Een bijdrage van Jeroen Hetzler.
Vroeger toen wij heel jong waren, geloofden wij in sprookjes en in Sinterklaas. Soms bekruipt mij de gedachte dat een klein deel van de bevolking dit nog steeds doet, althans waar het de door mensen veroorzaakte catastrofale opwarming betreft. Ik verdenk sowieso het politiek correcte of aan het Regeerakkoord gehouden deel, naast media, industrie en milieubewegingen. Van velen vraag ik mij trouwens af in hoeverre zij er zelf in geloven. Men mag zich ook afvragen hoe goed dergelijke politici op de hoogte zijn van de wetenschappelijke aspecten van de nog maar ten dele begrepen klimaatmechanismen. Vooralsnog lijkt het te blijven bij bijvoorbeeld Klaver en zijn ingestudeerd riedeltje Zie hier.
Het is duidelijk dat Klaver amper idee heeft waarover hij het heeft. Wetenschappelijk redeneren is er immers niet bij. Zo is het gebruikelijk om bij het poneren van een stelling waar kritische vragen over kunnen worden gesteld, niet de truc toe te passen om de criticaster te vragen met iets beters te komen, maar zelf te onderbouwen. Deze truc is gebruikelijk in paranormale kringen: bewijs maar dat ik niet met zielen kan communiceren. Deze truc wordt evenwel herhaaldelijk gehanteerd door lieden die de ontbrekende wetenschappelijke basis van de AGW-hypothese (AGW = ‘Anthropogenic Global Warming’) en observatie vs. de modellen proberen te omzeilen.
De andere debatruc is het met aplomb poneren van (natuurkundig) aanvechtbare beweringen ofwel onzekerheden als wetenschappelijk vaststaande en onbetwistbare feiten. Dit is bluf, want de gebrekkige klimaatkennis laat veel ruimte over voor onzekerheden. Op zich is dit geen probleem, maar erken dit dan ook.
Hoe zeker bent u als KNMI van uw als feitelijk gesuggereerde beweringen in uw klimaatrapport? Het antwoord zal weinig afwijken van het antwoord van deze meneer die het allemaal zo goed weet te vertellen: veel bluf, maar geen zekerheid. Zie hier
Conclusie: feitelijk heeft ook Klaver geen reden voor zijn zichzelf toebedachte zekerheid.
Het betreurenswaardige is dat aldus via onkritische/onwetenschappelijke media de burger vooraf geselecteerd alarmisme krijgt voorgeschoteld. Het is evenzeer betreurenswaardig dat velen van onze politici zich hiervoor lenen zonder zelf kritisch na te (willen) denken. Zij kunnen slechts op heel korte termijn denken (4 jaar) en zijn gespeend van visie of hebben een schrijnend gebrek aan verantwoordelijkheidsgevoel voor een werkelijk duurzame maatschappij waar nu geen sprake meer van is door het klimaatbeleid.
De uitdagingen van de complexe toekomst weten deze fantasieloze politici slechts te pareren door het angstvallig in de matrix van nog meer regulering persen van onze gehele maatschappij. Zij hebben door gebrek aan relevante wetenschappelijke kennis geen benul van wat wel en niet relevant is, onzin of feit is. Deze onwetendheid geldt voor meer gebieden dan alleen klimaatbeleid.
Laat ik enkele voorbeelden geven van dergelijke regulerende antiliberale bemoeizucht van het Kabinet. Ons wordt namelijk een ongemotiveerd vooraf politiek bepaald gedrag opgedrongen, dat doordringt tot in alle facetten van ons leven. Lees en huiver.
Het Kabinet lift mee op de door linkse partijen en media opgeroepen stemming dat wij ons leven moeten beteren, omdat wij anders collectief en individueel naar de knoppen gaan.
Weer is het links dat met zijn claim op morele verhevenheid de burger wil voorschrijven hoe die moet leven en waaraan deze zijn inkomen moet besteden – alsof de burger hier nog enige keuze wordt gelaten door het geloof in het klimaatsprookje. Juist door dit sprookje gaat onze maatschappij naar de knoppen.
Zo ontstaat een goedmoedige dictatuur van fraaie intenties waarin niemand zich nog hardop durft af te vragen of al die bemoeizucht van de Staat ook nog tot iets anders leidt dan louter lastenverhoging. (…) Ook burgers krijgen een keurslijf. ‘Geniet, maar drink met mate,’ is te vrijblijvend. (…) Wat is er nog liberaal aan u, meneer Rutte?
Dit lijkt mij een redelijke vraag. Immers, vleestaks, suikertaks, vettaks, vliegtaks, gastaks, verbod zus, verbod zo? Nederland verandert in een linkse kapot gereguleerde planeconomie. Zo gaat het ook met opwekkingskosten van onze energiebronnen.
Kernenergie als goedkoopste is het bestaan onmogelijk gemaakt door absurde buitenproportionele regulering gebaseerd op georkestreerde emotie opgewekt door bemoeizuchtige NGO’s. Kolen is het bestaansrecht ontnomen door regulering vanwege een imago gebaseerd op georkestreerde emotie door bemoeizuchtige NGO’s. Gas wordt thans verboden gebaseerd op georkestreerde emotie door bemoeizuchtige NGO’s. Het moge duidelijk zijn dat links het klimaatsprookje aangrijpt om onze maatschappij om te vormen naar het evenbeeld van een postmoderne misvatting gebaseerd op georkestreerde emotie door bemoeizuchtige NGO’s. Mij lijkt dit niet verantwoord voor een duurzame maatschappij. Vandaar tegenspraken als deze:
Rutte 3 is geen Politbureau dat productie en prijzen dicteert. Als vliegen zo goedkoop is en treinen zo duur, dan werken luchtvaartmaatschappijen kennelijk efficiënter dan spoorwegen. En wie op reis wil doet er zijn voordeel mee.
Bron hier (mogelijk achter betaalmuur).
Het corporatisme speelt een steeds grotere rol en Baudet stelde terecht de vraag wie nu eigenlijk dit land bestuurt. NGO’s zoals Greenpeace en Milieudefensie? Het lijkt er wel op, want dit verklaart immers de minachting voor democratie. Zie de toespraak van Baudet (na 6 minuten) hier.
Nu dan, keren wij terug naar het sprookje van de door mensen veroorzaakte catastrofale opwarming – let wel: het betreft alleen opwarming als een natuurlijk herstel na een fikse koudeperiode, bekend als de Kleine IJstijd en een heel klein beetje menselijke CO2. Zie hier.
Hoe wordt dit sprookje als werkelijkheid in leven gehouden, zodanig dat zelfs overheden erin geloven? Ten eerste: zet de democratie buiten spel. Lees hier hoe zij dit doen door de Crisis- en Herstelwet en de Rijkscoördinatieregeling.
Zijn wij in oorlog? Nee. Als links iets niet bevalt, gaan ze grote woorden gebruiken en bluf, dringen zich op met veel bluf, maar ook onwelgevallige sprekers het spreekrecht ontnemen, bekladden van voordeuren, buitensporig geweld gebruiken zoals Antifa in Hamburg, of zij demonstreren met veel vertoon van bombastische symboolretoriek. Het is mij een raadsel dat dergelijke lieden en NGO’s zo veel podium krijgen. Lees:
Actieclubs, veelal losjes georganiseerd, richten zich meer en meer op olie- en gasbedrijven. In hun visie is klimaatverandering niet een probleem dat deze bedrijven mede kunnen oplossen. Het zijn moreel verwerpelijke klimaatcriminelen die moeten worden bestreden. Met campagnes willen actieclubs beleggers afschrikken, bedrijven maatschappelijk isoleren en hun imago besmeuren.
Klimaatcriminelen, toe maar. Wat een bombast. En dit zonder ook maar de minste definiëring wat dat criminele precies inhoudt. Typisch voorbeeld van de blatende schapen in de voornoemde redevoering van Baudet.
We zien dezelfde tactiek. Eerst waren het specifieke energiebronnen, nu zijn het takken van industrie welks uitvoerders als criminelen worden bestempeld. We vinden in dit protest ook dezelfde ondemocratische trekken terug waar links zich bij voortduring schuldig aan maakt onder het mom van de, onterecht opgeëiste, aanspraak op morele verhevenheid: spreken beletten i.p.v. debat. Dit krijg je als je geen argumenten hebt om een fatsoenlijk debat te voeren. Zie dit voorbeeld:
Lokale afdelingen, vooral in universiteitssteden, bewerken gemeenten om niet langer samen te werken met oliebedrijven. Bij een recent optreden van Marjan van Loon, president-directeur van Shell Nederland op de universiteit van Amsterdam verstoorden activisten van Fossielvrij.NL de bijeenkomst.
Grote woorden gebruiken is hen niet vreemd. Zo lees ik: winstgedreven dodencultus. En: Oliebedrijven kunnen niet hard genoeg worden aangepakt. Het gaat om het voortbestaan van de aarde en de mensheid.
Toe maar, wat een bombastisch apocalyptisch toekomstperspectief! En dit nog wel dat slechts gebaseerd is op een sprookje en een paar kreupele klimaatmodellen die tot een verwoestend klimaatbeleid leiden, dat in strijd is met duurzaamheid. Je moet maar durven.
Bron: hier (mogelijk achter betaalmuur)
Dit en vele andere voorbeelden tonen aan dat het sprookje van de door mensen veroorzaakte catastrofale opwarming een instrument blijkt om onze moderne democratie om zeep te helpen, de macht naar zich toe te trekken, de elite in het zadel te houden, en onze maatschappij te veranderen in een planeconomie, met een voor het karretje spannen van een kortzichtig hebberige industrie op voorspraak van het VNO. Je verstand staat er bij stil dat zo velen zich zo makkelijk laten inpakken door zo veel bluf van onwetenschappelijke nitwits als NGO’s. Kennelijk maakt de milieubeweging de dienst uit, niet het VNO. Hoe cynisch wil je het nog hebben?
We kunnen ook stellen dat dit alles een staaltje is van deugpronken: kijk mij als social justice warrior toch eens hoeder zijn van onze morele waarden en redder zijn van onze planeet! O ja? Wiens waarden dan? Die van GroenLinks, Nijpels, Samsom? Redders door een onze maatschappij verwoestend klimaatbeleid? Wat wij concreet merken is dat de overheid dit deugpronken op alle mogelijke manieren faciliteert door wet- en regelgeving. De hierboven gegeven voorbeelden spreken voor zich.
Mijn conclusie is dat onze maatschappij in handen is gekomen van deugpronkende lieden, variërend van industriëlen, milieubewegingen, het NOS-journaal en partijen als GroenLinks en D66 die het volk de klimaatmythe opdringen. Wetenschap staat hier buiten spel.
Baudet spiegelde in genoemde redevoering voor dat de toenemende overheidsdwang een aspect is van een groter geheel namelijk het ‘beleid’ van de gevestigde Eco Industriële elite. De burger dreigt inmiddels zeggenschap over zijn privé-leven te worden ontnomen. De burger wordt gedwongen tot een leven dat door de overheid wordt bepaald, althans door flutstatistiek, door blatende NGO’s en door de heilig verklaarde encyclieken van het klimaatvaticaan, namelijk het IPCC.
Slechts het symboolritueel van de politieke elite is wat telt als ware het een jaarlijkse paringsdans na Prinsjesdag. De Telegraaf opende vandaag 24 september met de kop: Groene dwang kwelling. Dit is wat in de maatschappij werkelijk leeft, maar door lieden als Samsom en Nijpels niet serieus wordt genomen, verheven als zij zich voelen.
Ze kunnen niet anders meer, want de ingezette middelen als wind, zon en biomassa blijken, zoals verwacht, inherent inferieur, en daardoor onbetaalbaar.
Dit maakt dat Groen zonder dwang geen schijn van kans heeft. Het begin is gemaakt met de gasbelasting. Kennelijk schiet overtuiging te kort, alsmede, en niet minder belangrijk, het bewijs dat dit alles zou moeten rechtvaardigen. Het is ook het ultieme bewijs dat links niet tegen zijn, door anderen aangetoonde, ongelijk kan.
Derhalve beveel ik met klem aan:
Ceterum censeo Legem Caeli delendam esse.
