kop
Dit is nr 14,
21 december 2006
Redactie:
Tel: 0113-330030
Email de redactie

De Groene Rekenmeester is de elektronische nieuwsbrief van de Groene Rekenkamer, een samenwerkingsverband van de Stichting Heidelberg Appeal,   de stichting Klimaat, de stichting Kernvisie en de Chlorofielen

U wilt geen Groene Rekenmeester meer ontvangen? Klik hier

Abonnement nemen?
Klik hier.

Nieuw bij de Groene Rekenkamer:

 

VALS ALARM 2006!
Wie zonder geldige reden de brandweer belt riskeert een boete, maar bij de media en bij de overheid is men niet zo flauw: 'vals alarm is ook werk' is daar het motto en daar moet je zuinig op zijn! Terugkijkend op 2006 ( nou ja op elf maanden) vonden we de volgende voorbeelden van flutverhalen waarbij van het begin af aan of kort daarna al duidelijk was dat ze nergens over gingen:
1. Ftalaten in dildo's en andere sexsspeeltjes
2. Het gifschip de Probo Koala
3. Kunstgras walmt gifgas
4. Over 50 jaar hebben we twee wereldbollen nodig
5. Angst voor UMTS-masten
6. Stijging zeespiegel vergt forse ingrepen
7. IJsberen sterven uit

Hier het hele verhaal

Groene en ethische zelfmoord?
Beste Ethan,
Na heel lang nadenken heb ik besloten om een eind aan mijn leven te maken. Het gaat niet zo geweldig met me de laatste tijd, maar belangrijker is nog dat ik mijn ecologische voet-afdruk wil beperken, vooral wat betreft kooldioxide. Net als de gemiddelde Nederlander ‘produceer’ ik ongeveer 9.3 ton koolstof per jaar. Ik ben 26 jaar en ik denk dat ik nog wel 60 jaar zou kunnen leven; als ik er nu mee op hou dan bespaar ik een totaal van 558 ton koolstof, en ik denk dat toekomstige generaties me daarvoor dankbaar zullen zijn.
Maar ik heb een vraag: wat is de meest ethische manier om zelfmoord te plegen? Ik wil niet dat mijn zelfvernietiging de planeet beschadigt!
Lees hier verder

Welke grenzen aan de groei?

Over de Club van Rome hoor je niet veel meer, maar de onheilsboodschap waarmee deze club in 1972 de wereld overviel horen we nog iedere dag: als we zo doorgaan met consumeren, dan stoten we tegen een grens aan en zullen vervuiling en hongersnoden binnen een eeuw zorgen voor een decimering van de mensheid!
Dat lijkt heel alarmerend, maar de kans op zo'n ramp was vroeger natuurlijk veel groter dan nu. Een middeleeuwse Meadows hoefde niet te dreigen met wat er over honderd jaar zou gebeuren, de kans was levensgroot dat de bevolking reeds binnen enkele jaren door een hongersnood, epidemie of andere ramp zou worden gedecimeerd. In plaats van dat we al groeiend en consumerend tegen grenzen aan zijn gestoten lijken die grenzen juist steeds verder richting horizon te verschuiven. Daarom is het dreigen met 'grenzen' eigenlijk iets onbenulligs, zo betoogt Ton Ahsmann in dit oude maar nog uiterst aktuele aktuele essay.

Meer windmolens, meer stroomstoringen

Kort na de stroomstoring van 4 november vroegen we ons af of de enorme hoeveelheid windmolens in Duitsland wellicht een rol had gespeeld bij de door miljoenen mensen ervaren black out. Hoogspanningsspecialist Rob Walter heeft daar weinig twijfel over en bespreekt hier hoe windmolens de elektriciteitsvoorziening in gevaar kunnen brengen. 'In het noordelijk deel van het Europese net hebben die windturbines in ieder geval de storing flink verergerd', en: 'Ook in Nederland gaan we die kant op als we nog veel verder gaan met het neerzetten
van windturbines'. Lees verder.

Nieuw bij de Klimatosoof:

De Middeleeuwse Warme Periode

Het was het jaar 986 AD. Erik de Rode werd verdreven uit IJsland wegens doodslag. vergezeld van een groep stoere Vikingen voer hij uit, op zoek naar een ver land. Erik had het over Groenland, een plaats die normaal gesproken niet erg mensvriendelijk is met zijn kilometers dikke ijskap. Maar de onwaarschijnlijke missie van Erik was een succes. De Noormannen vestigden twee nederzettingen aan de zuidwestkust van Groenland, waar zij op 280 boerderijen vee fokten. Later ondernamen ze zelfs expedities naar het westen en ontdekten Vinland (Newfoundland). Zij schreven geschiedenis. Lees hier verder

Bjørn Lomborg: De onbetrouwbare cijfers achter de Stern Review

Het klimaatrapport van Nicholas Stern en de Britse regering heeft over de hele wereld gezorgd voor veel publiciteit en enge alarmerende krantenkoppen. Veel aandacht is gegaan naar Stern’s belangrijkste argument dat de prijs van het niet in actie komen buitengewoon hoog zou zijn en de prijs van het wel in actie komen daarentegen bescheiden. Bjorn Lomborg maakt er korte metten mee. Lees hier verder

U leest het hier: http://www.groenerekenkamer.nl/index.html