Protesten tegen windmolens bedreigen energieakkoord

Zondag 26 januari 2014

Door heel het land zijn zo’n 100 actiegroepen actief die er alles aan doen om windmolens uit hun omgeving te weren, blijkt uit onderzoek van RTL Nieuws. Dat terwijl de overheid juist het aantal windmolens wil uitbreiden, dat is afgesproken in het energieakkoord.

Volgens het Planbureau voor de Leefomgeving, dat het energieakkoord vorig jaar heeft doorgelicht, is het akkoord alleen mogelijk als er voldoende draagvlak onder omwonenden wordt gecreëerd. Maar met de toenemende protestgroepen lijkt vooralsnog het omgekeerde te gebeuren.

Op dit moment wordt vier procent van onze energie duurzaam opgewekt. Volgens het vorig jaar afgesloten energieakkoord moet dat in 2020 14 procent zijn. Een belangrijke rol is daarin weggelegd voor windmolens op land. In 2020 moet daarmee 6000 megawatt worden opgewekt en daarvoor zijn zo’n 1000 nieuwe windmolens nodig.

Nu inwoners langzaam in  de gaten krijgen dat de rekening van alle duurzame energie bij hen wordt gelegd worden de protesten heviger. “Windmolens prima, maar niet op mijn kosten”, is inmiddels een veelgehoord statement.

Dat minister Kamp zich inmiddels in een onmogelijke positie heeft gemanoeuvreerd is duidelijk als we een stukje tekst uit het Handbook on Mega-projects van professor Hugo Priemus citeren. Hij zegt: “Als een politicus zich eenmaal verbonden heeft aan een prestigeproject wordt het steeds moeilijker ermee te stoppen. Dat voelt vaak als gezichtsverlies en geen enkele bestuurder wil als draaikont bekend staan.”

Volgens Priemus zijn bestuurders zelfs bereid een loopje met de waarheid te nemen om hun droomproject van de grond te tillen. “Er zijn genoeg voorbeelden bekend waarbij politici niet meer in staat waren om afstand te nemen. Om nog eens goed te kijken waar ze eigenlijk mee bezig zijn. Het gevolg is, dat ze de werkelijkheid vaak mooier voorspiegelen dan dat ze is.” Politici moeten zich volgens Priemus  vaker afvragen welk probleem ze met hun project willen oplossen. En zijn er alternatieven? “Als een bestuurder daarvoor openstaat, kan dat tot verrassende inzichten leiden. Het probleem van dergelijke prestigeprojecten is dat er vaak een rammelende businesscase onder ligt.”

Groeiend verzet

De grootste reden voor het groeiende verzet tegen windmolens is dat mensen bang zijn dat hun huis minder waard wordt. Een aantal rechters is inmiddels meegegaan met die gedachte en heeft in een groot aantal gevallen de bewoners een forse schadevergoeding toegekend en de betreffende gemeentes al gedwongen de WOZ waarde van de betrokken huizen aanzienlijk te verlagen wat inmiddels heeft geleid tot een schadepost voor gemeentes van tientallen miljoenen euro’s.

Eén van de gemeenten die nieuwe windmolens wil bouwen, is Almere. Die overweegt extra uit te breiden in het Gooimeer. Bewoners van Huizen zitten er niet op te wachten. Zij kijken al op een ander windmolenpark en zijn tegen de uitbreiding. Volgens actiegroep Stop Windmolens in het Gooimeer worden de geplande molens net zo hoog als de Euromast (185 meter).

Terwijl het protest bij de Nederlanders groeit, wil het kabinet juist meer windmolens bouwen. In het Energieakkoord heeft het kabinet afgesproken dat het aandeel duurzame energie tussen 2013 en 2020 van 4 naar 14 procent moet gaan.

Dit moet gebeuren door meer zonnepanelen te laten bouwen maar vooral ook door meer windmolenparken te bouwen.

Die verduurzaming zorgt niet alleen op verzet vanwege de aantasting van het Nederlandse landschap. De plannen zijn ook nog eens ongunstig voor de Nederlandse belastingbetaler.

Lastenverzwaringen

Om alles te kunnen bekostigen, heeft het ministerie van Financiën in 2012 een nieuwe belasting ingevoerd: De Opslag Duurzame Energie. Aanvankelijk een laag bedrag dat echter de komende jaren fors stijgt. In 2013 bedroeg ze per huishouden zo’n 9 euro per jaar, in 2018 zal dat 150 euro zijn maar in 2020 al 284 per jaar. Structureel gaat het om een lastenverzwaring van 2,4 miljard euro. Zie tabel:

2013 €    9/jr
2014 €  19/jr
2015 €  30/jr
2016 €  45/jr
2017 €  81/jr
2018 € 150/jr
2019 € 228/jr
2020 € 284/jr
…….
2031 € 353/jr

Gesommeerd wordt er vanaf 2013 t/m 2020 € 34,8 miljard aan energiebelasting geheven.

Hier bovenop komen de kosten van SDE+ die u ook moet betalen, plus alle subsidies die aan windparken worden toegekend, waaronder de inmiddels beruchte € 18 miljard euro die minister Kamp eind vorig jaar beschikbaar stelde.

De rekening voor de Nederlandse huishoudens loopt daarmee in 2020 op naar meer dan € 1.200 per jaar, of € 100,- per maand.
Lees voor alle cijfers nog een keer het rapport van de Groene Rekenkamer, Windenergie in Nederland, Kosten en Baten, door in Word en PDF formaat te downloaden vanaf de in de link genoemde webpagina.

De cijfers die minister Kamp ons telkenmale voorschotelt lijken te zijn ontsproten aan gedachten die geen enkel benul hebben wat windenergie en alles wat daarbij komt kijken, inhoudt en al helemaal niet wie de kosten gaat betalen. Natuurlijk weet men precies de kosten die de Nederlandse huishoudens de komende jaren extra bovenop hun maandelijkse energienota moeten betalen, maar de overheid houdt de cijfers angstvallig geheim om te voorkomen dat de maatschappelijke weerstand tegen windmolens steeds verder toeneemt.

In ons artikel Energieakkoord? Welk Energieakkoord, wordt cijfermatig onderbouwd wat het energieakkoord voor de belastingbetaler betekent. Met een paar eenvoudige berekeningen komen we tot een extra lastenverzwaring voor de Nederlandse huishoudens van € 130 miljard euro voor de komende 15 jaar, of ruim 8 miljard euro per jaar. Bij ruim 7.6 miljoen huishoudens betekent dat een lastenverzwaring van 1200 euro per huishouden per jaar. We hebben over deze cijfers nog geen protest van minister Kamp gehoord. Wil hij geen slapende honden wakker maken?

130 miljard euro die opgebracht moet moeten worden door de Nederlandse huishoudens. Een groep die verantwoordelijk is voor 23% van het elektriciteitsverbruik, maar slechts 2,8% van het totale energieverbruik in Nederland krijgt de rekening gepresenteerd voor wat diverse hoogleraren een nationale verarming noemen.

Bent u een voorstander van een algehele energietransitie in Nederland waar u volledig losgekoppeld van de huidige elektrische infrastructuur die u 24 uur per dag van een betrouwbare energievoorziening voorziet, het maar moet zien te rooien en vooral wat de kosten daarvan zijn, lees dan ons rapport Energietransitie in Nederland; zegen of catastrofe, dat de Groene Rekenkamer schreef in opdracht van de Stichting Duurzame Energieprovincie in Drenthe.

(Bronnen, RTL Nieuws, Elsevier, Priemus Handbook on Mega-projects , diverse rapporten van de Groene Rekenkamer)