De smoesjes van de koopman
Zaterdag 22 augustus 2015
Een gastbijdrage van Jeroen Hetzler
Onlangs zag deze brief aan Rutte het licht.
Na de brief te hebben laten bezinken is de slotsom dat het sop de kool amper waard is.
Ten eerste beroepen de ondertekenaars zich op een aanvechtbare uitspraak. De rechter is immers op de stoel van de beleidsmaker gaan zitten, heeft zich niet gehouden aan de ‘marginale toetsing’ en is tot overmaat van overmoed gaan zitten op de stoel van de wetenschap zonder ook maar enige kennis van zaken. Dit is wat een jurist er over opmerkte:
In feite is het hele probleem in Nederland ondervangen met het prachtige leerstuk van de marginale toetsing. In de bestuursrechtspraak komt dit er op neer dat een bestuursrechter allen mag kijken of de overheid zich aan de geldende regels heeft gehouden en of de resultaten van het overheidsbesluit wel voldoende gemotiveerd is. Inhoudelijk mag een rechter niets toetsen. Dat heeft te maken met de machtenscheiding. Inhoudelijk gaat het bestuursrecht immers over hetgeen de uitvoerende macht doet en daar hoort de rechter zich niet mee in te laten.
Nu gaat het hier -juridisch gezien- om een civiele zaak, want de onrechtmatige daad is te vinden in het Burgerlijk Wetboek. Strikt gezien geldt hier een ander regime dan in de bestuursrechtspraak, maar desalniettemin zou ook hier de rechter marginaal moeten toetsen.
De rechter had zich dus ook via deze civiele weg terughoudend moeten opstellen. Daar faalt hij jammerlijk in. Het oprekken van jarenlang beleid, gestoeld op een democratisch mandaat, kun je moeilijk als een enkele daad zien. En zou je dit wel doen, dan kun je inderdaad allerlei beleidszaken aan de rechter voorleggen, hetgeen inhoudt dat je de rechter tot finale beslisser maakt en de uitvoerende macht bij hem neerlegt.
Het vonnis is behoorlijk uitgebreid en de rechter gaat ook diep op de materie in. Ik heb -heel eerlijk gezegd- het gevoel dat dit een activistisch vonnis is. De rechter velt geen oordeel op de wettelijke criteria, maar lijkt het persoonlijk en inhoudelijk met Urgenda eens te zijn. Op mij komt het over dat hij een idealistisch punt heeft willen maken.
Wat ik wel zorgelijk vind, is dat juist op het hoogste niveau zowel bestuurders als de magistratuur zich slecht bewust lijken te zijn van de beginselen van onze rechtsstaat.
In de brief werd verder gewag gemaakt van mysterieuze klimaatbaten en werd geheel voorbij gegaan aan de kosten van al dat klimaat redden namelijk tenminste € 73 miljard voor een luizige 3% bijdrage aan de Nederlandse energieconsumptie. Makkelijk om zo genereus te zijn op andermans kosten, maar de groene ondernemer die het moet hebben van subsidie, zal dit natuurlijk goed uitkomen.
In deze brief wordt getamboereerd op de 2 gradendoelstelling. Het begint een tikje afgezaagd te worden, want ten eerste is het oorzakelijk verband tussen menselijke CO2-emissie (oorzaak) en temperatuurverandering (gevolg) weerlegd door de huidige opwarmingsstop. Ten tweede is er reden om aan te nemen dat CO2-verandering juist verandering van temperatuur volgt.
De hypothese is namelijk dat de oceanen, wanneer deze warmer worden, gestaag niet langer oplosbare CO2 emitteren. Het onderzoek hiernaar is nog volop in gang. Het ziet er als volgt uit:
Bron: http://www.ncdc.noaa.gov/
In het bovenste deel van deze afbeelding is het temperatuurverloop, gemeten aan de hand van ijsboorkernen in Groenland, sinds het einde van de laatste ijstijd. Het onderste deel, de rode lijn, geeft het verloop van atmosferische CO2 in ppm weer, gemeten aan de hand van ijsboorkernen op de Zuidpool. Het temperatuurverloop laat een gestaag dalende trend zien naar een nieuwe ijstijd, waar de CO2-concentratie gestaag oploopt.
Ten derde weerlegt de CO2-boekhouding de beweringen/argumentatie in de brief over dominante invloed van menselijke CO2-emissie. De menselijke CO2 blijkt nietig bij de overheersende natuurlijke CO2-stromen in de wereld. En ten vierde is het IPCC erin geslaagd al zijn klimaatmodellen te laten foppen door moeder natuur zelf.
Deze grafiek spreekt voor zich:
Kennelijk is de gevoeligheid voor CO2 nog veel kleiner dan gedacht. Bij een onderzoek is dit ook gebleken. Een van de conclusies luidt:
Het wetenschappelijke deel (WGI) van het onlangs gepubliceerde1 vijfde IPCC-rapport (AR5) bevat opwekkende informatie. De beste observationele schattingen wijzen erop dat het klimaat aanzienlijk minder gevoelig is voor broeikasgassen dan klimaatonderzoekers tot nu toe dachten. De aanwijzingen hiervoor en de relevante wetenschappelijke artikelen worden alle genoemd in het volledige IPCC-rapport. Deze belangrijke conclusie is echter niet getrokken in het volledige rapport – het wordt slechts als een mogelijkheid geopperd – en is niet gemeld in de Summary for Policymakers (SPM).
Met andere woorden: het IPCC hield geruststellende informatie achter.
Het is verder aardig om zich af te vragen waar die 2 graden-doelstelling vandaan komt. Samenvattend kan gesteld worden: de gezogen duim. Ik citeer:
De Duitse meteoroloog Klaus–Eckart Puls van het ‘Europäisches Institut für Klima und Energie’ (EIKE) is erin gedoken en heeft ontdekt dat deze doelstelling een zuivere politieke oorsprong heeft: natte vingerwerk dus! Bij zijn onderzoek ontdekte Klaus–Eckart Puls dat de twee graden al in 1975 al in klimaatanalyses werd genoemd als kritische grens voor de opwarming van de aarde – en wel door de milieueconoom William D. Nordhaus van de universiteit van Yale. Deze onderbouwde dit met verwijzing naar klimaatveranderingen van de laatste honderdduizenden jaren waarin fluctuaties van ± 5 °C zijn voorgekomen. Maar zijn beschouwingen vonden plaats in een periode dat – vooral in de media – de angst voor een nieuwe ijstijd de boventoon voerde. Van een AGW–catastrofe had nog niemand gehoord. Let wel. Plus of min 5 graden natuurlijke variatie waar dus de gewraakte 2 graden ruim binnenvalt.
De briefschrijvers beroepen zich dus een dubieuze uitspraak, de weerlegde AGW-hypothese (Anthropogenic Global Warming; door de mens veroorzaakte catastrofale opwarming) en een uit de duim gezogen 2 graden doelstelling. De ondertekenaars schrijven tot slot: “Wij menen dat een beroepsprocedure op klimaat-inhoudelijke gronden niet houdbaar lijkt.”
Ik denk dat een pleidooi als dit op wetenschappelijke gronden niet houdbaar is, maar slechts een verhuld pleidooi is voor protectionisme van groengerichte subsidieafhankelijke handelswaren op kosten van de burger/belastingbetaler.
Smoesjes van de koopman zoals mijn goede vader altijd zei.
Bronnen:
https://www.groene-rekenkamer.nl/4552/mijn-kijk-op-de-invloed-van-co2-op-het-klimaat/
https://www.groene-rekenkamer.nl/download/Een-gevoelige-kwestie-05-03-2014.pdf
http://climategate.nl/2015/06/13/de-2-graden-doelstelling-een-politieke-constructie/
