Blauwe planeet in groene kluisters
Wetgeving inzake emissiebeperkingen en buitensporige angst voor de opwarming van de aarde zijn het laatste wat we nodig hebben met een wereldwijde economische recessie.
Het verbaast me hoeveel mensen in Europa, de VS en elders het op hysterie gebaseerde beleid inzake de opwarming van de aarde ondersteunen, met name de ‘cap-and-trade’-wetgeving om de uitstoot van broeikasgassen terug te dringen en de subsidies voor “groene” energiebronnen.
Ik ben ervan overtuigd dat een verkeerde strategie is – niet alleen vanwege de onzekerheid over de gevaren die de opwarming van de aarde zou kunnen opleveren, maar ook door de zekerheid van de schade die het beleid gericht op matiging van de CO2-uitstoot zal veroorzaken.
Europa kent al een aantal jaren langer dan de VS beleid ter bestrijding van de opwarming van de aarde. Alle EU-landen hebben zich gecommitteerd tot een beperking van hun CO2 uitstoot en moeten Kyoto-doelstellingen halen.
Dit beleid betreft een ‘cap-and-trade’-initiatief dat bekend staat als de Emissiehandel, hoge belastingen op brandstof en ambitieuze programma’s voor de bouw windmolens en andere duurzame energie projecten. Dit beleid is gemaakt op een moment dat het goed ging met de Europese economie en – hopelijk – in het volle besef van de prijs ervan.
Met de wereldwijde financiële crisis en de plotselinge economische teruggang zijn twee dingen heel duidelijk. Ten eerste, zal het moeilijk zijn om ons deze dure nieuwe bronnen van energie te veroorloven. Ten tweede zal een energierantsoeneringsbeleid zoals ‘cap-and-trade’ is een permanente rem op de economische activiteiten vormen. Het is ironisch: de huidige emissies zijn niet gedaald als gevolg van dit beleid, maar als gevolg van de wereldwijde recessie.
Dit is geen verrassing voor iemand zoals ik in mijn land actief betrokken was bij de overgang van het communisme naar een vrije samenleving en de markteconomie. De oude, verouderde zware industrie – de trots van het communistische regime – werd razendsnel omdat hij het open gaan van de economie niet kon overleven. Het resultaat was een dramatische daling van de CO2-uitstoot.
Aangezien de economieën van de Tsjechische Republiek en andere Midden-en Oost-Europese landen zich weer oprichtten stegen ook de emissies weer. Het moet voor iedereen duidelijk zijn dat er een sterke correlatie bestaat tussen economische groei en energieverbruik.
Dus het verbaast me om te zien dat mensen meegaan met het huidige modieuze politieke idee dat een beleid van ‘cap-and-trade’, overheidsmandaten en subsidies voor hernieuwbare energie goed voor een economie kan zijn. Er wordt beweerd dat de regering, samen met het bedrijfsleven, “een nieuwe energie-economie” zal creeeren waarvan de betrokken bedrijven zullen profiteren en waarmee iedereen beter af zal zijn.
Dit is een fantasie. ‘Cap-and-trade’ kan alleen werken door de verhoging van de energieprijzen. Consumenten die gedwongen worden hogere prijzen voor energie te betalen hebben minder geld te besteden aan andere dingen. Terwijl de individuele bedrijven die de hoger geprijsde “groene” energie aanbieden profiteren zullen de netto-economische gevolgen negatief zijn.
Het is noodzakelijk om te kijken naar het grotere plaatje. Er kan wel winst worden gemaakt wanneer energie wordt gerantsoeneerd of gesubsidieerd, maar alleen binnen een economie met lagere, of zelfs negatieve groeicijfers. Dit betekent dat op de langere termijn iedereen zal concurreren om een stuk van een taart die kleiner is dan wanneer er geen energie rantsoenering zou zijn geweest.
Dit is niet goed voor de economische groei of voor een uitweg om uit deze crisis te komen.
