De belastingbetaler als kanonnenvoer
Dinsdag 3 april 2018
Een gastbijdrage van Jeroen Hetzler
Dit is het resultaat van het thans op hol geslagen transitiebeleid, of noem het klimaatbeleid. Hierbij spelen de hoofdrol de ideologisch op een planeconomisch gerichte politieke agenda alsmede het verdienmodel dat via o.a. het VNO-NCW geleid wordt. Het MKB en de vooral belastingbetaler worden als melkkoe beschouwd om die honderden miljarden van dit verdienmodel te fourneren.
De politiek legt zich toe op de planeconomische agenda en deze op te leggen door middel van o.a. de Crisis- en Herstelwet. Het voorgestelde verbod op CV-ketels na 2021 en benzine- en dieselauto’s na 2030 zijn hier voorbeelden van. Ook hier heeft de burger geen stem meer. Wat verontrustend is, is de verholen roep om afschaffing van zeggenschap van de burger door o.a. het toejuichen van China’s totalitaire partijpolitiek als gids voor klimaatbeleid. Zie Hier.
De ironie is des te groter daar het klimaat er eigenlijk niet toe doet: Following the panel, Climate Depot asked Naomi Klein if she would support all the same climate “solutions” even if the science was wrong.
“Yes, I would still be for social justice even if there was not climate change. Yes, you caught me Marc,” Klein answered sarcastically as she abruptly ended the interview. [Also see: EU Commissioner: Global Warming Policy Is Right Even If Science Is Wrong ]
Dit alles roept het beeld op van kanonnenvoer: kanonnenvoer, militair soldatenvolk dat in de strijd gemakkelijk wordt opgeofferd in plaats van een betere oplossing te zoeken
Zie hier.
‘…een betere oplossing te zoeken’. Dit is nu precies waar alles om draait, want die betere oplossing is er, namelijk de constatering dat er geen klimaatprobleem noch een energieprobleem is. Dit los van het bovenstaand dat klimaatverandering er so wie so niet toe doet.
Wat verder geconstateerd kan worden is een verontrustende wetenschappelijke ongeletterdheid onder politici en beleidsmakers. Deze ongeletterdheid is dermate omvangrijk dat er ernstige vragen gesteld mogen worden over de validiteit van de politieke besluitvorming in dezen. Immers, waarom een niet bestaand probleem bestrijden? In het bovenstaande is al een deel van het antwoord te vinden: planeconomische agenda en het meest lucratieve verdienmodel. Hierbij komt een oermenselijk verschijnsel, namelijk Groepsdenken.
Als voorbeeld bleek dit onlangs uit de antwoorden, dan wel het uitblijven hiervan, van een Tweede Kamerlid en pleitbezorger van het klimaatprobleem/-beleid. Wat mij bovendien trof, was het ontbreken van elke nieuwsgierigheid. Is dit Kamerlid bang voor argumentatie, het bewijs? Het lijkt erop. Dit stemt niet tot vertrouwen in de meesten onzer Kamerleden.
Deze onlogische, ongeïnteresseerde en van elke wetenschappelijkheid gespeende gang van zaken vindt plaats onder het georkestreerde mom onze planeet te redden van het menselijke, tot erfzonde verklaarde, streven naar meer welvaart. Hier is sprake van schuldgevoel opdringen en bang maken voor de hel, met het doel astronomische bedragen door opgelegde aflaten af te troggelen. De belastingbetaler wordt opgeofferd en permanent bang gemaakt door de media.
Dit liever dan dat onze beleidsmakers naar betere oplossingen zoeken voor goedkopere en betrouwbare energiebronnen, innovaties en toegang tot goedkope energie bieden aan Ontwikkelingslanden. In plaats hiervan varen onze politici blind op het IPCC in het bijzonder de vertekende Summaries For Policy Makers, en op Klimaatakkoorden die niets opleveren, maar biljoenen kosten. Zie Lomborg’s analyse hier.
Het is extra schrijnend omdat het zo eenvoudig is. Het zou toch bekend moge zijn dat duurzaam geachte energiebronnen inferieur zijn t.o.v. de klassieke energiebronnen. Hier bestaat een tabel voor ontwikkeld door Vaclav Smil e.a., die de volgende schatting maakten van de vermogensopbrengst in Watt per vierkante meter:
Ergo moge duidelijk zijn dat je het, overigens illusoire, klimaat- en energieprobleem nooit zult kunnen oplossen met weersafhankelijke windmolens en zonnepanelen, naast bomen verbranden.
Ik constateer dat wetenschap en visie onzichtbaar zijn geworden achter de kruitdampen van al dat PR-geweld door transitiegeneraals. Dezelfde situatie als bij de generaals in de Eerste Wereldoorlog die niets begrepen van moderne gemechaniseerde oorlogvoering en dan maar hun soldaten bij honderdduizenden als kanonnenvoer opofferden omdat zij nog in de inferieur geworden dogma’s van oorlogvoering van 1870 geloofden. Visie op de juiste oplossingen ontbraken toen en nu …Hoewel nu? Verdienmodel, ideologische planeconomische doelen?
