Klimaatbeleid als theocratie?
Donderdag 7 juni 2018
Gastbijdrage van Jeroen Hetzler
Niet zelden bekruipt mij de indruk dat er nogal wat analogie is tussen een premoderne theocratie en het klimaat- en energiebeleid. De eerste is immers een autoritair systeem dat het leven van de onderdanen tot in alle facetten beheerst, voorschrijft en beheerst. David Pinto bezigt een model (fijnmazige F vs. grofmazige G cultuur) om het verschil tussen premoderne en moderne, Verlichte waarden te onderscheiden. F kenmerkt zich door sterke hiërarchie, intolerantie,ongenuanceerdheid zoals man vs vrouw, gelovigen vs. ongelovigen, hetero vs. homo. G-culturen kenmerken zich door genuanceerdheid, denken in brede contouren, vrijheid voor individuele invulling en tolerantie. Het is niet verwonderlijk dat tussen de beide stelsels van culturele waarden een diepe kloof gaapt.
Premoderne, dus F, culturen kenmerken zich door 2 staat-religieverhoudingen:
- Politiek atheïsme: men heeft niet de keuze om in vrijheid een religie al dan niet aan te hangen, en
- Theocratie: het ongekeerde van de vorige, maar ook hier ontbreekt vrije keuze om een andere religie aan te hangen
Moderne, dus G, culturen kennen 3 vormen:
- Staatsgodsdienst: de staat kiest wel een politiek leidende religie, maar staat keuzevrijheid toe (verbrandt geen ketters of stenigt overspeligen)
- Multiculturalisme: de Staat steunt diverse religies
- Laïcité of secularisme: de staat steunt geen enkele godsdienst, maar beschermt de individuele keuze(mogelijkheid)
Spinoza schreef: religies en ideologieën die individuele vrijheid inperken, leiden tot despotisme.
Als ik de ontwikkelingen wat betreft het klimaatbeleid bezie, dan valt de stapsgewijze zich verhevigende dwang ervan op. Dit begon bij het Rapport aan de Club van Rome en vervolgens via de inspanningen van Maurice Strong bij de oprichting van het IPCC als een wereldregering voor klimaat- en energiebeleid met als doel de geïndustrialiseerde maatschappij te gronde te richten, het optreden van Al Gore (Inconvenient Truth als verdienmodel) en de ondeugdelijke hockeystick van Mann als basis voor Kyoto en Parijs om de feitelijke weerlegging te verhullen van de AGW-hypothese.
Het klimaat- en energiebeleid kenmerkt zit door afnemende realiteitszin, toenemende religieuze trekken zoals dogmatisme, naam en blaam voor wie al dan niet uit de pas loopt, verkettering en zelfs buitensluiting. Wie kent niet de scheldwoorden ontkenner en platte-aarde-aanhanger? Wie kent niet de geruchtmakende ontslagen of het wegpesten van weermannen, wetenschappers als Curry en onlangs Peter Ridd? Zie hier. Is dit het topje van de ijsberg? Kan zijn, want dit laat één vraag duidelijk open: hoe vrij ben je werkelijk als klimaatwetenschapper in je keuze? Hier zijn vraagtekens bij te zetten zoals de praktijk dus laat zien.
De ontwikkelingen van de afgelopen decennia laten zien dat klimaat- en energiebeleid in versneld tempo onze maatschappij tot in alle facetten begint te beïnvloeden. Wat moet ik denken van eerst een verkennend voorstel om all electric te gaan dat binnen enkele weken tot dwingend beleid van-gas-los is geworden? Wij zien thans dat klimaat- en energiebeleid is doorgedrongen tot in alle gremia van onze maatschappij: bestuur, beleid, de Tweede Kamer en vooral de media, die zich ongegêneerd bezondigen aan ongenuanceerdheid. De media met name onthouden de burger de noodzakelijke genuanceerdheid en stellen zich hierdoor, nota bene vrijwillig! op een a priori gekozen standpunt op (zie NPO). Onafhankelijke journalistiek op zijn kop, slechts in dienst van het IPCC van Maurice Strong.
Heeft de burger nog wel keuzevrijheid in dezen? Ik vrees dat deze vrijheid steeds meer wordt ondergraven. Te vaak, en meer dan mij lief is, hoor en lees ik het woord ‘moeten’. Ook binnen liberale kringen. Het liberalisme heeft zich laten intimideren door premoderne belijders van de klimaatreligie.
Veel van de motivatie voor de keuze voor een klimaat- en energiebeleid houdt afwijzing van de Verlichting in en hiermee afwijzing van correcte wetenschapsbeoefening. Zie hier en hier.
Hiernaast treedt ook het verschijnsel op van klimaatreductionisme wat wil zeggen dat alle verschijnselen van het weer, veranderingen in de natuur, oorlogen et cetera aan door de mens veroorzaakte catastrofale klimaatopwarming worden toegeschreven. Vooral Urgenda maakt zich hieraan schuldig alsmede de media die dit kritiekloos overnemen. Deze verkokerde visie is niet bevorderlijk voor objectieve informatie, maar slechts misplaatste overdramatisering.
Naar mijn mening vinden er 2 hand-in-hand-gaande fenomenen plaats.
- Het eerste is gericht op de ondermijning van de culturele waarden van onze Verlichte maatschappij die onze moderne identiteit bepalen, verwoord als de moord op Spinoza. Postmodern policorisme en cultuurmarxisme voeren deze moord thans uit;
- Het tweede is de gelijktijdige ondermijning van de moderne welvaart, waar overigens de zich thans ontwikkelende landen het grootste slachtoffer van zullen worden! Kennelijk wordt welvaart/kapitalisme beschouwd als verderfelijk zoals vanuit linkse ideologie wordt beleden. “Maurice Strong zei: “If we don’t change, our species will not survive. Frankly, we may get to the point where the only way of saving the world will be for industrial civilization to collapse.” Zie hier. En Figures: This is the first time in the history of mankind that we are setting ourselves the task of intentionally, within a defined period of time, to change the economic development model that has been reigning for at least 150 years, since the Industrial Revolution. Zie hier.”
Wat beide fenomenen kenmerkt, is premodern paternalisme en de claim op morele superioriteit. Policorisme en cultuurmarxisme zullen onvermijdelijk botsen met de feodaliteit van de culturen die onze multiculturele voorvechters nu juist trachten te verdedigen. Het klimaat- en energiebeleid zal, om dezelfde reden van onbegrip en vooringenomenheid, te pletter slaan op de rots van de natuurwetten. Ik hoop dat de burger als slachtoffer van dit onverantwoord flirten met de premoderne Groene Religie al eerder in opstand zal komen, al lijkt dit wensdenken vanwege de ongenuanceerde media als slippendragers van de premoderne klimaattheocratie.
Al met al zakt onze Verlichte maatschappij dieper in het premoderne moeras zowel cultureel als materieel als laïcité.
