Fukushima, hypocrisie en misleiding

Fukushima, hypocrisie en misleiding

Zaterdag 17 juni 2017

Gastbijdrage van Jeroen Hetzler

Sinds jaar en dag wordt ons voorgehouden dat er een urgent klimaatprobleem is, wij mensen de veroorzakers zijn van een catastrofale opwarming, fossiele brandstoffen op korte termijn opraken, kernenergie vreselijk gevaarlijk is en dat alleen windmolens, zonnepanelen en biomassa het klimaat en de aarde kunnen redden.

Waaruit dat klimaatprobleem bestaat is een raadsel. Klimaat verandert al tamelijk lang en elke verandering brengt voor- en nadelen teweeg.
De menselijke geschiedenis kent tal van voorbeelden hiervan zoals o.a. beschreven door Kroonenberg in zijn jongste boek. De Vikingen op Groenland is zo’n voorbeeld. Dat wij mensen de veroorzakers zouden zijn van een catastrofale opwarming, berust op onder het stof der tijden verdwenen laboratoriumexperimenten van Arrhenius in het begin van de 20^e eeuw en de samenvallende belangen van de milieubeweging en van lieden die wel brood zagen in dit financiële verdienmodel van ongeëvenaarde proporties dat ook via de VN een wereldmacht binnen bereik bracht.

De Summary for Politicians van het IPCC bleken vanaf dag 1 heiliger en gezaghebbender dan de Koran en de Bijbel. Al Gore verschafte genoemde verdienmodel d.m.v. een ongekende PR-propaganda het, weliswaar imaginaire, mondiale gezag met zijn film, die overigens vol fouten zit. Zo raakte de hele wereld in de greep van een uit de lucht gegrepen bewering en een afgestoft laboratoriumexperiment van meer dan 100 jaar geleden. De kracht van groepsdenken is fenomenaal. Het fiasco van de hockeystickgrafiek en de geflopte klimaatmodellen van het IPCC mochten niet baten om dit groepsdenken over de mens als veroorzaker van een catastrofale opwarming te keren. Let wel: het is dus allemaal imaginair, fata morgana, beheksing of welke benaming je er aan kunt geven, want niets wijst op een fundamenteel en onnatuurlijk veranderde situatie binnen de klimaatcycli en de natuurlijke variatie sinds de laatste ijstijd. Er is dan ook alleen al hierom geen reden voor urgentie.

Fossiele brandstoffen bovendien gaan bij de huidige exploratiestand en exploitatietechnieken nog vele honderden jaren mee. Er is ook op dit punt geen urgentie. Dit biedt mogelijkheden voor onderzoek naar nieuwe brandstoffen buiten fossiele die een veel hogere vermogensdichtheid hebben en dus een positieve economische transitie teweeg kunnen brengen. Dit was het geval met de overgang van hout en turf naar steenkool, olie, gas en naar uranium en thorium.
Deze overgang volgde de ladder omhoog van steeds betere vermogensdichtheid. Alleen, hier beginnen financiële en ideologische belangen te botsen met de werkelijkheid. Kernenergie (splijting), als thans hoogste op die ladder, lost 3 dingen op: voldoen aan de elektriciteitsbehoefte op de goedkoopste en veiligste manier, hier, en het wegnemen van het, overigens imaginaire, CO2-probleem. Dit laatste zou de hedendaagse milieubeweging, gefixeerd als deze is op CO2, evenwel brodeloos maken. Bovendien raakt de milieubeweging dan haar greep op de maatschappij kwijt. Het eerste kan de belangen van de grote olie- en gasmaatschappijen schaden. Alle hebben belang bij de demonisering van kernenergie. In dit geval knapt de milieubeweging het vuile werk op. Vazalschap pur sang: de milieubeweging gewillig aan de leiband van de olie- en gasmaatschappijen. Nu rest een laatste stap, die naar hernieuwbare energiebronnen. De belangenverstrengeling kan niet duidelijker zijn.

Men moet immers beseffen dat de energiebehoefte zich in 2040 verdubbeld zal hebben. Tot op heden hebben fossiele en kernbrandstof alle groei van energiebehoefte moeiteloos kunnen bijhouden. Dit aandeel is ca. 95%. Waterkracht is begrensd. Uiteindelijk komt de bijdrage van windenergie als beste geacht van hernieuwbaar op 0,46% na 30 jaar ploeteren. Iedereen die zich een beetje in de materie verdiept, kan begrijpen dat deze tak nooit zonder subsidie kan. Er is geen schijn van kans dat een inferieure bron als hernieuwbaar zelfs maar kolen kan overtroeven. Bovendien brengt weersafhankelijkheid, in weerwil van alle wensdenken over opslag en smart grids, afhankelijkheid van back-up met zich mee.
Voor elke MW opgesteld hernieuwbaar vermogen is eenzelfde vermogen in niet hernieuwbaar nodig. Nu dan, kernenergie is concurrent van olie en gas. Dus heeft de milieubeweging zich met verve voor het karretje van demonisering laten spannen, want daar heeft de milieubeweging baat bij. Kolen is eveneens een concurrent. Dus heeft de milieubeweging zich met verve ook voor dit karretje van demonisering laten spannen, want ook daar heeft de milieubeweging baat bij. Vandaar de deal in het Energieakkoord tussen Shell en Greenpeace. Shell heeft voor € 46 miljard BG overgenomen: gas. Dus is het groene imago van Shell een even grote wassen neus als het Energieakkoord en het niet bindende Parijsakkoord. Het is de banale werkelijkheid, alleen een die je nooit op het NOS-journaal of in Nieuwsuur zult horen.

Je kunt vaststellen dat onze planeetredders, duurzaam denkende ondernemers en groene politici slechts de weg effenen voor oneindig gebruik van fossiele brandstoffen teneinde hun verdienmodel op kosten van de belastingbetaler in stand te houden. Oeverloze debatten over de meest onbenullige details om elkaar vliegen af te vangen op alarmistische sites kunnen hier niet omheen.

Het bedenkelijke van dit verdienmodel van deze klimaat- en energiekongsi is dat het als een 18^e-eeuwse Tsaristische knoet de burger/belastingbetaler gedwongen is opgelegd via de energierekening. Zie de ODE, de elektriciteitbelasting, de gasbelasting en de kosten van netbeheer. Ook werd dezelfde burger/belastingbetaler buiten het Energieakkoord gehouden en nu weer buiten de ratificatie van het niet bindende Parijse akkoord. De burger/belastingbetaler wordt bang gemaakt met heksenverhaaltjes teneinde het IPCC, olie- en gasmaatschappijen en de milieubeweging hun raison d’être te verschaffen en alle overige belanghebbenden uit deze subsidieruif mee te kunnen laten graaien. Denk aan het woud van adviesbureaus op het gebied van duurzaamheid (MeteoVista van weerman Hiemstra die voor het NOS-journaal reclame staat te maken voor zijn toko), hoogleraren met een duurzaamheidsleerstoel, gesubsidieerde onderzoeken naar god weet wat op dit terrein. Niemand heeft oog voor de koopkracht van het Nederlandse huishouden, maar is gevangen in het klimaatgroepsdenken.

Enfin, na jaren rust vinden onze planeetredders het weer eens tijd voor een rondje kernenergie-bashen. Er staan demonstraties tegen Belgische kerncentrales op stapel. Iets over het meten met 2 maten door Greenpeace en GroenLinks is op zijn plaats. Onderstaand toont de opslag van chemisch afval. Dit spul vergaat nooit maar kan wel de hele wereldbevolking decimeren zelfs over miljoenen jaren. Zie hier en hier.

Kernafval vervalt daarentegen wel. Hoe hoger de activiteit, des te sneller het verval. Het huidige beleid van kernafval van Borssele voldoet aan alle eisen. Net als het klimaatprobleem is ook het afvalprobleem imaginair. Het is dan ook een politiek en ideologisch “probleem” dat door Greenpeace is gecreëerd in hun ijver de olie- en gasbedrijven ter wille te zijn. Er bestaan geen beelden van demonstranten van Greenpeace die zich aan de treinen van chemisch afval ketenen. Vermoedelijk heeft GP zich nooit om deze treinen bekommerd.

Fukushima dan.
De volgende video laat zien hoe immens die kracht was van de tsunami. Op deze video is te zien hoe alles, ook mensen, weggevaagd worden. De enkelen van de 18.500 die het leven lieten. Dit was de werkelijke en enige ramp op die 11^e maart. De kerncentrales van Fukushima waren slechts incidenten waarbij het ongeluk van Bhopal in het niet verzonk. Hier. Chemische industrie als geheel verbieden, daar heeft Greenpeace zich nooit hard voor gemaakt. In plaats hiervan meten zij zich een Übermensch-achtige status aan als moreel verheven zuivere planeetredders. Hun in werkelijkheid amorele inborst negeert evenwel de 18.500 doden. In plaats hiervan maken zij zich druk om 0 doden door het kernincident van Fukushima op te blazen tot een imaginair ongekende ramp, niet gehinderd door enig moreel of maatschappelijk verantwoord besef. Hoe diep moet je gezonken zijn om een menselijke tragedie van dergelijke ongekende omvang ten eigen bate te benutten voor zulk een bekrompen hebzucht en ideologie?
De geschiedenis zit vol voorbeelden van dergelijke bekrompen, soms levensgevaarlijk, ideologieën waarbij men bereid was alle morele maatstaven op te offeren. Wie de schoen past trekke hem aan.

De conclusies zijn dat:

1. De mens niet verantwoordelijk is voor een catastrofale opwarming van de aarde;
2. Er geen sprake is van een catastrofale opwarming;
3. Hernieuwbaar nooit in staat zal zijn om een relevante bijdrage aan de energievraag te leveren;
4. Het “duurzame” verdienmodel uitsluitend gebaseerd is op gegarandeerd inkomen uit subsidies door de belastingbetaler gedwongen opgebracht;
5. De “oplossing” van het imaginaire klimaatprobleem door opzet nooit in zicht zal kunnen komen;
6. Het gebruik van fossiele brandstoffen, olie en gas zeker, tot in der eeuwigheid gegarandeerd blijft;
7. Kernenergie ongevaarlijker is dan welke andere industriële activiteit;
8. Kernenergie leidend is bij een economisch positieve energietransitie i.t.t. hernieuwbaar;
9. Kernafval een politiek probleem is, maar geen technisch;
10.  Greenpeace met twee maten meet en dus onbetrouwbaar is.