Chinees bomen sjouwen en het duurzame fiasco
Dinsdag 18 augustus 2015
Een gastbijdrage van Jeroen Hetzler
In deze tijd van herdenkingen vers achter ons van het beëindigen van de oorlog in de Oost, moet ik denken aan een verhaal dat ik hoorde uit de mond van een familielid dat zich mocht verheugen in de grootmoedige zegeningen van het Groot Japanse Rijk waar hij zijn krachten mocht verspillen ter meerdere eer en glorie van keizer Hirohito.
Teneinde de grootsheid van zijn majesteit te bewijzen kreeg een onfortuinlijke Japanse kolonel Watanabe de opdracht om in de rimboe een airstrip aan te leggen daartoe uitgerust met een legertje Chinese ‘vrijwilligers’ en krijgsgevangen van Britse, Nederlandse en Australische oorsprong, allen overlevenden van de ongelukkig verlopen slag in de Javazee. De Britse, Nederlandse en Australische manschappen werkten het Japanse Rijk openlijk tegen door lijntrekkerij. Slaag en verminderde rantsoenen werden hun deel. De Chinezen daarentegen werden beloond met verhoogde rantsoenen voor hun zichtbare inspanningen en toewijding.
Op een dag viel het een Nederlandse boomkenner op dat de Chinezen met 20 man onder veel misbaar een boom versjouwden die makkelijk door 5 man kon worden verplaatst. Thans zouden wij dit negatieve transitie noemen in lijn met hernieuwbare energiebronnen, zoals bijvoorbeeld elke baan in de exploitatie van Gemini-windpark die 60 banen in de zorg kost. Desgevraagd leerden de Chinezen de anderen hoe de boel te belazeren (= meer rijst toen c.q. meer subsidie opstrijken nu). De airstrip kwam er nooit zodat de keizer besloot kolonel Watanabe door middel van een samoeraizwaard van zijn hoofd te ontdoen als straf voor gebrek aan resultaat.
Het hoofd kwijtraken thans 70 jaar later lijkt meer op vrijwillige basis plaats te vinden zonder dat een corrigerend samoeraizwaard eraan te pas hoeft te komen. In de ban van de eredienst aan de nieuwe keizer van het Groot Duurzaamheid Rijk, buigen de knieën zich in deemoed, zweren de groene strijders absolute trouw zonder ook maar één openlijk geuit zelfstandig nadenken over de werkelijke implicaties. Tja, de ambities van het Japanse Keizerrijk van destijds om de energiebronnen en grondstoffen dan maar zelf te halen lijken gekopieerd te worden getuige de ambities van groen om hun gelijk dan maar zelf te halen uit verre oorden zoals Canadese, Noord Amerikaanse en kennelijk nu ook Duitse bossen teneinde niet de toorn van Urgenda en Greenpeace over zich af te roepen, en omwille van subsidie.
http://nieuws.eneco.nl/reactie-eneco-op-uitspraken-utrechts-pvv-statenlid-in-de-telegraaf
Het klinkt groen en duurzaam. Wat een voorbeeld van overijverige inspanningen en dienstbetoon aan de keizer van het Groot Duurzaamheid Rijk. Wat raar eigenlijk. Vers hout en plantjes verbranden geeft opeens geen CO2-emissie terwijl steenkolen, zijnde honderden miljoenen jaren oudere en geplette plantjes en bomen, dat wel doen. Dus, als je ouder bent en geplet, fossiel dus, geef je wel CO2 af als je verbrand wordt, maar als je piepjong bent en omgehakt, geef je geen CO2 af bij verbranding. Wat raar nogmaals, want koolstof is toch een essentieel bestanddeel via CO2 van elk plantaardig en boomachtig gewas toen en nu nog steeds? Kan het zijn dat er sprake is van CO2-rijke verturving van de denkpap van onze subsidietrekkers?
Als ik een kijk naar de povere prestaties van biomassa qua vermogensdichtheid, dan moet ik de wenkbrauwen fronsen:
Ik meen te weten dat men 250 jaar geleden geheel duurzaam leefde voor de komst van steenkolen, maar dat de welvaart en de levensverwachting toen een niveau hadden om niet direct over te juichen. Een kleine moeilijkheid was ook dat de Europese bossen vrijwel geheel het loodje hadden gelegd, iets wat blijkens deze tabel niet verwonderlijk is. Voorbeeldig duurzaam leefde men destijds natuurlijk wel, want men sjouwde toen met takkenbossen op de rug. Nu met 50 CO2-uitstotende vrachtwagens per dag probeert men met veel poeha en vertoon van bluf hetzelfde te bereiken.
Onverbiddelijk kun je vaststellen dat dit moderne Chinees bomensjouwende groene koor slechts een efficiëntieslag heeft gemaakt om de bossen sneller dan 250 jaar geleden te plunderen en vele malen sneller van hun voedingstoffen te beroven zonder ook maar iets te bereiken. Net als de airstrip van die arme kolonel Watanabe. Groen lijkt al bij voorbaat het hoofd te hebben verloren zonder het corrigerende samoeraizwaard des keizers.
Dit lijkt allemaal op het eerste gezicht een koddige vertoning, maar het is natuurlijk een weinig verheffende manier om zichzelf te vernederen door een dergelijke slaafse onderdanigheid aan de milieubeweging en Urgenda c.s.. Wat is er nog over van de kerels en vrouwen CEO’s heden ten dage?
Ik maak mij weinig illusie over het oordeel, zo de niet minachting, van de volgende generatie over deze slaafsheid. Chinees bomen sjouwen was ooit een overlevingstactiek van dappere mannen met ruggengraat, thans is het verworden tot een toonbeeld van ruggengraatloze onderworpenheid.
Voor meer achtergrondinformatie:
https://www.groene-rekenkamer.nl/download/HW08_p28-30_(biomassa).pdf
