€37,7 miljard voor 1,43% extra duurzame energie. Het energieakkoord als duurzaam fiasco
Maandag 12 juni 2017
Gastbijdrage van Gert-Jaap van Ulzen
Bij het afsluiten van het beroemde – zo niet beruchte – energieakkoord werd een doelstelling van 14% duurzame energie afgesproken in 2020. En doorlopend naar 16% in 2023. Dat energieakkoord is een gedrocht van de bovenste plank, feitelijk is het een akkoord onder de subsidie ontvangers over hoe het belastinggeld verdeeld gaat worden.
Die belastingbetaler zelf heeft nooit aan tafel gezeten en dat akkoord is zelfs nooit ter stemming aangeboden aan de leden der Tweede Kamer. Er is bijvoorbeeld dan ook nooit een ordentelijke kosten/baten analyse gemaakt. Wat gaat het kosten en hoeveel duurzame energie krijg ik daar dan voor?
De algemene Rekenkamer heeft in 2015 een poging gewaagd en kwam op een schokkende €73 miljard uit http://bit.ly/1NQYqvR. Andere berekeningen komen uit op meer dan €100 miljard tot en met 2020. Dan hebben we het al snel over meer dan €12.000 per huishouden!
We zijn nu een paar jaar verder en inmiddels is er voor €37,7 miljard aan SDE+ subsidies beschikbaar gesteld. Uiteraard zit er tijd tussen het afgeven van de SDE+ beschikking en het realiseren van het duurzame energieplan. Dat kan zomaar oplopen tot een paar jaar. Om in 2020 de duurzame energie doelstelling van 14% te halen, moeten de daarbij behorende beschikkingen dit jaar wel ongeveer worden verstrekt. De subsidies die in 2018 en verder worden verstrekt dragen bij aan de doelstelling van 16% in 2023.
Weten we dan ook, hoeveel procent duurzame energie er in 2020 wordt opgewekt met die €37,7 miljard aan toegezegde subsidies? Het antwoord op die vraag komt van het ministerie van Economische Zaken en staat (verstopt) in de ‘nadere memorie van antwoord goedkeuring Parijs’ aan de leden der Eerste Kamer http://bit.ly/2rmtcD9. Die memorie van antwoord is overigens een litanie aan klimaat mallotigheid, maar dat terzijde. Relevant hier is het volgende citaat;
Pagina 4: Het bruto finaal eindverbruik bedroeg 2076 PJ in 2015 en zal volgens de Nationale Energieverkenning 2016 de komende jaren dalen naar 2047 PJ in 2020. Als alle projecten die nog in ontwikkeling zijn en waarvoor tot en met de najaarsronde 2016 een subsidiebeschikking is afgegeven volledig worden gerealiseerd, exclusief de tenders wind op zee, komt de subsidiabele energieproductie op circa 129 PJ in 2020. De verwachting is dat niet alle projecten volledig gerealiseerd worden, waardoor de bijdrage van de huidige projecten naar verwachting uitkomt op circa 102 PJ in 2020. Indien de windparken op zee in het gebied Borssele begin 2020 gereed zijn produceren deze circa 24 PJ in 2020.
Het energieverbruik zal dus volgens de staatssecretaris Sharon Dijksma in 2020 dalen naar 2047PJ. Dat lijkt mij rijkelijk optimistisch omdat de autonome groei van de vraag naar energie alleen maar zal toenemen en de gewenste energie besparing niet van de grond komt. Maar laten we eens uitgaan van die 2047 PJ. In 2020 komt het duurzaam geproduceerde deel daarvan uit op 126PJ, inclusief de windparken op zee. Dat is 6,15% en bij lange na geen 14% !!
Heeft die €37,7 miljard dan 6,15% aan duurzame energie opgeleverd. Nou, nee. Niet echt. We zijn in 2012 begonnen met 4,72%. Die €37,7 miljard heeft dus 1,43% extra duurzame energie opgeleverd in 2020 – in het meest optimistische scenario. Laat die maar even indalen – €37,7 miljard voor 1,43% duurzame energie … €4.700,- per huishouden voor 1,43% …
Laten we het energieakkoord nou eens benoemen voor wat het is. Een fenomenale inkomensoverdracht zonder duurzaam energie resultaat met nul klimaat resultaat. Een duurzaam fiasco.
Dit artikel verscheen ook hier .
