Hoe consistent is Minister Kamp?
Zaterdag 18 april 2015
Al veel langer in het kader van het Nationale Energieakkoord stelde de minister een 40% kostenreductie. Zie hier:
Bij wind op zee gaan het SER-energieakkoord en de minister uit van een kostendaling van 40% in 2023.
Hierin staat te lezen: “Bij wind op zee gaan het SER-energieakkoord en de minister uit van een kostendaling van 40% in 2023.”
Voorts lezen we:
“In het Energieakkoord is afgesproken dat de kosten van windenergie op zee met 40% dalen in 10 jaar tijd. Eind 2023 moet de prijs dus 9 cent per kWh zijn. Daarbij is afgesproken dat de kostenbesparing van 40% geleidelijk gerealiseerd wordt. Als dan in 2023 3500 MW windenergie op zee zou worden gerealiseerd, dan zijn de totale kosten 18 miljard over de periode van 15 jaar.”
En:
“Besparing door TenneT zelf door lagere investeringskosten en lagere financieringslasten van ruim 1 cent per kWh (circa 40% van 2 tot 3 cent per kWh), dus ruim 2 miljard over een periode van 15 jaar voor 3500 MW”
Hoe zit het nu? Een kostenreductie in 10 jaar of in 15 jaar of langer?
Laten we eens kijken naar wat het Tweede Kamerlid mevrouw Klever hierover heeft gesteld:
Lees de zinsneden in de vraag van mevrouw Klever:
“Alle windparken uit het Energieakkoord worden aanbesteed tussen 2015 en 2019…”
En: “Het laagste kostenplaatje waarvoor wordt aanbesteed is € 0,125.” (Noot GRK: dus geen € 0,09 eind 2023 zoals de Minister hierboven stelt)
En: …”Ten opzichte van die € 0,15 is dat maar 17% kostenreductie. Klopt het dat al die windmolenparken worden aanbesteed zonder dat die 40% kostenreductie behaald wordt?”
Het antwoord van de Minister:
“In de periode tussen nu en 2023 gaan we een deel ervan realiseren.”
Mevrouw Klever:
“Dat betekent dat geen enkel windmolenpark uit het Energieakkoord tegen die kostenreductie van 40% wordt gerealiseerd.”
Antwoord van de Minister:
“Dat is juist. Dat klopt.”
De Minister wijst op de periode na 2023 en de doelstellingen voor 2030. Echter, de schijn is gewekt dat we binnen de uitvoering van het Energieakkoord kunnen rekenen op 40% kostenreductie van € 0,15 naar € 0,09/kWh in 2023 waar die op € 0,125 zal uitkomen. Bovendien moge duidelijk zijn dat een niet onaanzienlijk deel van die kosten’reductie’ via TenneT extra op de energierekening van de belastingbetaler terecht zal komen onder de kop Transport zoals uit de hierboven genoemde stukken blijkt.
Er resten 3 conclusies:
· Die 40% kostenreductie blijkt beperkt tot 17% in 2023 waar het de uitvoering van de windplannen van het NEA betreft, zo deze al worden bereikt,
· Uiteindelijk zal de belastingbetaler voor die 40% langs allerlei wegen moeten opdraaien omdat de prijs voor wind op zee in werkelijkheid niet zal verminderen, en
· De resterende 23% kostenreductie na 2023, die al minstens zo speculatief is, berust eveneens op aannames, om niet te zeggen wensdenken, omdat deze aannames uitgaan van energieschaarste. Echter, hier is vooralsnog geen sprake van.
De vraag dringt zich dan ook op: hoe betrouwbaar is de Minister in zijn communicatie met de belastingbetaler over wat deze werkelijk te wachten staat?
Laten we vaststellen dat de huidige NEA-plannen de belastingbetaler op kosten zullen brengen om en nabij de € 100 extra per maand. De NEA-ambities voor wind op zee dragen evenwel op zijn best niet meer dan 3% bij aan de totale energievoorziening waar 16% in 2023 het doel is. De belastingbetaler kan dan ook met recht en rede zijn of haar hart vasthouden wat de extra kosten zullen worden na 2023 wanneer immers gestreefd wordt naar 30% en zelfs 50% als klimaatdoelstelling, wat dit ook moge betekenen.
