Persbericht
14 februari 2005
|
De Groene Rekenmeester is de elektronische
nieuwsbrief van de Groene
Rekenkamer, een samenwerkingsverband van de Stichting Heidelberg
Appèl, het Platform Nederlandse Luchtvaart, de Edmund Burke stichting,
de stichting Klimaat, de stichting Kernvisie en de Chlorofielen |
U wilt geen Groene Rekenmeester meer ontvangen? Klik
hier Abonnement nemen?
Klik
hier. |
Contact:
Theo Richel,
0113-330030, theo@richel.org
Hans Labohm,
070-324 53 84,
h.labohm@freeler.nl
Een nadere uitleg over deze audit vindt U
hier
Een uitgebreid overzicht van relevante literatuur vindt
U hier |
GROENE REKENKAMER DOET
BROEIKASSTUDIES OVER
De Tweede Kamer baseert
zich in zijn meningsvorming over de opwarming van de aarde op onderzoek
dat ernstige fouten bevat en dat wellicht zelfs frauduleus is.
De Groene Rekenkamer heeft daarom besloten het wetenschappelijk bewijs
voor de ‘broeikasproblematiek’ opnieuw tegen het licht te houden.
De opwarming van de aarde
is een bron van internationale zorg en daarom hebben de Verenigde Naties
hiervoor een aparte organisatie in het leven geroepen, het IPCC (1).
Sinds 2001 meent dat IPCC dat het bewijs voor een stijging van de
temperatuur op aarde eigenlijk wel geleverd is, en daarbij baseert men
zich vooral op de zogenaamde hockeystick grafiek. Amerikaanse
onderzoekers verzamelden hiervoor een grote hoeveelheid gegevens over de
dikte van ondermeer boomringen (als indicator voor de temperatuur van
een bepaalde tijd) in de afgelopen 1000 jaar, en uitgezet in een grafiek
levert dat een plaatje van een liggende hockeystick: eeuwenlang is de
temperatuur relatief stabiel, maar pas in de 20e eeuw schiet
de temperatuur omhoog (het blad van de stick), en dat zou voor een
belangrijk deel het gevolg van menselijk handelen zijn. De hockeystickgrafiek
figureert prominent in tal van alarmerende rapporten over de opwarming
van de aarde, zoals ondermeer het recente CE-rapport (2) voor de Tweede
Kamer en een nota van het KNMI (3).
Twee Canadese onderzoekers hebben echter onlangs aangetoond(4) dat de
computerprogramma’s die hier zijn gebruikt eigenlijk altijd zo’n
hockeystickgrafiek opleveren, ongeacht welke gegevens je er in stopt. Er
werden nog tal van andere fouten gevonden en de boomringonderzoekers
weigerden bovendien mee te werken aan deze controle van hun werk – een
wetenschappelijke doodzonde die het vermoeden aan fraude opwekt.
Het IPCC is een
prestigieuze instelling die er prat op gaat iedere wetenschappelijke
ontdekking uiterst kritisch te laten beoordelen door collega deskundigen
(‘peer review’). De Canadezen kwamen echter tot hun verbijstering tot de
ontdekking dat zij de eersten waren die de hockeystick studies
narekenden. Er zijn inmiddels aanwijzingen dat ook ander
opwarmingsonderzoek minder betrouwbaar is dan tot dusver werd
aangenomen.
Tijdens hun speurtocht zijn
de twee Canadezen bovendien voortdurend belachelijk gemaakt door aan het
IPCC verbonden onderzoekers, waarmee duidelijk is geworden dat het IPCC
niet echt het forum van open wetenschappelijke discussies is zoals het
zich graag presenteert. Talrijke andere wetenschappers hebben de
ervaring dat een kritische opstelling tijdens discussies over het
klimaat vooral gesmoord wordt met de bezwering dat er wetenschappelijke
consensus bestaat ‘we zijn het toch al allemaal eens’. Recent
Duits onderzoek geeft echter aan dat zeker een kwart van de
klimaatonderzoekers nog grote twijfels heeft over de omvang en dreiging
van de opwarming van de aarde. Hun geluid wordt blijkbaar niet gehoord.
De ontdekking dat de
hockeystickgrafiek geen juist beeld geeft van het klimaat in de
afgelopen 1000 jaar maakt de dreiging van een catastrofale opwarming
kleiner. Maar veel belangrijker is de ontdekking dat de manier waarop
het IPCC wetenschap bedrijft niet zo betrouwbaar is als men voorgeeft.
Dat is een dramatische
constatering voor een wereldwijde instelling die zich bezig houdt met de
toekomst van de planeet en die pretendeert aan de hoogste standaard van
wetenschap te voldoen. In Nederland is de ontdekking van één dioxinekip
voldoende om alle supermarkten leeg te halen, en de recente dramatische
ontwikkelingen zouden dan ook reden moeten zijn voor klimaatonderzoekers
om hun bewijzen nog eens extra tegen het licht te houden en te beloven
de controle nog eens extra te verscherpen.
De (niet gesubsidieerde)
Groene Rekenkamer wil daarom de belangrijkste wetenschappelijke
literatuur op dit gebied aan een kritische nadere beschouwing
onderwerpen. Daarbij wil men ook een nieuwe beoordelingsmethode
hanteren, waarmee zowel ruimte wordt gegeven aan de visies van meer aan
het IPCC gelieerde deskundigen als aan de zogeheten broeikassceptici.
Het onderzoek vindt plaats onder leiding van prof. Dr. A. Rörsch die
naam heeft gemaakt met diverse studies op het gebied van
wetenschappelijke integriteit en prof. dr. D. Thoenes (chemical
engineering). Het rapport zal over enige tijd aan de
Tweede Kamer worden aangeboden.
-----------------------------------------------
(1) Intergovernmental Panel on Climatic Change
(2) Rooijers, F. van, et al (2004). Klimaat Verandering, Klimaat
Beleid. Ingenieursbureau CE, Delft. Rapport aan Tweede Kamer
(3) Crutzen, P., Komen, G., Verbeek, K., Dorland R.. 2004.
“Veranderingen in het Klimaat”. Uitgave ter gelegenheid 150 jarig
bestaan KNMI
(4)
http://www.uoguelph.ca/~rmckitri/research/trc.html |