De klimaattop in Rotterdam
Donderdag 27 oktober 2016
Een gastbijdrage van Jeroen Hetzler
Treurig al die euforie waar vriend en vijand elkaar welhaast wenend in de armen sluiten. Wat een nobel gevoel moet dit geven om gezamenlijk de planeet te redden! Ik krijg er haast tranen van in mijn ogen. Goh, wat een harmonie!
Shell hoopt zijn gasverkopen op te krikken en kolencentrales als concurrent uit te schakelen voor welk doel Greenpeace zich leent, inmiddels een door de wol geverfde multinational. Immers, voor elke MW geplaatst vermogen aan windmolens en aanverwant gesubsidieerd speelgoed, moet eenzelfde vermogen aan fossiel- of kerngestookte back-up worden geplaatst, wil het licht niet uitgaan. De deelnemende bedrijven zien het ook wel zitten: een klimaatwet. Die levert voor de komende 30 jaar gegarandeerd inkomsten op uit subsidies.
Overigens denk ik dat het niet zo lang zal duren voordat de burger/belastingbetaler tot het besef komt bedrogen en uitgekleed te worden door profiterende bedrijven en milieuorganisaties.
Greenpeace krijgt van Shell zijn zin over die kolencentrales en kan verder stralen op deze high-society party van planeetredders. Daar was mevrouw Dijksma, het stralend middelpunt en First Lady van de planeetreddende elite. Nederland moet 9% terugdringen op CO2. Hé, die 9% komt me bekend voor na de uitspraak van de rechter in de Urgenda-zaak, een poosje geleden. Toen moest het allemaal naar 25% vond de, ad hoc zelfbenoemde klimaatexpert, rechter, bovenop de 16% van het klimaatdoel voor 2023. Meteen daarna deed Dijksma over die 9% extra een opmerkelijke uitspraak:
Een modelmatige berekening toont aan dat de extra reductie zoals bevolen door de rechtbank 0.000045 °C minder gemiddelde wereldwijde opwarming tot 2100 tot gevolg zou hebben. Dit effect, dat wegvalt tegen alle onzekerheden die met een dergelijke berekening samenhangen, heeft geen meetbaar effect op het gevaar van klimaatverandering.
Warempel, nu duikt die 9% weer op. Maar liefst 9% reductie! Dat is nog eens een ambitieus plan, afgezien van de onzinnige retoriek van het gevaar van klimaatverandering dat nergens anders op gebaseerd is dan krakkemikkige modellen van het IPCC. Tell it the marines.
Zo gaat het sommetje:
Reductie CO2
Deze 0,14° C komt goed overeen met de 0,17°C van Lomborg.
Men moet zich realiseren dat mw. Dijksma een cruciale uitspraak heeft gedaan! Namelijk dat het niets helpt omdat de invloed van CO2 niet te meten is of te onbeduidend. Dijksma stelt dus: als wij nu 9% minder CO2 gaan uitstoten, dan dragen wij met 0,000045 graad C bij aan het redden van deze planeet. Welk zinnig mens gelooft dan ook nog langer deze CO2-flauwekul? Wanneer wordt men wakker? En wordt het niet eens tijd voor deze overweging:
Wanneer politiek, ideologie en rechtspraak op de stoel van de wetenschap gaan zitten, staat de wetenschappelijke methode buiten spel. Niet falsificatie doet paradigma’s verschuiven, maar de autoriteit van de zittende macht. Popper’s principe dat elke theorie bij één falsificatie ongeldig is klopt in principe, maar geldt niet in de praktijk zo lang een paradigma een ideologische status heeft, fictie als feit wordt beleden en dit als beleid door de rechter wordt opgelegd.
De klimaattop in Rotterdam bevestigt dit waarbij diverse partijen heel handig het huidige paradigma van het klimaatalarmisme voor eigenbelang gebruiken.
Er is geen spoor van idealisme, slechts van eigenbelang. Ik kan het bedrijven niet kwalijk nemen als de lobbycratie zo effectief werkt bij onze naïeve Overheid met de burger/belastingbetaler als monddood gemaakte melkkoe i.c. stemvee.
Het is een aanfluiting van onze democratie, die lobbycratie heet. Je moet wel erg naïef zijn om te ontkennen dat de lobbycratie hier de dienst uitmaakt. Ik neem het de milieuorganisaties echter kwalijk dat zij onder het mom van een zelf aangemeten moreel verheven nobel doel op zo’n banale wijze door de mand vallen als graaiers van geld, macht en politieke invloed. Dit is de banaliteit van het kwaad in optima forma.
En deze organisaties zouden onze planeet moeten redden? Van wat? Wat een bevrijding zou het zijn als wij verlost werden van het doemgewauwel van de milieubeweging.
Er is immers geen enkel doemscenario ooit uitgekomen. Reden om de milieubeweging te diskwalificeren als gesprekspartner.
