Duitse windenergie is niet rendabel. Een onderzoek naar meer dan 1150 financiële jaarverslagen van 175 windparken in de periode van 2000 tot 2011 heeft aangetoond dat de meeste windparken alle zeilen moeten bijzetten om zelfs maar break even te komen. Het onderzoek werd verricht door Werner Daldorf, voorzitter van het Bundesverbandes Windenergie.
De helft van alle onshore windparken draait zo slecht dat investeerders blij mogen zijn als ze over 20 jaar hun geld met inflatieverlies terug kunnen zien. 37% van de jaarverslagen liet een negatieve cash-flow zien. De inkomsten van het windpark waren lager dan de rente- en aflossingskosten.
Het onderzoek werd door de groen-linkse krant TAZ wereldkundig gemaakt.
TAZ schrijft dat de teleurstellende resultaten voornamelijk voortkwamen uit de te hoge verwachtingen van het windinkomstenpotentieel, met andere woorden, het waaide niet hard genoeg.
De verwachte windindex was flink hoger dan de uiteindelijke meteorologische condities.
Hier heeft de ‘groene’ industrie wel vaker last van, werken met aannames en rammelende klimaatmodellen.
De zogeheten BDB – of Keiler-Häuser Index – waar windexperts op vertrouwen is al meerdere malen naar beneden bijgesteld. De laatste keer in december 2011. In de ogen van de Duitse windenergie associatie is het nu correct, maar ook daar wordt inmiddels aan getwijfeld. Zelfs vandaag de dag zijn er nog steeds windmolenparken, waar wordt gerekend met onrealistische inkomsten, zegt Daldorf.
Maar daar hebben de investeerders die jaren geleden hun geld in de windparken staken nu niet zo veel meer aan. Als windenergie ooit onafhankelijk van subsidies rendabel moet draaien, is dit geen reclame om private investeerders te trekken. De Duitse banken staan vandaag de dag niet te springen om in Duitse windparken, on- en offshore, te investeren. Nagenoeg de hele Duitse offshore sector ligt aan de beademing. Vele duizenden medewerkers van offshore bedrijven in Noord Duitsland wachten op hun ontslag.
De kritiek van het Bundesverbandes Windenergie wordt vooral opgevat als kritiek op ontwerpers en exploitanten van windparken. Zij zijn de enige die er dankzij de miljarden subsidies aan verdienen, zelfs bij slecht lopende windparken.
Het opdoeken van windenergie – en alle andere vormen van niet-renderende ‘duurzame’ energie – is een kwestie van tijd. In een echt vrije markt waren dit soort industrieën nooit zover gekomen.
Aan de kritiekloze stroom belastinggeld in Nederland die de windturbines draaiend houdt, komt dankzij de crisis hopelijk snel een eind. Zo creëert iedere crisis ook weer kansen. Dit keer op echt rendabele alternatieve energie.
