Het Sinterklaas- en het NOS-journaal
Donderdag 10 december 2015
Een gastbijdrage van Jeroen Hetzler
Nu de Goedheiligman de daken van het kille natte Nederland weer heeft verruilt voor de geneugten van het warme Spanje, is het tijd voor enige beschouwingen.
In deze dagen in de aanloop naar Kerstmis is het aardig om terug te blikken op de afgelopen twee weken nieuwsgaring in media. Vanzelfsprekend was daar het jaarlijkse Sinterklaasjournaal voor de Nederlandse kindertjes die nog in Sinterklaas geloven. Dagelijks werden ze in hun geloof bevestigd door overtuigende beelden. Sinterklaas bestaat echt!! Ieder jaar brengt hij cadeautjes mee en deelt die aan alle kindertjes uit. Wat heerlijk is dit onbevangen geloof!
En de makers van het Sinterklaasjournaal alsook de presentatrice zijn zich volledig bewust dat ze de kaboutertjes foppen. Geeft niet, da’s eerlijk en iedereen vindt het leuk.
Als ik dan het NOS-journaal bekijk –alsmede andere rubrieken op de NPO- in diezelfde periode inzake de berichtgeving over de klimaattop en CO2, dan associeer ik ze steevast met dat Sinterklaasjournaal.
Dezelfde beelden om de onbevangen kijker te overtuigen dat CO2 iets heel engs is, onze aarde de meest vreselijke rampen te wachten staat en we echt iets aan die verwoestende opwarming kunnen en moeten doen. Nog even, zo lijkt het, en we kunnen ook de baan om de zon beïnvloeden, net als de stand van de aardas. We leven immers toch in een maakbare wereld, mits je de Overheid maar aan de knoppen zet?
Als ik dat allemaal zo bezie bespeur ik geen verschil met het Sinterklaasjournaal. Het NOS-journaal is niet geïnteresseerd in de wetenschappelijke methode van waarheidsbevinding. Sinterklaas bestaat immers niet. Vervang dit door de catastrofale invloed van CO2 en plots zou er heel iets anders aan de orde moeten zijn. Ook een gesprek tussen Arendo Joustra van Elsevier (jammer dat de man zo slecht uit zijn woorden komt) en de voorzitter van de NPO, de heer Hagoort, legde bloot, hoe weinig interesse er is voor waarheidsbevinding bij deze laatste.
Laten we stellen dat 97% van de kindertjes gelooft dat Sinterklaas bestaat. Bestaat daarmee Sinterklaas dan daadwerkelijk? De heer Hagoort beweert van wel, want hij hanteert immers het kwantitatieve criterium. Luister maar.
We kunnen dit ook als volgt illustreren. Stel dat op enig moment, bijvoorbeeld 500 jaar geleden, 97% van de wetenschappers ervan overtuigd was dat de aarde plat was. Hagoort zou dan triomfantelijk uitroepen: ‘the science is settled, de aarde is plat.
Hij legt immers zelf het kwantiteitscriterium aan ten aanzien van wetenschap: 97% van de wetenschappers is het erover eens, dus de aarde is plat. 500 jaar later kan met zekerheid vastgesteld worden dat de aarde rond is. Uitgaande van de theorie van Hagoort zijn er dan twee mogelijkheden:
1 — de aarde was vroeger plat en is in 500 jaar tijd bol geworden (het was immers een feit dat de aarde plat was);
2 — het kwantitatieve criterium dat Hagoort heeft aangelegd is geen criterium.
De uitkomst lijkt evident.
Het punt is dat zuivere wetenschapsbeoefening niet bepaald wordt door de meeste stemmen maar door de wetenschappelijke methode. Deze is vaak niet sensationeel en leidt een soms eenzaam, zo niet bedreigd, postmodern bestaan in deze maakbaar geachte wereld. Niet aantrekkelijk voor de kijkcijfers van de NPO en het NOS-journaal.
Ik kan weinig anders vaststellen dat het wetenschappelijk niveau i.c. waarheidsbevinding bij de NPO en het NOS-journaal wordt genegeerd. En dan te bedenken dat die 97% niet bestaat, maar een misverstand is dat een eigen leven is gaan leiden. Of men dit wil toegeven? Ik betwijfel het, want een dergelijke ruggengraat is weinigen gegeven.
http://wattsupwiththat.com/2012/07/18/about-that-overwhelming-98-number-of-scientists-consensus/
97% consensus?
Wat zo treurig bovendien is, is dat niemand, Hagoort en het NOS-journaal, zich de cruciale vraag stelt: hoe groot is dan de invloed van CO2 op opwarming? Het gaat immers om de concrete graden Celsius, en hoe erg is dat dan? Die twee graden leidt ook een eigen politiek leven, maar is lager dan die bij eerdere opwarmingsperioden van de afgelopen 3.000 jaar. De vraag dringt zich ook op of de NOS en de NPO zich verdiept hebben in het leven tijdens de Kleine IJstijd die voorafging aan de Moderne Opwarming na 1750.
Het antwoord begint inmiddels zichtbaar te worden dankzij de vorderingen van de niet gepolitiseerde wetenschap die zich noodgedwongen afspeelt achter de coulissen om niet in de zelfde positie te belanden als Galileo 500 jaar geleden.
http://onlinelibrary.wiley.com/doi/10.1111/1758-5899.12295/full
Vastgesteld kan worden dat er onvoldoende reden is voor het alarmisme waarmee pseudowetenschappelijke journalistiek de onbevangen kijker bestookt. Het effect van CO2 is dermate beperkt dat er geen reden is om zich zo druk te maken. Men had dit kunnen voorzien na bestudering van het klimaatverleden zonder de tunnelvisie van het IPCC. Tja, dan speelt gezichtsverlies op alsmede financiële belangen.
Het Sinterklaasjournaal heeft tenminste nog de onschuldige onbevangenheid van het geloof in een niet bestaand fenomeen behouden. Het NOS-journaal, de NPO en trouwens ook de Volkskrant en Trouw hebben deze onschuld volledig verloren door het willens en wetens propageren van een postmoderne kwaadaardige godheid die CO2 heet en die voor deze media een realiteit lijkt evenzeer als heksen en de duivel dit waren voor de Middeleeuwse mens. Evolutie van de mensheid? Dit althans lijkt er niet erg op. De postmoderne mens heeft kennelijk niets geleerd van geloof in heksen, voodoo en kwaadaardige goden die in de diverse mythologieën voorkwamen. Dit is dus het objectief en wetenschappelijk geachte niveau van NPO en het NOS-journaal, aan de leiband van Urgenda, Greenpeace en Milieudefensie. Het blijft wonderlijk hoezeer goed opgeleid geachte journalisten, tot en met de voorzitter van de NPO, zich zo hebben laten imponeren door deze belangengroeperingen.
Alleen kleine kinderen kunnen zich laten overtuigen door het Sinterklaas-journaal. Thans lijkt het erop dat de NPO en NOS niet anders denken door hun eigen Minnesmaiaanse Klimaatjournaal. Het verschil is echter moreel besef van maatschappelijke verantwoordelijkheid.
