Het Bezeten door rampen Syndroom
Maandag 26 september 2016
Gastbijdrage van Jeroen Hetzler
Het lijkt wel of met name de Westerse maatschappij aan dit syndroom lijdt. Kennen we niet de CAGW-hypothese (Anthropogenic Global Warming; door de mens veroorzaakte catastrofale opwarming)? Zien wij niet ook geregeld een Urgenda-dame een soort Sint Vitus-dans uitvoeren ter bezwering van een ingebeelde baaierd aan rampen? U hoeft maar uw dagblad open te slaan of de rampen teisteren beschuldigend uw netvlies. U hoeft maar een natuurdocumentaire te bekijken of de uitstervende ijsberen denderen beschuldigend uw huiskamer in. Als u uw open haard stookt bent u de oorzaak van hoestende halsbandparkieten en COPD van uw wijkgenoten.
En zo gaat het al dik 40 jaar sinds de milieubeweging haar kerntaken vervuld had. Net als bij de fish monger op de hoek, verwerd de core business van de milieubeweging tot het soort scare mongering dat heden te dage tot ons komt via de media, met name het NOS-journaal. Men wekt de indruk dat een paar graden opwarming iets heel vreselijks schijnt te zijn. Raar, want ik reis geregeld ook naar warme contreien op dees aardkloot en bespeur daar niets van rampen terwijl het daar toch flink wat graden warmer is dan hier. Dit roept toch de vraag op hoe het precieze oorzakelijke verband is tussen ∆Y°C en ∆X droogte/overstroming/veepest/misoogst et cetera. Het lijkt meer op een tombola. Vooralsnog nemen de graanoogsten toe en vergroent de Zuiselijke Sahel, mogelijk door meer CO2. In Syrië en Nigeria zijn forse problemen, maar die komen doordat diverse lieden aldaar de pest aan elkaar hebben. We hebben het hier steeds over opwarming, maar hoe zat het eigenlijk in tijden van koude zoals in de Kleine IJstijd? We lezen o.a.:
De start van de Kleine IJstijd vond plaats rond het begin van de 14e eeuw. De gevolgen van de klimaatverandering waren vooral te merken in Europa, waar koude winters en zware regenval grote invloed hadden op oogsten en veestapels. Dit leidde in 1315 tot de Grote Hongersnood, die twee jaar aanhield en verspreid over Europa een groot aantal slachtoffers eiste. Na 1322 werden de oogsten weer beter, maar de voedselproductie bleef achter bij het niveau van voor de klimaatverandering. Het resultaat was dat de Zwarte Dood in 1348 om zich heen greep nadat het immuunsysteem van veel mensen verzwakt was na jaren van hongersnood.
De voedseltekorten die veroorzaakt werden door de klimaatveranderingen hadden ook een politieke dimensie. Zo werd in China in 1644 de Ming-keizer afgezet nadat het volk de belastingen na jaren van voedseltekorten en overstromingen niet meer kon betalen. In Europa woedde van 1618 tot 1648 de Dertigjarige Oorlog, die deels werd veroorzaakt door slechte oogsten, voedseltekorten en sociale onrust.
We lezen dus o.a. zware regenval, iets wat het KNMI ons ook belooft, maar dan door opwarming. Over zware verwoestende regenval gedurende de Romeinse en Middeleeuwse opwarming, toen het warmer was dan ons hedendaags 0,8 graadje, bestaat geen melding. Wel over mooie wijnoogsten in het noorden van Engeland en graanoogsten in Groenland.
Over koude lezen we:
By the 14th century, the frontiers of settled cultivation had ceased to expand and internal colonization was coming to an end, but population levels remained high. Then a series of events — sometimes called the Crisis of the Late Middle Ages — collectively killed millions. Starting with the Great Famine in 1315 and the Black Death from 1348, the population of Europe fell abruptly. The period between 1348 and 1420 saw the heaviest loss. In parts of Germany, about 40% of the named inhabitants disappeared.[1] The population of Provence was reportedly halved and in some parts of Tuscany, 70% were lost during this period.[1]
Historians have struggled to explain why so many died.[1] Some have questioned the long-standing theory that the decline in population was caused only by infectious disease (see further discussions at Black Death) and so historians have examined other social factors, as follows.
A classic Malthusian argument has been put forward that Europe was overpopulated: even in good times it was barely able to feed its population.[1] Grain yields in the 14th century were between 2:1 and 7:1 (2:1 means for every seed planted, 2 are harvested.[1] Modern grain yields are 30:1 or more.)[1] Malnutrition developed gradually over decades, lowering resistance to disease, and competition for resources meant more warfare, and then finally crop yields were pushed down by the Little Ice Age. [1]
By 1450, the total population of Europe was substantially below that of 150 years earlier, but all classes overall had a higher standard of living.[1]
Regardless of the cause, populations continued to fall into the 15th century and remained low into the 16th.
Ook lezen we:
Uit historisch onderzoek van het KNMI, gebaseerd op talloze bronnen, zoals dagboeken, stadsrekeningen en jaarringen van bomen, blijkt dat het laatste kwart van de zestiende eeuw waarschijnlijk het koudste was in de afgelopen duizend jaar. Deze periode is het dieptepunt van de Kleine IJstijd. De winters worden gekenmerkt door meer sneeuw en ijs, beginnen vaak al in november en duren tot maart of april. Vanaf 1530 worden ook de zomers koeler met herfstachtig weer, compleet met storm en stormvloeden.
Dit alles geeft te denken over de desastreuze gevolgen van koude. Aardig is dat op het NOS-journaal alweer een positief gevolg van opwarming werd getoond: wijnbouw in Nederland. In de Romeinse opwarming vond ook wijnbouw plaats zo’n beetje in de buurt van de Muur van Hadrianus. Perziken groeiden in Vlaanderen. Tja, waar blijven toch al die rampen die mevrouw Minnesma van Urgenda ons belooft? Die waren in die koude tijden wel reëel. Ook het overzicht van stormrampen geeft een grimmig beeld van die koude tijden.
Wat het KNMI ons meent te vertellen, bijvoorbeeld over zware regenval, berust op projecties van modellen waarvan wij weten dat die aanvechtbaar zijn en ook het verleden niet kunnen verklaren. Ook de waaier van klimaatmodellen van het IPCC zegt weinig meer dan dat ze alle stuk voor stuk hypothesen zijn waarvan de uitkomst van een run in 97% van de gevallen binnen het betreffende interval ligt. Dit is alles.
En hoe zit het nu bijvoorbeeld met de Noordpool? Als ik mij goed herinner was de Noordpool al in 2013 ijsvrij volgens meneer Gore. Gore liep een beetje achter, want in 1954 begon deze klucht al! En dan te bedenken dat Greenpeace nog niet bestond. Lees en geniet!
De voorbeelden van onzinalarmisme zijn legio. Hier is nog een voorbeeld door Pielke Jr.van de zogenaamd toenemende stormen, droogtes en wat dies meer zij. Amusant is ook de zogenaamde ‘unieke’ situatie van de open noordwestelijke doorvaart (over de noordoostelijke lezen we niets meer). Ook hier weer van hetzelfde laken een pak. Media-onzin alom.
Het wordt kortom zo onderhand tijd om te stoppen met al die rampen die als konijnen uit de alom tegenwoordige hoge hoeden van de heren en dames klimaatgoochelaars, al of niet van IPCC-huize, worden getoverd. Misschien is het een idee dat onze, met name politieke, alarmisten van hun luchtfietsjes afstappen en hun eerste stapjes in de echte wereld zetten, want die wereld is snel aan het veranderen. Het staat vast dat China en India sterk inzetten op kolen- en kerncentrales. Wie de illusie koestert dat China overwegend inzet op hernieuwbaar, leeft in de wereld van Sneeuwwitje. Helaas is dit eerder regel dan uitzondering, ook binnen de politiek. De grotemensenwereld ziet er evenwel iets anders uit.
Er is immers geen discussie mogelijk dat kernenergie de volgende stap is op de ladder naar economisch positieve transitie in weerwil van alle obligate prietpraat over subsidie en maatschappelijke kosten. Zo doen thorium en de gesmoltenzoutreactor hun intrede. En hier is nu ook uranium uit zeewater bijgekomen met zulke duizelingwekkende hoeveelheden dat hier sprake is van een hernieuwbare brandstof.
De kosten van winning uit zeewater (dit artikel verscheen ook in Kernvisie van de Stichting Kernvisie) van uranium zijn gezakt van 5-voud naar 2-voud ten opzichte van mijnbouw. Dit leidt ertoe dat de opwekkingsprijs nu nog per kWh met € 0,25 cent hoger zal liggen (Onbeperkt klimaatneutrale stroom; Arie de Goederen), maar dit ligt nog beneden die van fossiele energieopwekking, laat staan wind, zon en bio. Er is geen reden om aan te nemen dat dit niet verder zal dalen.
Winning uit zee maakt uranium nu al tot een duurzame energiebron, omdat de beschikbaarheid zich vertaalt naar meer dan 1 miljard jaar energievoorziening en omdat uranium zichzelf vanuit de aardkern aanvult net als thorium. De zon is eindig, zo ook dus wind en biomassa. Uranium en thorium voldoen derhalve aan de criteria van duurzaamheid volgens de definitie van Brundlandt.
Laat men dus ophouden met al die paniekzaaierij en demoniserende lariekoek. Onze maatschappij is gebaat bij nuchtere kijk op energie, niet bij luchtfietserij.
