Het bedrog met de ECO etiketten in Duitsland
Zondag 8 maart 2015
Niet oplosbare plastic zakken, wc papier met tropisch hardhout erin en biologische producten die het niet zijn. Na het woord ‘duurzaam’ is er vaak alleen groene schijn. Er is onvoldoende controle naar de duurzaamheid van groene producten en er wordt keihard gelogen als het om de duurzaamheid van deze ECO producten gaat.
Het is bijna een wonder dat de consumenten de op ‘groen’ gerichte reclame nog geloven. Winkelketens brengen composteerbare plastic zakken op de markt die helemaal niet verrotten. Wetenschappers ontdekten sporen van tropisch hardhout in duurzaam gecertificeerd wc papier. Modeketens hangen zonder enige schaamte t-shirts van twijfelachtige oorsprong in de etalages als zijnde biologische producten. En cosmetica fabrikanten adverteren uitgebreid met ‘Bio olijfolie gemaakt’ als ingrediënt in hun crèmes, maar zeggen er niet bij dat de rest van de crème gemaakt is van synthetische materialen.
Van ‘Bio’ in werkelijkheid dus geen spoor te bekennen.
Bijna wekelijks verschijnen er nieuwe ‘ECO’ producten. Met steeds geavanceerdere trucs en zonder dat de juiste ingrediënten op de verpakking zijn vermeld, worden zelfs criminele methoden gebruikt die het ECO probleem een nieuwe dimensie geven, met ernstige gevolgen voor de geloofwaardigheid van de gehele ECO industrie.
‘Duurzaam’, ‘klimaatneutraal’ en ‘ECO’. Het zijn concepten die ooit werden bedacht als bewuste levensstijl, ontaardde in een zinloze woordenstroom. Een op zich goed idee is om zeep geholpen, maar de consument wil kennelijk voor veel geld opgelicht worden.
Jaarlijks gaan er honderden miljarden om in een industrie die steeds meer in de houdgreep van criminele organisaties terecht komt. In Duitsland wordt de omzet in 2020 geschat op minstens € 3100 miljard.
Het Duitse instituut voor milieubescherming probeert te redden wat er te redden valt, maar het is dweilen met de kraan open, maar slaagt er toch in regelmatig fabrikanten voor de rechter te brengen die met marketing trucs en verkeerde etiketten op de verpakking consumenten misleiden. Enige tijd geleden bijvoorbeeld werd Danone in Duitsland publiekelijk aan de schandpaal genageld toen het bedrijf voor de rechter moest erkennen dat een bepaalde yoghurt niet ‘milieuvriendelijk’ was, maar meer op ruwe olie leek.
Sinds de opkomst van deze snelgroeiende ‘groene’ industrie is ze steeds meer in de greep van charlatans, profiteurs en bedriegers terecht gekomen.
De situatie in Nederland zal naar verwachting niet veel anders zijn dan in Duitsland omdat hier veel producten vanuit Duitsland worden geïmporteerd.
