheid die het IPCC, en de daarachterliggende ideologie van o.a. Strong en Figueres, de wereld probeert op te dringen:
I.t.t. dit is dan ook de correcte wetenschappelijke methode die welke werd gehanteerd bij het vinden van het Higgs-deeltje, namelijk de van te voren gestelde bijna 100% betrouwbaarheid (5 sigma). Kritischer kun je het niet hebben. In de medische wetenschap geldt ca. 2 sigma.
Ik heb tot slot nu 1 jaar de resultaten van Energieopwek gevolgd. Dit is een site met de actuele NL-resultaten van wind, zon en biomassa. De resultaten zijn: 17,4% van de totale stroomleverantie, waarvan 10,4% wind en 4,3% zon ongeacht de cruciale actuele vraag. Wind en zon vormen 1,9% bijdrage en het totaal 2,3% aan de gehele energievoorziening, ongeacht wederom de actuele vraag. Ik krijg niet de indruk dat onze Overheid uitziet naar deze niet bijster eclatante successen.
Een mens toegerust met gezond verstand vraagt zich dan ook af in welke universum klimaatalarmisten leven. Ik ben benieuwd of 2018 een jaar van ontluikende Neo-Verlichting wordt. Ik verwacht het niet, want groepsdenken is hardnekkig.
Merkel heeft overigens al een goed begin gemaakt door te erkennen dat de Duitse doelstelling van 40% CO2-reductie in 2020 niet in de verste verte gehaald kan worden. De ratio is logisch: hoe meer opgesteld hernieuwbaar vermogen, des te meer bruinkoolcentrales bij gebrek aan kerncentrales. Mevrouw Merkel had dit in 2011 ook kunnen weten.
Duurzaam? Ik heb zo mijn twijfels.
