Boeren in Nederland
Dinsdag 29 augustus 2017
TV opname voor het Griekse journaal
Na 25 jaar voor de TU Delft in het buitenland gewerkt te hebben, op zoek naar het ontstaan van aardbevingen, komt er af en toe een gebeurtenis voorbij waar ik met veel plezier aan terug denk.
Mijn contacten met boeren, zoals daar is Triandafilos Papastamatis op Rhodos, staan me helder voor de geest vanwege het feit dat we soms 6 maanden achter elkaar op hun land mochten staan met ons laser meetsysteem. We leerden op die manier hele families kennen.
Geen moeite was Triandafilos teveel. Zo liet hij op eigen kosten een gewapend betonnen fundering van 10x10x1 meter storten als fundering voor ons meetsysteem.
Deze boer had in 1987 al visioenen om zijn land naar Nederlands voorbeeld te bewerken en te onderhouden.
Een verhaal
Boeren van Nederland
Dankzij uw inzet heeft u Nederland agrarisch op de kaart gezet en Nederland gemaakt tot wat het nu is: een zelfvoorzienend en welvarend land op voedselgebied. We hoeven ‘s winters geen sla meer uit Spanje te eten, u verbouwt het nu zelf het jaar rond. Ik hoef niet op te noemen welke andere buitenlandse groenten we nog moeten importeren, u verbouwt het allemaal zelf. Jaar in jaar uit. 365 dagen per jaar bent u bezig onze welvaart te verdedigen.
U geniet in het buitenland een zeer groot aanzien. Zó groot omdat uw agrarische werkmethode de allerbeste van de wereld is.
Vrijwel dagelijks komen uit de hele wereld collega’s kijken hoe u dat geflikt heeft in het dichtstbevolkte land ter wereld.
U mag terecht trots zijn op uw werk. U bent zelfs zó goed dat uw kennis wordt geëxporteerd, evenals miljoenen tonnen Nederlands poot- en zaaigoed.
U moet duurzamer gaan werken
Kijk naar uw Duitse collega’s wat voor een mislukking het woord ‘duurzaam’ voor hen in petto had en wat voor een mislukking het is geworden. Het aantal failliete biomassavergisters is er niet meer te tellen. De Duitse Academie van Wetenschappen heeft in een rapport geschreven dat biomassavergisting niet zinvol is en op geen enkele wijze een positieve bijdrage levert aan de Duitse economie.
Uw eigen bank, de Rabobank, heeft in ook diverse rapporten geschreven dat biomassavergisting op geen enkele wijze economisch verantwoord is. Met andere woorden, u gaat een megaverlies lijden waar uw koeien geen gras van lusten. Het toenemend aantal faillissementen van uw duurzame collega’s die het toch geprobeerd hebben zegt genoeg.
‘Duurzaam’ is dus geen biomassavergister.
En nu moet u van Friesland/Campina allemaal aan de vergister.
Windmolens misschien?
Ook deze geitenharen wollen sokken speeltjes kosten zoveel geld dat ze zonder miljarden subsidie niet werken. Ook niet doen.
Velen van u, ik ken er een aantal persoonlijk, hebben in Wageningen gestudeerd. Dat is mede één van de redenen dat u in het buitenland zo goed scoort met uw werk.
Klimaatverandering
Vraag aan u, boeren van Nederland: waarom komt de heer Hajer van het PBL in 2012 ineens met het woord klimaatverandering in relatie tot uw werk op de proppen?
Het rapport doet vermoeden alsof u nu ineens verantwoordelijk bent voor een verschijnsel dat al honderden miljoenen jaren z’n eigen gang gaat en steeds aan verandering onderhevig is.
U, boeren van Nederland, weet als geen ander dat het klimaat van alle dag is. Dat het al miljoenen jaren aan verandering onderhevig is, ver voordat u op uw land naar de lucht keek of en wanneer u kon oogsten.
De heer Hajer, beste boeren, heeft, om in uw woorden te spreken, de ballen verstand van het klimaat.
Zijn rapport is het zoveelste bewijs dat als je maar hard genoeg iets schreeuwt over klimaatverandering, de miljoenen Euro’s subsidie, gemeenschapsgeld dus, vanzelf binnen stromen.
Duur geld dat u met uw noeste arbeid moet opbrengen.
Ik kan me dan ook voorstellen dat u een vraag aan de heer Hajer heeft:
“Laat ons het eelt op uw vingers zien waarmee u de kost verdient.”
Wacht even, laat ik u uit de droom helpen. Dit soort beambten heeft geen eelt op de vingers, hooguit wat bruine schroei- en nicotinevlekken.
Boeren van Nederland
De tijd van lijdzaam toezien lijkt het einde te naderen.
Als u uw agrarische sector van de ondergang wilt redden dan is de tijd niet ver weg meer dat u, met in de ene hand een sikkel en hooivork en in de andere hand het stuurwiel van uw 500 pk tractor met duizenden op weg gaat naar Den Haag, om te laten zien hoe en waar u de Nederlandse economie vanaf de jaren ’50 van de vorige eeuw op poten heeft gezet en een wereldbekende smoel heeft gegeven.
Trots
Ik schreef hierboven: U mag terecht trots zijn op uw werk.
Ik ben er trots op dat u voor ons werkt en naar ik mag hopen vele miljoenen Nederlanders.
Ik heb persoonlijk tijdens mij jarenlange werk in het buitenland ervaren hoe men tegen de agrarische sector in Nederland op kijkt. In de praktijk bleek dat de groenten nergens zo lekker smaakt als in Nederland.
Ik geef u een voorbeeld van mijn ervaringen.
Boeren, vissers, Griekse godinnen en…beschaving
Op Rhodos in Griekenland stonden we met een laserafstandsmeter van de TU Delft op het land van een boer met de mooie naam Triandafilos Papastamatis met een nog mooiere dochter Anastasia. Zij was het levende bewijs dat Griekse godinnen echt bestaan. Met deze boer raakte ik op de eerste dag in gesprek over de Nederlandse agrarische sector.
Het tweede jaar dat we op zijn land stonden hebben we in de containers van ons meetsysteem 250 kilo witte bonen als pootgoed voor hem meegenomen.
Enkele maanden later hebben we gezien hoe deze boer zo trots als een pauw zijn groene land vol jonge planten aan een veertigtal boeren uit Rhodos liet zien. Hij had naast zijn perceel land nog een perceel witte bonen, met magere plantjes, waarvan het pootgoed uit een groot land afkomstig was dat je vanaf zijn land aan de overkant van de zee kon zien liggen.
Weer een jaar later hoorden we dat de importeur op Rhodos van het Turkse pootgoed een hoop boeren als klant kwijt was.
Tot op de dag van vandaag heeft deze Griekse boer een eigen bloeiende importfirma waar hij per jaar tientallen tonnen poot- en zaaigoed voor allerlei Nederlandse groenten importeert.
De kans is groot dat wanneer u een keer op Rhodos op vakantie bent u Hollandse groenten eet….
Maar dat niet alleen. Hij heeft nu ook 25 Nederlandse koeien in de wei lopen en is een fokprogramma gestart om het Nederlandse vee meer bekendheid te laten krijgen.
Deze boer was er ook trots op dat ons hele team, 2 Nederlanders en 2 Amerikanen, op de bruiloft van zijn dochter aanwezig was… op het dorpsplein, te midden van de complete bevolking van het dorpje Kattavia, zittend op een ereplaats naast het bruidspaar. Man, wat een feest.
En dan die Sirtaki, met 100 man op een rij, boeren met hun zonen, vissers met hun zonen. Snorren, leren laarzen, pet.
Ze konden zo weggelopen zijn uit de opnames van de film Kanonnen van Navarone die daar in 1961 in de buurt was opgenomen, maar waar ook het dorpsplein van Kattavia in voor komt. Foto’s in de diverse tavernes tonen het bewijs.
Honderd Anthony Quinn’s op een rij. Ruwe bolsters, die dansers, dat zeker, maar een gave blanke pit, met maar één doel voor ogen: werken, werken en nog eens werken. Geld verdienen, je eigen huis bouwen en dan een godin trouwen. In het wit…In die volgorde.
Het gezegde, zo trots als een boer heeft voor mij een hele speciale betekenis. Niet alleen vanwege deze bruiloft waar ik nog kippenvel van krijg, maar ook dat deze boer er beretrots op is dat zijn stukje land in een wereldwijd geodetisch netwerk is opgenomen ten behoeve van het meten van de drift van de continenten.
Inmiddels zijn de twee kleinzoons van boer Triandafilos, een tweeling die godin Anastasia hem geschonken heeft, alweer meerderjarig en hebben ze ieder van opa een eigen stuk grond van 5 ha gekregen.
Ook zij zullen weer een godin vinden. Het land waar de beschaving ooit begon, gaat onverdroten verder. De fundering voor het nieuwe huis is al eigenhandig gelegd. Nieuwe godinnen stromen vanuit het noorden van het land naar het eiland, waar het leven nog goed is en als het aan de boeren en vissers ligt, zo zal blijven tot in lengte van jaren.
Waar aan het begin van de middag op het land een stuk brood gegeten wordt, gebakken uit graan van het eigen land. Met een stuk knoflook ingesmeerd, ook van het eigen land. Olijfolie er op, van het eigen land natuurlijk en compleet gemaakt met een glas wijn uit de eigen wijngaard.
Niet gestoord door op communistische leest geschoeide Staatsplanburo’s, die als enige doel schijnen te hebben het plannen van een verarmde maatschappij waarin voor iedereen een grauwe eenheidsworst klaar ligt.
Dit land heeft vrienden voor het leven opgeleverd. Maria uit Gennadi van wie we jaren achter elkaar het huis huurden.
Roelien, “if it ain’t dutch it ain’t much“, twee jaar daarvoor aan Georgos de veearts blijven kleven toen ze Nederlandse toeristen weg bracht, nooit meer weggegaan, met een eigen winkeltje, de Drie Molens waar we elke dag een Telegraaf van de dag ervoor gratis kregen, en haar man Georgos, de veearts, ook uit Gennadi. Trots met zijn 7 Hollandse koeien. Onvergetelijk.
Νικόλαος από Κατταβιά
