De journalistieke elite
Maandag 23 januari 2017
Een gastbijdrage van Jeroen Hetzler
Wijlen mijn vader was een journalist. Voor hem waren objectiviteit, bronnenonderzoek en feiten checken heilig. Hij leerde ons kinderen hier zorgvuldig in te zijn. In tijden van controverse vermeed hij een kant te kiezen, maar lette er streng op het principe van hoor en wederhoor te handhaven.
Ik vraag mij af wat hier nu nog in de media van over is gebleven. Nu ik alle commotie zie na de beëdiging van Trump en bijvoorbeeld zijn plannen aangaande hernieuwbare energie en de verhouding met de media, krijg ik de indruk dat er iets grondig mis is. Immers, waarom zou je ruzie met de pers moeten hebben welks taken objectiviteit, bronnenonderzoek en feiten checken behoren te zijn?
In plaats hiervan zie ik geschreeuw en verontwaardiging waaruit naar voren komt dat links over de hele wereld slecht tegen zijn verlies kan en niet blijkt te begrijpen/aanvaarden dat deze niet het patent heeft op de morele verhevenheid die links zichzelf maar al te graag en met bluf toedicht.
Hoezo moreel verheven vraag ik mij dan af? Er is dan ook geen reden om de linkse elite te accepteren.
Hier zijn veel redenen voor, maar laat ik het nu beperken tot het uitstekende betoog van Simon Rozendaal over klimaat in de Elsevier van deze week. Laten we eens kijken hoe het zit met de objectiviteit, bronnenonderzoek en feiten checken. Helaas zit het artikel achter een betaalmuur. Dus raad ik eenieder aan het aan te schaffen, omdat er 2 belangrijke passages in voorkomen, die het hart raken van deze maatschappij vanwege de linkse journalistiek elite.
De voormalige baas van de NPO schreef herhaald: geen objectieve verslaggeving na te streven over het klimaat. Hij vindt dat de NPO de Nederlandse politiek moet aansporen om feller op te treden tegen klimaatverandering. Hagoort [zie foto boven] zei dan ook te weigeren programma’s te maken die aan de orde te stellen of er eigenlijk wel een klimaatprobleem is.
Als objectiviteit zo overboord wordt gezet, lees: censuur, is er weinig illusie over bronnenonderzoek en feiten checken. Hagoort heeft geen idee van de wetenschappelijke betrouwbaarheid van zijn ideologie, iets wat hem ook niet interesseert. Zijn standpunt is niets anders dan blind Lysenkoïsme. Welkom in de Sovjet Unie van de 50’er jaren versie EU anno 2017. Feiten tellen niet, evenmin bronnenonderzoek. Verbaast het nog dat Trump korte metten maakt met dergelijke banale (media)censuur door uitsluiting, wegpesten en ontslag van gerenommeerde wetenschappers?
Censuur is niets anders dan moreel verval, een niet geaccepteerde, doch inhoudelijke feitelijke weerlegging van de aangehangen ideologie of opvatting. Kritische artikelen worden geweerd in de pers en wetenschappelijke tijdschriften. Soms zelfs ook veel dichter bij huis. Censuur is de capitulatie van democratie voor geweld en intimidatie. Wat overblijft is de conclusie, en de kater, al wisten wij het al jaren, dat de NPO en de main stream media de marxistische ideologie trouw is en de fabels van een energie- en klimaatprobleem als hefboom gebruiken om hun doel te bereiken.
Links kan slecht tegen zijn verlies en koestert tegen elke ratio in een narcistische levenslange wrok, die zich uit in intolerantie, gewelddadigheid, polarisatie, bedrog en demonisering van ieder die niet welgevallig is. Des te meer wordt dit belicht in het briljante betoog van Bolkestein.
Mogelijk is het een neiging van intellectuelen om geen oog te hebben voor de nieuwe kleren van de keizer, omdat zij dan hun ragfijne, mogelijk literair, hoogdravende beschouwingen zien stuklopen op de voortgeschreden wetenschappelijke bevindingen waar zij immers geen kaas van hebben gegeten, maar liever hun heil zoeken bij de veiligheid van het groepsdenkende nieuwe paradigma en de aandacht in praatprogramma’s.
Het heeft een parallel met het geocentrische wereldbeeld, maar is in dit moderne tijdsgewricht kleinschaliger verworden tot een benepen antropocentrisch wereldbeeld, lees: de planeetredder aan de knoppen van het klimaat die bij DWDD zijn of haar zegje mag doen. Elke wetenschappelijke onderbouwing ontbreekt, maar dit blijkt voor media noch voor zelfbenoemde linkse intellectuele planeetredders een belemmering om zichzelf als zodanig te profileren.
Het is een oeroud mechanisme dat op gelijke voet staat met de opvattingen over kinderoffers aan Baäl om goden gunstig te stemmen, het geloof in heksen en het geocentrische wereldbeeld van Ptolemaeus. De afgelopen 200 jaar heeft de wereld in weerwil van het misplaatste doemdenken van links dankzij het kapitalisme, goedkope energie en menselijk vernuft een ongekende vooruitgang beleefd qua levensverwachting, armoede, ziektebestrijding, honger, voedselprijzen, schone lucht en ga zo maar door.
Het valt mij op dat intellectuelen er niet in slagen om dit in te zien. Ik zie dit als intellectuele armoede vanwege geloof in een onjuiste ideologie. Men zal dan de ivoren toren van morele verhevenheid moeten verlaten en een ander wereldbeeld aanvaarden, dus ook dat van een zelfgeschapen antropocentrische beeld als planeetredder. Leuk is anders, maar het is wel een toonbeeld van waarachtig intellect, indien men dit aanvaardt. Weinigen beschikken over deze deemoed. Objectiviteit, bronnenonderzoek en feiten checken is immers niet iedereen gegeven.
