Wat de Waterlandse burger niet mag weten
Vrijdag 19 mei 2017
Een gastbijdrage van Kees de Lange
Zoals in veel gemeenten bestaat ook in Waterland een lokale omroep die opereert onder de naam Publieke Innovatieve Mediadienst (PIM). Dat is een goede zaak omdat lokaal nieuws heel direct onder de aandacht van de inwoners gebracht kan worden. In het algemeen wordt gekozen voor onschuldige nieuwsitems zoals culturele activiteiten, sportnieuws en programma´s die geacht worden een hoog gezelligheidsgehalte te hebben. Vergaderingen van de gemeenteraad worden live uitgezonden, maar verder worden onderwerpen met zelfs een geringe politieke lading zorgvuldig vermeden.
Kees de Lange
De bekostiging vindt plaats via een gemeentesubsidie die gebaseerd is op het aantal inwoners. Daarnaast is voor een normale bedrijfsvoering sponsoring essentieel. Zonder de inzet van enthousiaste en kundige vrijwilligers is een dergelijke organisatie onbestaanbaar. De omroep heeft de stichtingsvorm en kent een stichtingsbestuur dat geacht wordt onafhankelijk te opereren. Tot zover niets aan de hand, je ziet dergelijke organisaties in veel gemeenten.
Nu woon ik al sinds 1971 met veel plezier in Waterland. Via een goede bekende die vrijwilliger bij de omroep was werd ik in het begin van dit jaar benaderd met de vraag of ik interesse zou hebben om een serie programma´s te verzorgen over onderwerpen die voor Waterland interessant zouden zijn en die een zekere diepgang moesten vertonen. Na enige bedenktijd heb ik aangegeven daar in principe positief tegenover te staan. Omdat ik overtuigd ben van het belang van goede voorbereiding werd besloten het initiatief aan het bestuur voor te leggen en overleg over de vormgeving te starten. Na enige tijd kwam de vrijwilliger enthousiast bij mij terug dat het bestuur het groene licht had gegeven, en dat we de planning konden starten. Van de kant van het bestuur zelf is overigens nooit enige poging gedaan om hierover met mij persoonlijk contact op te nemen.
Fred Udo
Zo gezegd zo gedaan. Op korte termijn zat ik om de tafel, nu met twee vrijwilligers. Het overleg was prettig en zakelijk en besloten werd om als aftrap op zeer korte termijn een eerste televisiegesprek te organiseren. Besloten werd om de opnamen binnen een week te maken, en om Fred Udo, internationaal deskundige op het gebied van windenergie en ook woonachtig in Waterland voor dat eerste gesprek te benaderen. De afgelopen jaren is de plaatsing van windturbines in Waterland een onderwerp geweest dat tot enige controverse geleid heeft, dus het onderwerp was en is relevant voor de regio.
Met Fred Udo heb ik een paar middagen rond de tafel gezeten om het gesprek voor te bereiden en te structureren. Ik heb de organisatoren een kort draaiboek toegestuurd en, op hun verzoek, een kort cv van mijzelf meegestuurd. De opnamedag werd gepland, het uur en de plaats werden afgesproken en Fred en ik verschenen volgens afspraak op de locatie. Alles stond klaar, er waren drie vrijwilligers aanwezig, en ook de penningmeester van de Stichting verscheen om ons veel succes te wensen. De opnamen verliepen zeer voorspoedig, en iedereen ging met een goed gevoel naar huis. Er restte nog slechts de montage, en dan kon het gesprek uitgezonden worden. Zie hier en hier.
Maar zo verliep het niet. Een aantal dagen gebeurde er niets, reden om mijn contactpersoon te vragen wat de reden voor de vertraging was. Navraag bij het Stichtingsbestuur leidde tot een e-mail uitsluitend aan deze contactpersoon door iemand die zich eindredacteur noemde en die kennelijk de absolute macht over het programmabeleid van de Stichting bezat. Wel, deze lokale censor had in zijn wijsheid besloten dat het materiaal totaal ongeschikt was om de gevoelige burger van Waterland daarmee te confronteren. Mijn contactpersoon werd bovendien zeer onheus bejegend. Nadat ik inzage in die mail gekregen had, sprak ik in de richting van een aantal vrijwilligers mijn verbazing en ergernis uit. Vervolgens ontving ik van de voorzitter van de Stichting een ellenlange tirade voorzien van een uitgebreide reeks van scheldwoorden aan mijn adres. In een korte mail aan deze voorzitter heb ik hem gemeld daar niet van gediend te zijn. De opnamen waren een halve dag te bezichtigen op een website en werden vervolgens in grote haast gewist.
Daarna is buiten mijn gezichtsveld de pleuris uitgebroken. Diverse vrijwilligers die hun inspanningen bij het grof vuil gegooid zagen gaven de pijp aan Maarten. Ook de positie van de voorzitter was onhoudbaar geworden en hij stapte uit eigen beweging op. De chaos is dan ook compleet.
Hoe kon het zo ver komen? Voor iedereen die de toestand in Waterland een beetje kent, is dat niet al te moeilijk te raden. Iedereen die de euvele moed heeft groene dogma’s over windenergie in twijfel te trekken, verdient in de ogen van de linkse lobby geen platform. Als vervolgens de programmakeuze in de handen van één enkel persoon berust die zijn eigen censuur uitvoert, is het resultaat voorspelbaar. De burger van Waterland kan maar beter onwetend gehouden worden.
Nu is het in de wondere wereld van ICT heel moeilijk om eenmaal bestaande files definitief te wissen. Climategate.nl heeft kans gezien de beelden van het gesprek boven tafel te krijgen zodat iedereen kennis kan nemen van wat twee wetenschappers op goede gronden over windenergie te zeggen hebben. Misschien dat deze informatie nu zelfs de inwoners van Waterland bereikt.
https://youtu.be/NiDeOjdpIjU
Bron hier
