En de wolven blijven huilend achter in het bos
Woensdag 22 juni 2016
Een gastbijdrage van Gert-Jaap van Ulzen
In zijn column voor RTLZ verhaalt Henri Bontebal (werkzaam als bezoldigd duurzame profeet bij het netwerk bedrijf Stedin) vol enthousiasme over het kantelen van de fossiele industrie naar een duurzaam Utopia. Daarbij de groene activistische clubs in verwarring achterlatend. U vindt die column – met als titel ‘Snapt u het nog?’ hier http://bit.ly/28MISqE
Helaas, dat duurzame Utopia bestaat niet. De werkgevers organisatie heeft een nieuw plan – visie – zo u wilt, gelanceerd. Onder de titel ‘NL-next-level’ – http://www.nl-nextlevel.nl/. Daarin wordt er van alles en nog wat verduurzaamd, er ontbreekt alleen nog een stukje. Namelijk alles achter het Euro teken, wie gaat het betalen?
Bij de totstandkoming van het energieakkoord heeft er van alles en nog wat aan tafel gezeten. Tot en met het bestuur van de lokale visvereniging uit Juinen. De enige die ontbrak was degene die de rekening van dat energieakkoord krijgt, de burger. Die was niet uitgenodigd. De democratische vertegenwoordiging van die burger – de Tweede Kamer – heeft er nooit over kunnen stemmen. Het is dan ook geen energie akkoord maar een energie dictaat.
Het uitdelen van gratis geld van anderen is blijkbaar goed bevallen. De voorstellen van de werkgevers organisatie zijn dan ook dien overeenkomstig. De pensioen potten moeten € 100 miljard op het kleed leggen en de overheid € 7,5 miljard per jaar, minstens 10 jaar lang. Diezelfde overheid moet de risico’s op de duurzame projecten wegnemen en het rendement op de investeerders garanderen (circa 12%).
Maar waar ondernemen de initiatiefnemers dan nog? Wie wil er geen duurzame dromen realiseren zonder risico’s, maar met een – door de belasting betaler – gegarandeerd rendement? Het pensioenfonds PGGM heeft inmiddels al ruim een miljard euro van haar deelnemers verloren met de deelname in windparken in midden Amerika. De groene adepten hebben inmiddels geleerd dat wie er geld wil verdienen aan een casino er maar beter ééntje kan beginnen. Ook daar is het groene ‘Zero’ vakje voor ‘de bank’.
Zo wordt ook enthousiast gereageerd op Shell, die ‘opeens’ in windparken wil investeren. Maar de vraag stellen – hoeveel gaat Shell in windparken investeren wanneer de subsidies op zijn – is hem beantwoorden. Niets. De aandeelhouders willen gewoon rendement en het PGGM – ook aandeelhouder – heeft nog wat goed te maken. 97% van de aandeelhouders verwees de groene resolutie vooral resoluut naar de prullenbak http://bit.ly/28PkPu4.
‘Volkswagen zet nav Dieselgate vol in op elektrische auto’s’. Dat klopt, alleen wel met een kleine nuance. Het prijsverschil tussen de gewone benzine/diesel Volkswagen en de elektrische evenknie moet worden weggesubsidieerd. Bij de andere automerken overigens hetzelfde verhaal. En wie betaalt die gewenste subsidie .. juist, de belastingbetaler.
Maar wat gebeurt er wanneer die belasting betalers er geen zin meer in hebben en wanneer de subsidie regelingen kopje onder gaan door het eigen succes? Het politieke geheugen van onze groene adepten is blijkbaar kort, want dat is precies wat er in 2006 gebeurde. Op 17 augustus 2006 werd van het ene moment op het andere de zogenaamde MEP subsidie regeling door de staatssecretaris Joop Wijn afgeschaft. Honderden duurzame projecten – vooral vergisters – konden terug het archief in. Zonnepanelen troffen een vergelijkbaar lot.
Wel Henri, ik snap het uitstekend. Zoals premier Thatcher het ooit al verwoordde – duurzame dromen houden uiteindelijk op wanneer het gratis geld van anderen op is. En ik voorspel je dat dat wel eens veel eerder kan zijn dan een ieder vermoedt. Met de verkiezingen in de USA voor de deur, in 2017 de verkiezingen in Duitsland, Frankrijk en Nederland – wachten de duurzame subsidies hetzelfde lot als de MEP in 2006. De transitie naar Utopia zal schokkend tot stilstand komen en de wolven blijven huilend achter in het bos.
Dit artikel verscheen ook op: http://gertjaap.van-ulzen.nl/blog/?p=1715
