De sprookjeswereld van Greenpeace
Donderdag 6 juli 2017
Een gastbijdrage van Jeroen Hetzler
Om de deelnemers aan de G20-top in Hamburg bij te lichten in hun onwetendheid inzake de zegeningen van hernieuwbare energiebronnen, liet Greenpeace een rapport het levenslicht zien. Zie hier.
Op pagina 1 wordt de lezer traditioneel vergast op de bekende litanie van klimaatrampen die ons te wachten staan die onze schuld zijn. Dat enig bewijs hiervoor ontbreekt, deert Greenpeace niet. Na 40 jaar zit het er bij de argeloze burger ingeramd.
In het rapport volgen ronkende passages over spectaculaire kostendalingen van hernieuwbaar. Het lijkt in de ogen van GP absurd om nog te geloven in fossiele en kernenergie. Natuurlijk wordt ook weer het sprookje verteld van de massale subsidies aan fossiel, de grijsgedraaide plaat met het sprookje waarin subsidie en belastingafspraken door elkaar worden gehaald. Het is de doorzichtige jij-bak van GP waardoor deze zich buiten de realiteit plaatst.
Die kosten nu, die ronkende cijfers van Greenpeace dat het eigenlijk wel dik voor elkaar is en fossiel en kern hun matten wel kunnen oprollen. Eerder hoorden wij soortgelijke geluiden uit de mond van een triomferende minister Kamp: geen subsidies meer nodig bij de volgende aanbestedingen. Dit roept vragen op over het plotselinge succes van wind op zee. Wind is in Noordwest Europa 3 x zo duur en zon bijna 5 x. Massale opslag van stroom kost elk huishouden tenminste € 2000 per maand uitgaande van een ‘dunkelflaute’ van 2 weken. Tot welke risico’s het onverantwoorde groene ‘beleid’ zoals GP voor ogen staat, kan leiden valt hier te lezen. Het is toen ternauwernood goed gegaan, anders had Duitsland in het donker gezeten. In Australië is het eerder wel fout gegaan. Greenpeace verzwijgt dit risico van ‘dunkelflaute’. Met het huidige beleid van Atomausstieg en hier in Nederland sluiten van kolencentrales, neemt het risico van langdurige black out hand over hand toe. GP onttrekt zich met dat rapport daarom aan maatschappelijk verantwoord ondernemen.
Het is immers onwaarschijnlijk dat in de periode na de ingebruikname van het windpark op zee Gemini in 2017, de productiekosten van de nu nieuw aan te besteden windmolenparken op zee met minstens 300% gedaald zouden zijn. Je hoeft niet paranoïde te zijn om te beseffen dat je een rad voor ogen wordt gedraaid. Zie het sommetje. Die kosten verdwijnen naar netbeheer, gasbelasting en energiebedrijven die die kosten weer doorberekenen.
De realiteit vertelt dan ook dit:
Het is allemaal getheoretiseer, wensdenken of regelrechte misleiding van de zijde van GP, Urgenda c.s. Het ene rapport is nog onrealistischer dan het andere. De praktijk is een stuk weerbarstiger, hetgeen niet verwonderlijk is wanneer je meent een ontwikkelde beschaving in stand te kunnen houden door qua vermogensdichtheid Middeleeuwse technieken. De conclusie is niet opzienbarend: het werkt niet en zal ook nooit kunnen werken. Na 30 jaar modderen met hernieuwbaar is het resultaat niet meer dan 0,46% voor windmolens. Dit schijnt alleen GP te verbazen. In welk universum leeft GP? Laat GP maar eerst eens het bewijs leveren dat het wel kan.
Hier is dan een recent praktijkvoorbeeld van een mislukt project. GP negeert dergelijke zaken stelselmatig, omdat deze praktijk de sprookjeswereld van GP zal achterhalen. GP schuwt geen middel om dergelijke ongemakkelijke waarheden uit de weg te gaan hetgeen symptomatisch is voor het maatschappelijk onverantwoord handelen van deze organisatie, en de milieubeweging als geheel. Om deze reden moet worden bedacht dat als er één organisatie onbetrouwbaar is, dan is GP dit wel. De lezer misleiden met weggemoffelde kosten via netbeheer, energiebelasting, boterzachte leningen en voor Noordwest Europa niet representatieve voorbeelden zoals in het Midden Oosten, is misleiding als handelsmerk van GP in optima forma. Nu ja, deze handelwijze is de raison d’être van GP en overigens ook van de NPO, met name het NOS-journaal. Zie als poster child de leugen over de ijsbeer:
Ik denk dat GP haar feodale en autoritaire denkbeelden eens grondig zou moeten moderniseren en aanpassen aan de eisen van moderne geïndustrialiseerde beschavingen die op hun beurt de ontwikkelingslanden opstuwen in de vaart der volkeren. Greenpeace en andere milieuorganisaties zijn hierbij slechts een blok aan het been vanwege hun egocentrisch maatschappelijk onverantwoord handelen. Zij maken zichzelf tot de fossielen van een zich steeds verder ontwikkelende beschaving. Zetten zich zo buiten spel.
Er is geen twijfel mogelijk dat deze starre feodale, welhaast Stalinistische, houding de lemen voeten zijn geworden van de milieubeweging. Er komt een moment dat de burger inziet hoezeer deze bedrogen en voorgelogen is. Net als bij het partijkartel vertoont het klimaatkartel barsten. De oorzaak is eender: verlies aan voeling met de realiteit door groepsdenkende illusoire overtuiging van morele verhevenheid. De werkelijkheid is dat GP een club feodale Breznjevs is zonder maatschappelijk verantwoordelijkheidsbesef, laat staan gevoel voor de noden van ontwikkelingslanden.
